1. Στις 28/9 είναι η επέτειος σωτηρίας για πάνω από 7.200 Εβραίων στη Δανία την ίδια ημερομηνία 1943. Ενορχηστρωτής αυτής της επιχείρησης ήταν ο Georg Ferdinard Duckwitgz, ένας υψηλά ιστάμενος Γερμανός διπλωμάτης που υπηρετούσε για 4 έτη στην Κοπεγχάγη. Μόλις έλαβε την ειδοποίηση πως η Γκεστάπο θα μάζευε όλους τους Εβραίους της χώρας να τους στείλει στα στρατόπεδα, ενημέρωσε τον Δανό ηγέτη της Αντίστασης Hans Hedtoft. Αυτός και η οργάνωσή του κατόρθωσαν τότε να οργανώσουν σε τρεις νύχτες τη μεταφορά 7.220 Εβραίων (από τους περίπου 7.800) με πολλά πλεούμενα στη Σουηδία. Όταν οι Ναζί άρχισαν το φρικτό έργο τους την 1η Οκτωβρίου βρήκαν ελάχιστους Εβραίους.
Ήταν από τις πιο μεγάλες κι εντυπωσιακές διασώσεις του 2ου ΠΠ.
2. Ο Ντάκβιτς είχε σημειώσει εκείνη τη μέρα 28/9 στο ημερολόγιό του “Γνωρίζω τι πρέπει να κάνω”!
Είχε γεννηθεί στη Bremen Γερμανίας το 1904 σε οικογένεια πλούσιων εμπόρων και σπούδασε Νομικά και Οικονομικά. Υιοθέτησε τη δεξιά πολιτική ιδεολογία κι αργότερα θα προσχωρούσε στους Ναζί.
Αρχικά εργάστηκε σε μεγάλη εταιρεία εισαγωγής καφέ κι έγινε αντιπρόσωπος στην Κοπεγχάγη. Μετά από λίγα έτη μπήκε στον κόσμο της ναυτιλίας που ήκμαζε στη Δανία. Έμαθε τη γλώσσα καλά κι εξοικειώθηκε με τη Δανία και τους Δανούς. Έζησε εκεί 1928-1932.
Τον Νοέμβριο 1932 προσχώρησε στους Ναζί και το 1933 διορίστηκε στο Γραφείο Εξωτερικών Υποθέσεων του κόμματος. Απογοητεύτηκε γρήγορα από τις πολιτικές των Ναζί και το 1935 παραιτήθηκε. Αργότερα εργάστηκε στην ναυτιλιακή εταιρεία Hamburg-Amerika και το 1939 διορίστηκε από το κράτος στην γερμανική πρεσβεία, Κοπεγχάγη, ως γραμματέας Ναυτιλιακών υποθέσεων.
3. Λόγω αυτής του της θέσης έμαθε από τον Werner Best, τον αρχηγό της Γκεστάπο στη Δανία για τη σύλληψη των Εβραίων.
Οι πρώτοι Εβραίοι έφθασαν στη Δανία στα τέλη του 17ου αιώνα από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες πριν την αποπομπή τους από την Ισπανία και Πορτογαλία το 1942. Έδωσαν μεγάλη ώθηση στην οικονομία της Δανίας και, παρά τις σποραδικές αντισημιτικές εκδηλώσεις, η ίδια η εβραϊκή κοινότητα ευημερούσε. Στη δεκαετία 1930 αριθμούσαν σχεδόν 8.000. Όταν τον Απρίλιο 1940 οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Δανία (υπάρχει ταινία στο Νετφλιξ), άφησαν τη διακυβέρνηση στους Δανούς μα κράτησαν τον έλεγχο των στενών στη Βαλτική θάλασσα. Μόνο το 1943 όταν η αντίσταση των Δανών έγινε πιο έντονη με πολλούς Γερμανούς να σκοτώνονται, αποφάσισαν να επιβάλουν την κυριαρχία τους. Μέχρι τότε δεν υπήρχαν στη Δανία (όπως υπήρχαν σε άλλες χώρες υπό γερμανική κατοχή) κατάλογος Εβραίων με τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Τότε πάρθηκε η απόφαση για τη μεταφορά των Δανών Εβραίων.
4. Τότε, μόλις το έμαθε ο Ντάκβιτς ειδοποίησε και τους Εβραίους ιθύνοντες. Ταξίδεψε στη Σουηδία και πήρε την εγγύηση του πρωθυπουργού πως αν πήγαιναν εκεί Δανοί Εβραίοι θα τύγχαναν καλής μεταχείρισης. Αφού εξασφάλισε αυτή τη συνεργασία με τους Σουηδούς προώθησε τη διάσωση των Εβραίων μαζεύοντάς τους σε ασφαλή σπίτια κοντά στις ακτές και φυγαδεύοντάς τους με βάρκες και πλοιάρια στη Σουηδία.
Μόνο 474 Εβραίοι (γέροι και άρρωστοι) αιχμαλωτίστηκαν από τους Γερμανούς και κρατήθηκαν στο Theresienstadt, όπου οι συνθήκες δεν ήταν τόσο εξοντωτικές όπως αλλού και δέχονταν πακέτα τροφίμων από τους Δανούς. Τελικά 423 από αυτούς σώθηκαν καθώς μέσω του Ερυθρού Σταυρού μεταφέρθηκαν και αυτοί στη Σουηδία.
Μετά τον πόλεμο ο Ντάκβιτς διορίστηκε υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις (1955-1970) και οι Ισραηλινοί τον ανακήρυξαν “Ενάρετο ανάμεσα στα Έθνη” και τον συμπεριέλαβαν στο Μνημείο Yad Vashem το 1971. Πέθανε 2 έτη αργότερα στα 68 του.
