Τ66: Κράτος λαού

1. Από αρχαιοτάτους χρόνους υπήρχε στις ευνομούμενες Πολιτείες το λεγόμενο Κράτος Δικαίου: δηλαδή, ο νόμος δεν άλλαζε και ίσχυε για όλους, ή όλοι ήταν ίσοι ενώπιον του νόμου. Η λέξη «κράτος» εδώ σημαίνει ‘εξουσία’ ή ‘ωμή δύναμη’.

Η ιδέα αναπτύχθηκε, διατυπώθηκε κι εφαρμόστηκε καθολικά στην Αγγλία και αργότερα στην Αμερική (ΗΠΑ και Καναδά) και όπου αλλού, λόγω αποικιοκρατίας, επικράτησε το αγγλικό Δίκαιο.

Σε αυτές τις χώρες ο όρος ήταν και είναι the rule of law ‘η εξουσία/ισχύς του νόμου’. Έτσι μια φορά, όταν η κα Θάτσερ ήταν πανίσχυρη πρωθυπουργός μα ο σοφέρ της πάρκαρε το αυτοκίνητό της σε απαγορευμένο μέρος, κάποιος τροχαίος «έγραψε» το αμάξι και η πρωθυπουργός πλήρωσε το πρόστιμο. Στις ΗΠΑ, με το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, ο πρόεδρος Νίξον κατηγορήθηκε για διάφορες παραβάσεις και αναγκάστηκε να παραιτηθεί (χάρη στην αμείλικτη ουδετερότητα του Μ. Φελτ, υποιοικητή του Εφ-Μπι-Αι που ερεύνησε το σκάνδαλο).

2. Στην Ελλάδα του πελατειακού κρατισμού το Κράτος Δικαίου είναι μια φράση που χρησιμοποιούν οι συνταγματολόγοι με άφθονο σεβασμό και οι πολιτικοί την πιπιλούν ακατάπαυστα για να την φτύσουν μετά βδελυγμίας στην πράξη.

Θα θυμάστε πως όταν ο «αείμνηστος» Παπανδρέου, αυτός ο μέγας λαοπλάνος της απάτης, κατηγορήθηκε (επί κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη, αρχές δεκαετίας 1990) ούτε παρουσιάστηκε στο δικαστήριο και το θέμα ξεχάστηκε. Αν εξαιρέσουμε τον ατυχή Τσοχατζόπουλο, κανείς μεγαλοσχήμων πολιτικάντης δεν διώχθηκε και καταδικάστηκε για παραβάσεις.

Στην πραγματικότητα στην Ελλάδα δεν υπάρχει Κράτος Δικαίου παρά μόνο σε μορφή παράλυτου σακάτη. Η νομοθεσία (με το Σύνταγμα) προστατεύει τους πολιτικάντηδες επιτρέποντάς τους να εξαπατούν τον ηλίθιο λαό ακατάπαυστα.

3. Στην Ελλάδα ισχύει ο λαϊκισμός και «το κράτος τους ισχυρού»!

Οι κεντροδεξιοί πάντα θεωρούσαν δεδομένο πως το κράτος, η κυβερνητική εξουσία και οι δημόσιες υπηρεσίες του, ανήκαν σε αυτούς «ελέω Θεού» ή παραδοσιακά.

Οι αναρχοαριστεροί σήκωσαν κεφάλι με τον σοσιαλισμό του «αείμνηστου Ανδρέα της Αλλαγής». Τότε παρουσιάστηκε ο νέος λαϊκισμός που κατακεραύνωσε το κατεστημένο, την παραδοσιακή ελίτ της διαφθοράς, της διαπλοκής και των συμφερόντων που συνωμοτούσε αενάως κατά του λαού.

Οι τσιπριστές ανέπτυξαν ακόμα περισσότερο την τεχνική. Όταν τα μνημόνια δεν σκίστηκαν και, αντιμέτωποι με μια ανυποχώρητη πραγματικότητα, έκαναν περικοπές, το απέδωσαν όχι στη δική τους ανευθυνότητα και ανικανότητα μα στις σκοτεινές σκευωρίες ξένων δυναστών και ντόπιων γερμανοτσολιάδων (δικαστών, επιχειρηματιών, πολιτικών). Ο Τραμπ επίσης τα έβαλε με τους δικαστικούς και το ίδιο το Εφ-Μπι-Αϊ.

4. Όπως οι τωρινοί ακροδεξιοί Τραμπιστές και παλαιότερα οι αδίστακτοι Χιτλερικοί φασίστες, έτσι και οι δικοί μας αναρχοαριστεροί τσιπριστές εκδήλωσαν την υποβόσκουσα ωμή πείνα για εξουσία. Και τώρα για να τη διαιωνίσουν καταφεύγουν σε πρωτόγνωρο αγριότατο κυνισμό σαν του ρινόκερου με «εναλλακτικές αλήθειες», κατασκευασμένες ειδήσεις (fake news), σπιλώσεις αντιπάλων και παραγνώριση σχεδόν κάθε συνταγματικής και κοινοβουλευτικής νομιμότητας.

Ο λαός έχει πια εθιστεί σε αυτή την κυνικότατη παρα-νομιμότητα και στη φθορά των δημοκρατικών θεσμών καθώς το κράτος του αναίσχυντου ισχυρού εξοβελίζει το Κράτος Δικαίου.