1. Όποιος έχει διαβάσει τα άρθρα της σειράς “Αντι-κομμουνιστικά” και ορισμένα στη σειρά “Ταυτότητα” (π.χ. 32, 33 κλπ), βλέπει πως κατηγορώ εντονότατα τους κομμουνιστές ως ανήθικους, ανεύθυνους απατεώνες. Οπότε, για ποιο ήθος εκτός από απάτη μπορούμε να μιλήσουμε;
Όμως έχουν κάποιο ήθος που εξηγεί την απόλυτη ασυναρτησία τους, όπως αυτή φαίνεται στους μη-κομμουνιστές.
Από καιρό ήθελα να διατυπώσω αυτή τη βάση που είναι το ήθος τους και κατευθύνει όλη τη δράση τους. Αφορμή έδωσαν πρώτα η στημένη συνέντευξη της κας Μπαζιάνα (ΜπέΜπα της πολιτικής τη λέει ο φίλος Πετριάς), συντρόφισσας του κ. Τσίπρα, και των επικριτικών σχολείων που ακολούθησαν.
2. Για κάθε φιλελεύθερο, σύγχρονο ή παλαιότερο, η απάτη και το ψέμα θεμελιώνουν τη νοοτροπία και συμπεριφορά κάθε αναρχοαριστερού μορφώματος που προσπαθεί να βρεθεί ή βρίσκεται στην εξουσία. Και αυτό ισχύει για τα μέλη του, τους υποστηρικτές και οπαδούς και, κυρίως, για τους κονδυλοφόρους και τα παπαγαλάκια του.
Ο Ριζοσπάστης, η Αυγή, τα βιβλία για την ιστορία του ΚΚΕ ή γενικότερα της ελληνικής Αριστεράς, για τα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο, ακόμα και για το Βυζάντιο ή την Αρχαιότητα, όλα βρίθουν από ψευδολογία.
Π.χ. ο «αείμνηστος» Αντρέας, που φώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και οι δήθεν βαθυστόχαστοι σοσιαλιστές του, αντί να τον πετάξουν έξω με τις κλωτσιές, παπαγάλιζαν το ίδιο σύνθημα ευλαβικότατα, έδωσε νέα ώθηση στα συνδικάτα για να κάνουν τη ζωή απείρως προβληματική και ταυτόχρονα έμενε στο ΝΑΤΟ και τσέπωνε με τους συντρόφους τα λεφτά της ΕΟΚ που δίνονταν για την πρόοδο του λαού (500.000 για μίζες και ροζ βίλλες).
3. Της ίδιας νοοτροπίας ήταν ο κ. Βαρουφάκης, άσσος της μπαρούφας, και ο προϊστάμενός του κ. Τσίπρας που θα καταργούσαν τα μνημόνια.
Της ίδιας νοοτροπίας και η κα Μπέτυ Μπαζιάνα που δήλωσε πως ο Τσίπρας δεν είπε ψέματα, δεν πρόδωσε, δεν εξαπάτησε.
Ακόμα και πολλοί αριστεροί νοιώθουν να σηκώνονται οι τρίχες τους σε τέτοιο βροντερό ψέμα (οι Λαφαζάνης, Κουτσούμπας κλπ). Πόσο μάλλον οι αναρχοαριστεροί. Μα αυτό γίνεται διότι οι πρώτοι επίσης ψεύδονται, και οι δεύτεροι δεν κατανοούν το θεμελιακό ήθος!
Ακόμα κι αν οι Α. Παπανδρέου, Τσίπρας, κα Μπ. Μπ. και οι απανταχού όμοιοί τους αντιλαμβάνονται πως ψεύδονται και προπαγανδίζουν, μένουν απόλυτα πεπεισμένοι πως είναι ειλικρινείς και συνεπέστατοι με το ήθος τους.
Ποιο είναι αυτό το ήθος;
4. Το αληθινό και ακλόνητο ήθος του αναρχοαριστερισμού (και κομμουνισμού) είναι πως το κόμμα έρχεται πρώτο.
«Ότι είναι καλό για το κόμμα» διακήρυτταν οι πρώτοι κομμουνιστές στη Ρωσία και, φυσικά, οι Μπολσεβίκοι του Λένιν, «είναι ηθικό». Από τότε, από τις αρχές του 20ού αιώνα επικράτησε αυτό το ήθος. Είναι η μόνη αρχή ηθικής που αναγνωρίζουν οι απανταχού αναρχοαριστεροί.
Ο Σολζενίτσιν γράφει για κομμουνιστές που συνάντησε ξεχασμένους και χαμένους στα Γκούλαγκ από την εποχή του Στάλιν, οι οποίοι δεν διανοούνταν να κατηγορήσουν το Κόμμα, την ιδεολογία, τον πατερούλη μα μόνο ορισμένους πράκτορες και προβοκάτορες του «εχθρού» που είχαν μυστηριωδώς εισχωρήσει στο πεφωτισμένο, προοδευτικό, πρωτοποριακό Κόμμα που ήταν η ελπίδα της ανθρωπότητας.
5. Η επόμενη, δεύτερη αρχή ηθικής είναι πως το Κόμμα πρέπει να καταλάβει την εξουσία με όλα τα διαθέσιμα μέσα παραγνωρίζοντας κάθε φραγμό «αστικής» ηθικής και παράπλευρες απώλειες. Κι εδώ χρησιμοποιούν, όσοι πήραν κάποια κολοβή ευρύτερη παιδεία, το ρητό του Τζέφερσον πως «το δένδρο της ελευθερίας ποτίζεται με το αίμα πατριωτών μα και προδοτών» [θανατωμένων από «πατριώτες»].
Η τρίτη αρχή είναι πως το Κόμμα πρέπει πάση θυσία (άλλων, φυσικά) να διατηρήσει την εξουσία. Και βέβαια το κόμμα είναι ο ηγέτης του – ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Χρουστσόφ, ο Μπρέζνιεφ, ο Αντρέας, ο Τσίπρας.
ΥΓ. Αυτό το ήθος ουδεμία σχέση έχει με τον μαρξισμό του Μαρξ και τον επιστημονικό κομμουνισμό του. Το ήθος αυτό το ανέπτυξε ο Λένιν.
