Ο Παντελής Μπουκάλας έγραψε στην Καθημερινή 10/10/23: Όπως το Κυπριακό, που με τις δεκαετίες υποβαθμίστηκε σε απλή υποσημείωση στον κατάλογο ενδιαφερόντων της περιλάλητης “διεθνούς κοινής γνώμης”, αν και πρόκειται γα πρόβλημα κατοχής, και το Παλαιστινιακό, επίσης με τις δεκαετίες, υποχώρησε στον “κατάλογο ευαισθησίας”. Παρότι πρόκειται για πρόβλημα ουσιαστικής κατοχής και εξοντωτικού αποκλεισμού των παλαιστινιακών εδαφών, όπου ζουν άνθρωποι με τα δικαιώματά τους σχεδόν μηδενισμένα. Ηλεκτρικό; Ενα τετράωρο τη μέρα…
Και τελείωσε αναφέροντας έναν Ισραηλινό δημοσιογράφο: “Ο τρόμος που νιώθουν τώρα οι Ισραηλινοί”, έγραψε ο Χαγκάι Μάταρ στο +972 magazine λίγο μετά την επίθεση της Χαμάς, “είναι ένα ελάχιστο κομμάτι (sliver: θραύσμα, σχίζα) αυτού που νιώθουν καθημερινά οι Παλαιστίνιοι, ζώντας υπό στρατιωτικό καθεστώς δεκαετιών στη Δυτική Οχθη και πολιορκημένοι στη Γάζα”. Η μόνη λύση, λέει ο Ισραηλινός δημοσιογράφος, είναι “αυτή που ήταν πάντα: ο τερματισμός του απαρτχάιντ“. Αυτό που ο ΠΜ, όμως, δεν αναφέρει είναι πως το +972 είναι αριστερό περιοδικό που ιδρύθηκε το 2010 και φυσικά προωθεί αριστερές προ-Παλαιστινιακές απόψεις.
Όσο για τον τρόμο “που νιώθουν τώρα οι Ισραηλινοί” – αυτό κι αν είναι γελοίο, διότι οι Ισραηλινοί νιώθουν τον “τρόμο” από τότε που ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ και δη από τη δεκαετία 1970 όταν άρχισε η προπαγάνδα του επίσημου πια “Παλαιστινιακού” ζητήματος, οργανωμένου από την KGB και τις Ρουμάνικες Υπηρεσίες με πρωταγωνιστή τον Αιγύπτιο Αραφάτ που έγινε “Παλαιστίνιος” πατριώτης και ηγέτης! Αλλά και το απαρτχάιντ είναι ένα ακόμα ψέμα στην προπαγάνδα των Παλαιστινίων και απανταχού αριστερών.
Δεν γνωρίζει ο ΠΜ πως από το το 1948 ως το 2021 οι Άραβες στο Ισραήλ σχεδόν διπλασιάστηκαν από 950.000 σε 1.720.000; Πώς εξηγείται αν οι Άραβες καταπιέζονται με απαρτχάιντ; Δεν γνωρίζει επίσης ο ΠΜ πως οι Άραβες Μουσουλμάνοι πολίτες απολαμβάνουν ίδια δικαιώματα με τους Εβραίους πολίτες, με τους Χριστιανούς και Δρούζους;…
Αντίθετα στα Παλαιστινιακά εδάφη δεν υπάρχει ούτε ένας Εβραίος και στα Αραβικά κράτη οι Εβραίοι μειώθηκαν από 908.000 σε μόλις 3.500 έχοντας χάσει όχι μόνο περιουσίες μα και ζωές στους ανελέητους διωγμούς που υπέστησαν.
Που λοιπόν, υπάρχει καθεστώς καταπίεσης και απαρτχάιντ;
Οι Ισραηλινοί παρέχουν και υδροδότηση και καύσιμα στα Παλαιστινιακά εδάφη και δέχονται από αυτά καθημερινά δεκάδες Άραβες για ιατρική περίθαλψη στα δικά τους πολύ ανώτερα νοσοκομεία.
Οι προπαγανδιστές αποσιωπούν το γεγονός πως οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν υποδομές και νοσοκομεία, ούτε καν ασφαλή αντι-πυραυλικά καταφύγια, όχι λόγω των Ισραηλινών (“ένα τετράωρο τη μέρα”! ) μα λόγω των δικών τους ηγετών, που σφετερίζονται τα χρήματα που έρχονται από ΟΗΕ, ΗΠΑ, ΕΕ και πλούσιες Αραβικές χώρες, για να ζουν σε πολυτέλεια ενώ οι “πρόσφυγες” ζουν στην αθλιότητα των στρατοπέδων σε συνωστισμό, φτώχεια και βρομιά….
