Φρανκ Βαν Χάλεν 1864
Αν σήμερα οι χώρες της προοδευτικής Δύσης απολαμβάνουν ένα επίπεδο κουλτούρας αυτό οφείλεται στο ότι, σε αντίθεση με τους σύγχρονους ηγέτες (Ιουλ ΄23) που πλατσουρίζουν στην καλοπέραση, παλαιότεροι ηγέτες έπειθαν τα έθνη τους να πολεμήσουν βάρβαρους επιδρομείς, όπως ο Τσώρτσιλ, ασυμβίβαστος εχθρός του παρανοϊκού Χίτλερ, ή ο John III Sobieski βασιλιάς της Πολωνίας, που σταμάτησε τους Οθωμανούς έξω από τη Βιέννη το 1583.
Το 1212 τρεις χριστιανοί βασιλείς στην Ιβηρική χερσόνησο (σημερινή Ισπανία και Πορτογαλία) ο Alfonso 8ος της Καστίλης, ο Sancho 7ος της Ναβάρας και ο Πέτρος 2ος της Αραγονίας, παρά τις αντιπαλότητές τους, συμμάχησαν και τελικά εκδίωξαν από την Κόρδοβα τους Μουσουλμάνους του Χαλιφάτου Ahmodad, αφού τους νίκησαν στη μάχη της Navas de Tolosa, μήνα Ιούλιο.
Οι ιππότες του Alfonso πέρασαν από ένα κρυφό μονοπάτι μέσα από τα βουνά κι αιφνιδίασαν τους Μουσουλμάνους. Η μάχη έγινε πολύ γρήγορα σώμα με σώμα έτσι που ούτε οι μεν ούτε οι δε μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τοξότες.
«Στην επίθεση» γράφει το Λατινικό Χρονικό των Βασιλέων της Καστίλης, «πολέμησαν ο ένας τον άλλο, σώμα με σώμα, χέρι με χέρι, με ακόντια, ξίφη και τσεκούρια. Η συμπλοκή δεν επέτρεπε τόξα. Και οι Χριστιανοί πίεζαν και προχωρούσαν …»
Οι χριστιανοί ιππότες αποδείχτηκαν πολύ ανώτεροι των Μουσουλμάνων. Οι δε ιππότες του τάγματος Santiago διαπέρασαν τις άμυνες των εχθρών προκαλώντας μεγάλες απώλειες. Τότε ο Σάντσο με τους ιππότες του χύθηκαν μέσα από το πέρασμα και όρμησαν κατά της σκηνής του Χαλίφη al Nasir (Miramamolin, στα Ισπανικά Χρονικά). Εκείνος κατόρθωσε να δραπετεύσει με λιγοστούς πολεμιστές, μα άφησε πίσω τη χλιδάτη σκηνή του και χιλιάδες νεκρούς.
Πολλοί γενναίοι ιππότες του Σαντιάγκο σκοτώθηκαν συμπεριλαμβανομένου του διοικητή τους Alvaro Fernandez de Valladares. Μα οι απώλειες των Ισπανών ήταν σχετικά λίγες, μόνο 2.000 περίπου.
Το Μνημείο.
Τις επόμενες δεκαετίες, μάχη μετά από μάχη, οι Χριστιανοί βασιλείς απελευθέρωσαν σταδιακά την Cordoba (1236), Valencia (1238), Jaen, Sevilla (1248), Arcos, Medina – Sidonia και Cadiz.
Εκείνοι οι βασιλείς ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν οι ίδιοι και πολεμούσαν και συχνά πέθαιναν στη μάχη όπως ο Richard III της Αγγλίας στη μάχη Bosworth. Ενώ οι σημερινοί ηγέτες, πρόεδροι και πρωθυπουργοί, εκλεγμένοι από τον λαό, ενδιαφέρονται πρώτιστα για τον εαυτό τους και το κόμμα τους, συσκέφτονται και συνομιλούν και διαπραγματεύονται σε ασφάλεια για να έχουν δικά τους οφέλη και κυρίως να μην ταλαιπωρηθούν οι ίδιοι.
Και γι’ αυτό η Δύση βυθίζεται βαθμιαία μα αισθητά στην παρακμή.
