Στη φωτογραφία είναι η Μάρθα Κόθρεν.
Στην έναρξη του σχολικού έτους, Σεπτέμβριο 2005, η κα Μάρθα Κόθρεν καθηγήτρια της Ιστορίας στο Γυμνάσιο του Robinson Little Rock (Arkansas) έκανε κάτι ριζοσπαστικό. Με την άδεια του Γενικού Επιθεωρητή, και του γυμνασιάρχη, αφαίρεσε όλα τα θρανία από την τάξη της. Όταν οι νεαρές και νεαροί ήρθαν για το μάθημα είδαν κατάπληκτοι πως δεν υπήρχαν θρανία!
Στην ερώτηση “Γιατί δεν έχουμε θρανία;” Εκείνη απάντησε: “Δεν θα έχετε θρανία ωσότου μου πείτε πώς κερδίσατε αυτό το δικαίωμα να κάθεστε σε θρανίο.”
“Οι βαθμοί μας;” φώναξαν δυο-τρεις.
“Όχι!”
“Ίσως η καλή διαγωγή μας;”
“Όχι!”
Έτσι οι μαθητές έφυγαν. Ήρθαν τη 2η περίοδο, κι έφυγαν. Ομοίως και την 3η περίοδο. Μα θρανία δεν υπήρχαν. Μερικά παιδιά κάλεσαν τους γονείς τους, να δουν τι συνέβαινε και ως το απόγευμα είχαν έρθει τα τηλεοπτικά συνεργεία που έβλεπαν την ενδιαφέρουσα ιστορία μιας μουρλής καθηγήτριας.
Την τελευταία περίοδο γονείς και παιδιά κάθισαν στο πάτωμα της δίχως θρανία σχολικής αίθουσας και η καθηγήτρια είπε: “Κανένας μαθητής, καμία μαθήτρια, κανένας γονιός, δεν μου είπε πώς έγινε και οι μαθητές απόκτησαν το δικαίωμα να κάθονται σε θρανία σε αυτήν την τάξη. Τώρα, λοιπόν θα σας πω εγώ.”
Μπορεί να σας φαίνεται παραμύθι μα η ιστορία είναι αληθινή. Η Μάρθα Κόθρεν ήταν κόρη ενός Αμερικανού βετεράνου του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου που πιάστηκε αιχμάλωτος. Νωρίς στην καριέρα της διαπίστωσε πως δεν υπήρχαν βιβλία κατάλληλα για νεαρά γυμνασιόπαιδα για τη διδασκαλία της σύγχρονης ιστορίας και κυρίως για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Πόλεμο στο Βιετνάμ. Άρχισε, λοιπόν, να γράφει ένα και την ίδια περίοδο επινοούσε διάφορες πρακτικές μεθόδους να εμφυσήσει στα παιδιά ενδιαφέρον για το μάθημα. Έτσι και τώρα.
Πήγε και άνοιξε την πόρτα της τάξης.
27 βετεράνοι οι περισσότεροι με τη στολή και τα διακριτικά και παράσημά τους μπήκαν ένας-ένας στην αίθουσα κουβαλώντας ένα θρανίο. Τα έβαλαν στη θέση τους ενώ μαθητές και γονείς έκπληκτοι παρακολουθούσαν. Μετά στάθηκαν ήσυχα σε σειρά στον τοίχο και περίμεναν.
“Δεν κερδίσατε εσείς το δικαίωμα για τα θρανία. Αυτοί οι αγνοημένοιμαχητές το κέρδισαν για εσάς. Άφησαν σπουδές, δουλειές και οικογένειες, ταξίδεψαν μακριά και πολέμησαν για να υπάρχουν θρανία και να μπορούν μαθητές σαν κι εσάς να κάθονται σε αυτά σε συνθήκες ελευθερίας. Είναι τώρα δικό σας καθήκον να μελετάτε και να μαθαίνετε και να είστε υπεύθυνοι πολίτες. Μην το ξεχνάτε!”
Το 2006 της απονεμήθηκε η διάκριση του Εκπαιδευτικού για το Αρκάνσας.
Γεννήθηκε 29/1/1946 και πέθανε 28/7/2019.
Να ένα πραγματικό ζωντανό μάθημα Ιστορίας!
