1. Η Σόφι Σολ εκτελέστηκε στα 21 της, 22 Φεβρ. 1943, πριν 80 έτη αφού καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία. Τα τελευταία λόγια της ήταν:
«Πώς να περιμένουμε να επικρατήσει αρετή/δικαιοσύνη όταν σχεδόν κανένας δεν είναι διατεθειμένος να προσφέρει τον εαυτό του για μια δίκαιη υπόθεση; Είναι τόσο όμορφη ηλιόλουστη μέρα κι εγώ να πρέπει να φύγω. Μα δεν πειράζει ο θάνατός μου, αν χάρη σε μας χιλιάδες αφυπνιστούν και κινητοποιηθούν».
Δυστυχώς, ελάχιστοι γνώριζαν για τον θάνατό της και του αδελφού της και των άλλων νέων στο Λευκό Ρόδο του Μονάχου, τη μόνη αντι-ναζιστική οργάνωση νεολαίων στη Γερμανία του Χίτλερ. Δυστυχώς, οι συμπατριώτες της Γερμανοί είχαν παρασυρθεί κι εγκλωβιστεί στην τρέλα του Φίρερ τους και συνέχισαν να τον υποστηρίζουν τυφλά ως τον τελικό όλεθρο.
2. Η Σόφι γεννήθηκε το 1921, το τέταρτο από τα έξι παιδιά της Magdalena και του Robert Scholl. Η μητέρα της ήταν μια φιλελεύθερη πολιτικός και ο πατέρας της δήμαρχος της Forchtenberg και φλογερός αντι-Ναζί.
Νωρίς εκδήλωσε ταλέντο στη ζωγραφική μα ταυτόχρονα ενδιαφέρθηκε για Θεολογία και Φιλοσοφία και διάβαζε λαίμαργα. Αφού εργάστηκε ως νηπιαγωγός μελετώντας συγχρόνως στο Ινστιτούτο Fröbel, μετά έκανε τη θητεία της στην Εθνική Υπηρεσία Εργασίας Raichsarbeitsdienst και μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου για Βιολογία και Φιλοσοφία.
3. Εκεί σπούδαζε ήδη ο αδερφός της Χανς (γεν.1918) Ιατρική. Μα υπό την επίδραση Ρωμαιοκαθολικών ιερέων στράφηκε προς τη θρησκεία, τη φιλοσοφία και τις Τέχνες. Σύντομα μαζεύτηκε μια συντροφιά από νέους με όμοιες αντι-Ναζί τάσεις κι έτσι ιδρύθηκε το Λευκό Ρόδο που το καλοκαίρι του 1942 δημοσίευσαν και σκόρπισαν τέσσερα φυλλάδια σε όλη τη Σχολή και πολλά μέρη της κεντρικής Γερμανίας.
4. Έτσι και η Σόφι προσχώρησε στο Λευκό Ρόδο. Το αγόρι της, ο Fritz Hartnagel υπηρετούσε στο Ανατολικό Μέτωπο (= στην ΕΣΣΔ) και της έγραψε για τα εγκλήματα πολέμου που διέπρατταν οι Ναζί εκεί – όπως οι εν ψυχρώ ομαδικές εκτελέσεις Σοβιετικών αιχμαλώτων στρατιωτών και άμαχων Eβραίων. Η ίδια μελετούσε τις Ομιλίες του καθολικού θεολόγου John Henry Newman κι ένιωθε να την ωθεί ακόμα πιο έντονα η συνείδησή της.
Με τα φυλλάδιά τους καλούσαν του Γερμανούς πολίτες να κάνουν παθητική αντίσταση ενάντια στους Ναζί. Ένα γράφει:
Η τρέχουσα κατάστασή μας είναι η δικτατορία του κακού. «Το γνωρίζουμε ήδη αυτό» σας ακούω να λέτε, «και δεν χρειάζεται να μας μέμφεστε πάλι». Μα αφού το γνωρίζετε, σας ρωτώ κι εγώ, τότε γιατί δεν κάνετε κάτι κι εσείς; Γιατί ανέχεστε αυτούς τους κυβερνήτες που βαθμιαία κλέβουν από σας, προσωπικά και δημόσια, το ένα δικαίωμα μετά το άλλο, ωσότου μια μέρα δεν θα μείνει τίποτα, απολύτως τίποτα – μόνο η κρατική μηχανή που διοικούν μεθύστακες κι εγκληματίες;
5. Στις 18 Φεβρουαρίου 1943 η Σόφι βρήκε πως είχαν ξεμείνει μερικές κόπιες ενός φυλλαδίου στο Πανεπιστήμιο και τις πέταξε από ψηλά κάτω στο κεντρικό χολ. Μα την είδε ο επιστάτης Jakob Schmid και αυτός ειδοποίησε την αστυνομία. Έτσι η Γκεστάπο τους συνέλαβε.
Αρχικά ο Χανς πήρε όλη την ευθύνη και η Σόφι θεωρήθηκε αθώα. Μα υπήρχε η μαρτυρία του Schmid και η ίδια ομολόγησε για να προστατευθούν όλα τα άλλα μέλη του Λευκού Ρόδου.
Στις 22 Φεβρουαρίου η Σόφι, ο Χανς και ο φίλος τους στην οργάνωση, Christoph Probst, εκτελέστηκαν με γκιλοτίνα!
Εκτός από μερικές απόπειρες κατά της ζωής του Χίτλερ, αυτή ήταν η μόνη εκδήλωση αντίστασης κατά των Ναζί στη Γερμανία. Και αυτή πήρε την επίσημη αναγνώριση που της άξιζε μόνο στη δεκαετία 1990, παρότι πολλές γερμανικές πόλεις είχαν νωρίτερα δώσει το όνομά της σε δρόμους και πλατείες και πολλοί συγγραφείς είχαν εγκωμιάσει τη θυσία της, του αδελφού της και των λίγων άλλων νεαρών του Λευκού Ρόδου.
