Δεν υπήρξαν δυσκολίες αυτόν τον χειμώνα 2022-2023. Είχαμε πολύ ήπιο χειμώνα (τέλη Μαρτίου – σε όλη την Ευρώπη)!
Χιόνισε μα δεν πάγωσε κυριολεκτικά κανένα νοικοκυριό στην Ελλάδα – όσο και αν ακρίβυνε το ηλεκτρικό ρεύμα ή το αέριο. Η κυβέρνηση κάλυψε μέρος του κόστους διότι, καθώς έρχονταν εθνικές εκλογές, δεν ήθελε να χάσει ψήφους λόγω ακρίβειας. Επιπλέον υπήρχαν οι ξυλόσομπες και στην Αττική, όπως μάθαμε, η ξυλεία είχε σχεδόν εξαντληθεί από τους ανήσυχους πολίτες.
Η απεξάρτηση μας από το ρωσικό βενζινάδικο δεν ήταν δύσκολη. Έπρεπε να είχε γίνει πριν από δεκαετίες. Έχουμε τεράστια ηλιοφάνεια για φωτοβολταϊκά, και ανυπολόγιστους ανέμους για ανεμογεννήτριες από τη Μακεδονία ως την Κρήτη και βέβαια όλα τα νησιά και ξερονήσια του Αιγαίου. Μα καμιά πολιτική δύναμη – ιδίως οι ξετσίπωτοι τσιπριστές που κόπτονται για την ευημερία του λαού – δεν έδειξε το απαραίτητο ενδιαφέρον να προωθήσει αυτές τις πηγές.
Ως συνέπεια στραφήκαμε πάλι στον λιγνίτη. Ευτυχώς υπάρχει μεγάλη αφθονία, όχι μόνο στην Ελλάδα μα σε όλη την Ευρώπη. Δεν είναι τόσο παραγωγικός όσο το κανονικό κάρβουνο μα στις συνθήκες που αυτοπαγιδευτήκαμε δεν υπάρχει άλλη λύση και θα αποδεχτούμε την πρόσθετη ρύπανση. (Κι εδώ φάνηκε ξανά η σχιζοφρένεια που δέρνει όλους τους πολιτικάντηδες μα ιδίως τους αναρχοαριστερούς και τους πράσινους που ενώ κόπτονται για φιλικές ενέργειες αρνούνται μουλαρίσια να δεχτούν αιολικά πάρκα και φωτοβολταϊκά).
Το πρόβλημα το πολύ δύσκολο είναι το φυσικό αέριο. Αυτό δεν μπορεί να αντικατασταθεί όπως το πετρέλαιο (από λιγνίτη) για την παραγωγή ενέργειας. Αυτό έρχεται σε δυο μορφές: για οικιακή χρήση (θέρμανση, μαγείρεμα, μπάνιο κ.λπ.) και για βιομηχανική παραγωγή. Και στις δυο περιπτώσεις το μόνο που μπορεί να γίνει είναι εξοικονόμηση. Τίποτε άλλο. Μα εκτός από τον αγωγό εκ Ρωσίας υπάρχει και ο τερματικός σταθμός στη Ρεβυθούσα (κοντά στην Αλεξανδρούπολη) που παραλαμβάνει υγροποιημένο αέριο από την Αλγερία. Αυτό μπορεί να αυξηθεί και να προμηθεύει βαλκανικές κι ευρωπαϊκές χώρες. Μεγάλο ελληνικό ατού!
Πάρα πολλές κατοικίες (όπως και αυτοκίνητα) λειτουργούν πλέον με αέριο. Θα ήταν δαπανηρό να κάνουν μετατροπές πάλι και να στραφούν σε άλλες πηγές. Η κρίση κάποια ώρα, σε δυο χρόνια το πολύ, θα περάσει και το αέριο θα είναι ξανά φθηνό. Ούτως ή άλλως, για την Ευρώπη η Νορβηγία (και άλλες χώρες) θα παράσχουν αρκετό αέριο. (Και η Ρεβυθούσα!)
Η πραγματική δυσκολία ήταν και είναι η βιομηχανική χρήση. Πολλές βιομηχανίες χρησιμοποιούν αέριο από καιρό και δεν μπορούν καθόλου εύκολα να γυρίσουν στην χρήση άλλης ενέργειας. Για εξοικονόμηση θα πρέπει αν μειωθεί γενικά, συνολικά, η παραγωγή. Μερικές εταιρείες σίγουρα θα σταμάτησαν την παραγωγή τον Ιανουάριο–Φεβρουάριο. Φοβερά δύσκολο, μα έγινε στις παρούσες συνθήκες. Σε πολλές περιπτώσεις, ούτε αυτό ήταν εύκολο διότι πολλά μηχανήματα έπαθαν βλάβη. Τέτοιες είναι οι βιομηχανίες γυαλιού κυρίως.
Μετά, η μεγάλη δυσκολία ήταν η αύξηση τιμών που μετακυλίστηκε στις τιμές των τελικών προϊόντων. Έτσι πολλές βιομηχανίες από τη μια βδομάδα στην άλλη δεν μπόρεσαν να είναι ανταγωνιστικές. Ευτυχώς και αυτό δεν συνέβη σε μεγάλη κλίμακα για πολύ καιρό. Λίγες βιομηχανίες επηρεάστηκαν. Ο όλεθρος αποφεύχθηκε !
Ας ελπίζουμε πως οι ευρωπαϊκές ηγεσίες θα αφυπνιστούν από την αυταρέσκεια και την ύπνωσή τους και τα παθήματα θα γίνουν μαθήματα, αληθινά και πρακτικά! (Οι Γερμανοί αρνούνται μουλαρίσια να διευρύνουν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κι επιμένουν στο κάρβουνο!)