Όταν ο βασιλιάς Χουσείν της Ιορδανίας τους πρόσφερε καταφύγιο και αυτοί πήγαν κατά χιλιάδες, οργάνωσαν εξέγερση κατά του βασιλιά και του καθεστώτος (ο Μαύρος Σεπτέμβρης). Τα Ιορδανικά στρατεύματα τους κυνήγησαν ανελέητα και αυτοί βρήκαν καταφύγιο και ασφάλεια – πού; – στο Ισραήλ! Μετά έκαναν κάτι παρόμοιο στον Λίβανο. Αργότερα ο Σαντάμ Χουσείν του Ιράκ τους χρησιμοποίησε ως πράκτορες για να υπονομεύσουν την ασφάλεια στο Κουβέιτ. Κανένα αραβικό κράτος δεν τους θέλει πλέον.
Είναι σκέτος αντισημιτισμός και αντι-εβραϊκό μίσος που ωθεί τους Παλαιστίνιους στην τρομοκρατία και όχι η καταπίεση των Ισραηλινών. Οι φασαρίες είχαν ξεκινήσει πολύ πριν την ίδρυση του Ισραήλ.
Από τις αρχές του 20ου αιώνα, οι Αραβοπαλαιστίνιοι, από όσο βλέπω, αρνούνται οποιαδήποτε διευθέτηση και, μαζί με τους αναρχοαριστερούς ανά το κόσμο υποστηρικτές τους, κατηγορούν τους Ισραηλινούς. Οι μεν Άραβες θέλουν πίσω τα λιόδεντρα και τη δυστυχία της ερημίας τους, οι δε αναρχοαριστεροί δεν αντέχουν να βλέπουν έναν λαό να εργάζεται αδιάκοπα και να προοδεύει σε κάθε υλικό τομέα της ζωής. Και οι δυο αυτές παρατάξεις μιας ξευτελισμένης νοοτροπίας θέλουν να εξαφανίσουν το Ισραήλ ρίχνοντας τους Ισραηλινούς στη θάλασσα. Να οι αρνήσεις: –
1919 Οι Αραβοπαλαιστίνιοι δεν στέλνουν εκπροσώπους στη Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι.
1920 Οι Αραβοπαλαιστίνιοι απορρίπτουν τις αποφάσεις της Διάσκεψης του Σαν Ρέμο.
1922 Οι αποφάσεις της Κοινωνίας των Εθνών (League of Nations) αγνοούνται.
1937 Η Διαίρεση της Επιτροπής Peel απορρίπτεται ασυζητητί.
1938 Ομοίως η Διαίρεση Woodhead.
1946 Ομοίως η πρόταση των Αγγλο–Αμερικανών.
1947 Η Αραβική Ένωση απορρίπτει την Πρόταση του ΟΗΕ (UNGAR 181).
1949 Η πρόταση ειρήνης των Ισραηλινών (UNGAR 194) απορρίπτεται από την Αραβική Ένωση και την Ανώτατη Αραβική Επιτροπή για την Παλαιστίνη.
1967 Νέα πρόταση ειρήνης των Ισραηλινών (UNGAR 242) απορρίπτεται από την Αραβική Ένωση και την PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Αραφάτ κ.λπ.).
1978 Πρόταση ειρήνης από Begin (Ισραήλ) και Sa’adat (Αίγυπτος) απορρίπτεται από υπόλοιπο αραβικό κόλπο και ΟΑΠ.
1994 Ομοίως πρόταση Rabin (Ισραήλ) και Hussain (Ιορδανία με σύμφωνη την Αίγυπτο) απορρίπτεται από υπόλοιπους Άραβες.
1995 Νέα πρόταση από Rabin απορρίπτεται από Παλαιστινιακή Αρχή.
2000 Ο Αραφάτ απορρίπτει πρόταση από Barak και Clinton και ξεκινά δεύτερη εξέγερση (intifada).
2001 Νέα πρόταση από Barak στην Taba απορρίπτεται από ΠΑ
2005 Πρόταση Sharon (Ισραήλ) και απόσυρση από Γάζα απορρίπτεται από τη Χαμάς που καταλαμβάνει τη Γάζα 2007.
2008 Ο Mahmood Abbas απορρίπτει πρόταση των Olmer και Bush.
2009 Και ως σήμερα (2020) απορρίπτονται προσκλήσεις για ειρήνευση του Netanyahu.
2014 Ομοίως η πρόσκληση του Kerry – από την ΠΑ.
2018 Ομοίως η πρόταση του Τραμπ δίχως να διαβαστεί – από τον Abbas.
2019 Ομοίως η Διάσκεψη για Οικονομικά Οφέλη Παλαιστινίων από ΠΑ!
2020 Η ΠΑ ξανά απορρίπτει τη Συμφωνία του Αιώνα (Deal of the century) του Τραμπ χωρίς να την έχει εξετάσει!
Αντί για συνομιλίες, αντί για διασκέψεις, οι Αραβοπαλαιστίνοι προτιμούν να εκτοξεύουν πυραύλους από τα γνωστά λημέρια τους και να σκοτώνουν αμάχους, Εβραίους και Άραβες πολίτες του Ισραήλ. Και γιορτάζουν για κάθε θάνατο των εχθρών τους!
