Τ47: Φιλελευθερισμός (ΣΤ’)

Τ47: Φιλελευθερισμός (ΣΤ’)

- in Ταυτότητα
0

1. Εδραιώσαμε λοιπόν τα 3 θεμελιακά δικαιώματα (=φυσικές ανάγκες) που αφορούν άμεσα την ύπαρξη, τη ζωή και οντότητά μας στον υλικό κόσμο και, για όσο είμαστε παιδιά και νέοι, μας εξασφαλίζονται από τους γονείς ή κηδεμόνες – και την ευρύτερη κοινότητα καθώς και το σύνολο φυσικό περιβάλλον.

Όταν ενηλικιωθούμε πρέπει πια μόνοι μας να φροντίσουμε για τον χώρο και την τροφή που θα διασφαλίσουν τη σωματική μας ακεραιότητα..

Ούτε η πρόσβαση στον χώρο ούτε η διατροφή αναγνωρίζονται ως δικαιώματα όπως η αυτοκτησία ή σωματική ακεραιότητα. (Για την πρόσβαση στον χώρο θα επανέρχομαι συχνά).

2. Για να τραφούμε ή πρέπει να μαζέψουμε τους καρπούς της γης (φρούτα, λαχανικά, κρέατα, θαλασσινά) από την φυσική θέση τους, από δική μας καλλιέργεια ή από κοινές, δημόσιες περιοχές (λειβάδι, δάσος, ποτάμι, λίμνη, θάλασσα).

Αλλά στην εποχή μας, εδώ και πολλούς αιώνες, οι περισσότεροι άνθρωποι παίρνουμε τα τρόφιμά μας από άλλους παραγωγούς ανταλλάσσοντάς τα με δικά μας αγαθά – προϊόντα της εργασίας μας ή, συνήθως, χρήματα.

Για να γίνει αυτό πρέπει να έχουμε ελευθερία κίνησης, να μετακινηθούμε και να μετακινήσουμε τα τρόφιμα.

Προσέξτε πως για ελεύθερη μετακίνηση πάλι χρειαζόμαστε την ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο. Αυτή μας την παρέχει η κοινότητα (=η Πολιτεία) με δρόμους, λαϊκές αγορές και παρόμοια.

3. Η κίνηση μας έχει τρεις απόψεις.

Πρώτη είναι η κίνηση επί τόπου. Κινούμε χέρια και πόδια, χείλια και γλώσσα και μάτια. Έτσι εκφραζόμαστε: εκφράζουμε δηλαδή συναισθήματα, σκέψεις, επιθυμίες, διαθέσεις.

Αυτό γίνεται συνήθως με την ομιλία, κάποτε με τον χορό ή άλλες εκφραστικές κινήσεις προσώπου και μελών του σώματος.

Εδώ έχει δημιουργηθεί σύγχυση μεγάλη καθώς πολλοί μιλούν για “ελευθερία σκέψης”. Την ελευθερία σκέψης την έχουμε πάντα. Θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί πολλή βία για να εμποδιστούμε να σκεφτόμαστε όπως θέλουμε (θόρυβοι δυνατοί, κτυπήματα στο σώμα κλπ).

Άλλοι μιλούν για ελεύθερη μετακίνηση/ροή ιδεών. Και αυτή είναι μια άποψη της έκφρασης που δεν χρειάζεται ξεχωριστό δικαίωμα.

Οπότε, το δικαίωμα που πρέπει να μας παραχωρεί (και να παραχωρούμε) είναι αυτό της έκφρασης, (και φυσικά γνωστοποίησης, δημοσίευσης, πληροφόρησης).

4. Η δεύτερη άποψη της κίνησης είναι η μετακίνηση στον χώρο, από ένα σημείο σε άλλο.

Αυτή προϋποθέτει φυσικά την ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο. Μα προέχει εξίσου φυσικά η αποκλειστική κατοχή χώρου για κατοικία και εργασία.

Η απαγόρευση κυκλοφορίας μετά από κάποια ώρα (από τη δύση του ήλιου μέχρι την ανατολή π.χ.) παραβιάζει αυτό το δικαίωμα κι εμποδίζει την εύρεση και μετακίνηση τροφής.

Στρατιωτικές παρελάσεις και διαδηλώσεις εξίσου παρεμποδίζουν την ελεύθερη μετακίνηση. Θα πρέπει να γίνονται σε μέρες αργίας και με την άδεια των τοπικών αρχών, αλλιώς οι παραβάτες θα πρέπει να σκορπίζονται ή να συλλαμβάνονται από την αστυνομία.

Είναι φανερό πως όσοι επιδίδονται παραβατικά σε παρελάσεις και διαδηλώσεις (διάφοροι μπαχαλάκηδες που διεκδικούν δήθεν κάποιο δικαίωμα) είναι εγκληματίες κατά των άλλων και πρέπει να τιμωρούνται.

5. Η τρίτη άποψη είναι η συνάθροιση, οπότε μπορεί να υπάρχει και κίνηση των συναθροιζόμενων ή συνεργαζόμενων στον χώρο ή όχι.

Εδώ χρειάζεται πάλι ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο, αλλιώς η συνάθροιση 3 ή 50 ατόμων δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Η συνάθροιση γίνεται η βάση για συνεργασία και συνεταιρισμούς, για την οικογένεια και την κοινότητα. Εκ φύσεως έχουμε την επιθυμία για συντροφιά για εργασία και διασκέδαση. Σε κανέναν δεν αρέσει να μένει σε μοναξιά για πολύ – εκτός ίσως για πνευματική ασκητική.

Αλλά κι εδώ, η όποια συνάθροιση πρέπει να γίνεται έτσι που να μην εμποδίζει την ελεύθερη μετακίνηση άλλων πολιτών.

Προέχει βέβαια κι εδώ ο αποκλειστικός χώρος κατοικίας κι εργασίας.

6. Υπάρχει, επαναλαμβάνω, πολλή σύγχυση, στους αυτοαποκαλούμενους φιλελεύθερους και στους άλλους, όσον αφορά δικαιώματα κι ελευθερίες.

Το δήθεν δικαίωμα στην εργασία είναι μια μπαρούφα. Αν ό άνθρωπος απολαμβάνει αυτές τις έξι ελευθερίες απρόσκοπτα, θα έχει εργασία – είτε ως αυτοαπασχολούμενος είτε ως υπάλληλος.

Η μεγάλη δυσκολία, το μεγάλο εμπόδιο (και η συνακόλουθη σύγχυση), είναι βασικά η μη αναγνώριση της ελεύθερης πρόσβασης στη γη για όλους.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *