Ο Μακαρθισμός ήταν μια ακόμα αρρώστια που έπληξε την Αμερική τη δεκαετία 1950. Ήταν πάλι ένα κυνήγι (ανύπαρκτων) μαγισσών. Αυτή τη φορά αφορούσε κυνήγι κομμουνιστών και συνοδοιπόρων. Και πολύ καλά έκαναν οι Αμερικάνοι και κυνήγησαν κομμουνιστές που λειτουργούσαν ως κατάσκοποι της Σοβιετικής Ένωσης στο State Department, στις Ένοπλες Δυνάμεις, στη βιομηχανία ταινιών στο Χόλυγουντ και αλλού. Διότι όντως υπήρξε κατασκοπεία και με αυτήν οι Σοβιετικοί απέκτησαν σχεδόν ανέξοδα και πολύ γρήγορα την τεχνολογία της ατομικής βόμβας. Μα το πρόβλημα ήταν πως η Επιτροπή του Μακάρθι έκαψε πολλά χλωρά μαζί με τα ξερά.
O Joseph McCarthy (14/11/1908 – 2/5/1957) ήταν ένας ακροδεξιός ψυχοπαθής που συμπαθούσε την Κου Κλουξ Κλαν και τους Ναζί. Έγινε γερουσιαστής της Πολιτείας Wisconsin 1947-1957 και ως γερουσιαστής ξεκίνησε μια καμπάνια να μετριαστούν οι ποινές (ή και να αθωωθούν) για τους Ναζί στρατιώτες που θανάτωσαν Αμερικανούς αιχμαλώτους (1944), γεγονός γνωστό ως Malmedy Massacre. Διότι, ισχυρίστηκε χωρίς να παρουσιάσει ούτε ίχνος αποδείξεων, πως οι ομολογίες των Γερμανών δόθηκαν μετά από βασανιστήρια! Όλες οι αντι-εβραϊκές και ακροδεξιές οργανώσεις τον στήριζαν (ενάντια στους δικούς τους Αμερικανούς στρατιώτες!). Μα ψηφίστηκε τότε ως ο χειρότερος γερουσιαστής (Μάρτιος – Μάιος 1949).
Το 1949 οι Σοβιετικοί πυροδότησαν τη δική τους ατομοβόμβα και οι Αμερικανοί έμειναν κατάπληκτοι και μουδιασμένοι. Διότι οι ίδιοι είχαν ξοδέψει περίπου 2 δις δολάρια και χρειάστηκαν πολλά χρόνια έρευνας (μεγάλο μέρος της οποίας πήραν από Βρετανούς) για να κατασκευάσουν τη δική τους – ενώ οι Σοβιετικοί το κατόρθωσαν τόσο γρήγορα! Σύντομα ανακάλυψαν πως κατάσκοποι είχαν κλέψει την τεχνολογία και την είχαν δωρίσει στους Σοβιετικούς. Μα τώρα πια δεν είχαν το μονοπώλιο και τη δύναμη που έδινε αυτό το όπλο. Παρότι το 1953 εκτέλεσαν τον Julius Rosenberg και τη σύζυγό του Έθελ (αθώα ήταν εκείνη) για αποδεδειγμένη κατασκοπεία, ένιωθαν αμηχανία, απογοήτευση και νευρικότητα.
Στις 9/2/1950 ο Μακάρθι έκανε μια ομιλία στο Wheeling όπου ισχυρίστηκε πως πολλοί κομμουνιστές και συνοδοιπόροι είχαν διεισδύσει στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στον Στρατό και σε άλλες πτυχές της αμερικανικής ζωής κι ενεργούσαν υπέρ της Σοβιετίας. Αυτή έκανε πάταγο και προσέλκυσε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Έτσι δημιουργήθηκε η Ερευνητική Επιτροπή του Μακάρθι που στόχευε στην εκκαθάριση των κρατικών και μη υπηρεσιών από αυτούς τους κομμουνιστές κατασκόπους. Δυστυχώς πολλοί έντιμοι πατριώτες Αμερικανοί και Αμερικανίδες κυνηγήθηκαν, έχασαν τη δουλειά τους και η ζωή τους καταστράφηκε – πολλοί ιδίως στη βιομηχανία του κινηματογράφου μα και άλλοι καλλιτέχνες.
Η οικογένεια Κένεντι υποστήριζε τον Μακάρθι. Ο πατέρας έκανε γενναίες δωρεές στις καμπάνιες του. Ο μικρός γιος Robert εργάστηκε στην Επιτροπή μα διαφώνησε και παραιτήθηκε σε 6 μήνες. Ο μεγάλος αδελφός John Fitzgerald, γερουσιαστής που θα γινόταν Πρόεδρος, παρότι Δημοκρατικός, ποτέ δεν επέκρινε ή καταψήφισε τον Μακάρθι για να μη χάσει ψηφοφόρους!
Ο Αiζενχάουερ εξελέγη Πρόεδρος το 1952. Παρότι διαφωνούσε με τον Μακάρθι και σιχαινόταν τις ακραίες αντισημιτικές θέσεις και τις μεθόδους του, ουδέποτε τον επέκρινε δημόσια για να μη χάσει τους ψηφοφόρους του στο Winsconsin.
Ο Μακάρθι επέκτεινε τις έρευνες και διώξεις του και ενάντια σε ομοφυλόφιλους – κι αυτούς ως κομμουνιστές. Όποιος τον κριτίκαρε ήταν κομμουνιστής ή συνοδοιπόρος!
Ευτυχώς δεν είχαν προσβληθεί όλοι οι Αμερικανοί από τη σχεδόν παρανοϊκή αυτή ψύχωση.
Στα τέλη Φεβρουαρίου 1950 σχηματίστηκε η Επιτροπή του γερουσιαστή Millard Tydings η οποία στην αναφορά της κατηγορούσε τον Μακάρθι για απάτη και προσπάθεια να διχάσει τον Αμερικανικό λαό. Υπήρξαν και άλλες αντιδράσεις.
Αργότερα, ο E.R. Murrow στο τηλεοπτικό του See It Now (9/3/1954) ανέβασε μια συντριπτική κριτική κατά του γερουσιαστή. Μετά από μια βδομάδα έκανε το ίδιο, παρουσιάζοντας αποσπάσματα από ομιλίες του Μακάρθι που έδειχναν την ψύχωσή του.
Τον Ιούνιο 1954 ο γερουσιαστής Ralph Flanders σε ομιλία του στη Γερουσία παρομοίασε τον Μακάρθι με τον Χίτλερ. Στις 2/12/54 η Γερουσία, μετά την Αναφορά της Επιτροπής Watkins, καταψήφισε τον Μακάρθι με 67 έναντι 22 υπέρ του.
Έτσι έληξε η τρομερή δράση του Μακαρθισμού.
Ο γερουσιαστής πέθανε από ηπατίτιδα λόγω αλκοολισμού κι εθισμού στη μορφίνη.
