1. Ακούμε, βλέπουμε τις σχιζοφρενικές αντιφάσεις των συριζαίων σε κάθε τομέα των κυβερνητικών πολιτικών τους. Απορούμε κι εξιστάμεθα.
Όλοι αντιμνημονιακοί, μα όλοι τώρα τρέχουν αγκομαχώντας να εκτελέσουν τα υποσχεθέντα και υπογραφέντα στους αδυσώπητους δανειστές, που επίμονα ζητάνε πίσω τα χρήματα που σοσιαλιστικές, κυρίως, κυβερνήσεις (οι βαθυπράσινοι πασόκοι που τώρα έγιναν συριζαίοι) δανείζονταν για να πληρώνουν τους διορισμένους συντρόφους και τις αστακομακαρονάδες.
Όλοι τους πλούσιοι με ακίνητα και μετρητά στις τράπεζες, εντούτοις μισούν αγιάτρευτα τους βιομηχάνους, εμπόρους κι επιτυχημένους επιχειρηματίες από φθονερή ιδεοληψία. Και κλαίνε και σπαράζουν διότι πρέπει να εφαρμόσουν αντιλαϊκά μέτρα, μα δεν παραδίδουν τις καρέκλες και στην πράξη κάνουν ότι μπορούν (οι σταλινικότατοι Σκουρλέτης και Σπίρτζης) να εμποδίσουν τις όποιες μεταρρυθμίσεις θα φέρουν ανακούφιση στον λαό!
Κι ένας πρωθυπουργός που συντάσσεται με τους αριστερούς της Λατινοαμερικής και Αφρικής και κατηγορεί τους Γερμανούς και τους Ευρωπαίους ως δυνάστες κι εκμεταλλευτές, μα τρέχει και κλαίγεται στη μαμά Μέρκελ (και άλλους) για πρόσθετα χρήματα δανεικά(!) – για να διατηρεί την πρόστυχη πρωθυπουργία του.
Μέσω Τσακαλώτου στέλνει (κρυφά στην αρχή) επιστολή εξευτελιστικής υποτέλειας στο Γιούρογκρουπ και Θεσμούς ότι θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα πλήρως δίχως άλλη παράβαση (για τρίτη σύνταξη), ενώ μέσω του Φλαμπουράρη διαμηνύει στους οπαδούς εδώ πως μάλλον θα υπάρξει νέος μποναμάς – μόλις ξεγελάσουμε τους κουτόφραγκους!
2. Οι αντιφάσεις στον νοητικό χώρο μας είναι κοινό φαινόμενο. Δεν τις προσέχουμε παρά σπάνια (και τότε τις σπρώχνουμε κάτω από παχιά χαλιά λησμοσύνης) διότι τις έχουμε απομονώσει σε περίτεχνα, σχεδόν αεροστεγή κελιά με γερά τοιχώματα, ώστε να μη σμίγουν. Μάθαμε να φωτίζουμε μόνο μια κάθε φορά διότι δεν αντέχουμε την ταυτόχρονη παρουσία τους, δηλαδή την εμφάνιση δύο αντίθετων ιδεών συγχρόνως. Τρελαινόμαστε.
Κι έτσι ζούμε πάλι σε μια μακαριότητα άγνοιας.
Πολλοί θεολόγοι, για να ξεκινήσουμε από ψηλά, πιστεύουν πως η συμπεριφορά του Θεού προς τους ανθρώπους μπορεί να δικαιολογηθεί κι επιχειρούν με ρητορείες και σοφιστείες να το κάνουν, μόνο για να αποδείξουν πως η θεολογία τους είναι για ηλίθιους. Διότι, πώς μπορεί ο Παντοδύναμος και Πολυεύσπλαχνος, ο πανταχού παρών, να καταδικάζει σε αιώνια τιμωρία στην κόλαση (πέρα κι έξω από την παμπαρουσία του;) την ψυχή του αμαρτωλού που ωστόσο είναι η δική Του σπίθα ή πνοή; …
Και οι πιστοί χριστιανοί πιστεύουν αυτή την αθεϊστική αντίφαση.
3. Στα πανεπιστήμια (μένοντας ακόμα σχετικά ψηλά) πιστεύουν όλο και περισσότεροι πως η διδασκαλία και μελέτη θα πρέπει να είναι όσο το δυνατό πιο ελεύθερη με λιγότερη εξάρτηση από ιερές αυθεντίες. Ταυτόχρονα προωθούν τις σπουδές με πολλαπλές ειδικεύσεις στον επιστημονικό, ανθρωπιστικό νομικό ή άλλο κλάδο – κάτι που προϋποθέτει αποδοχή αυθεντιών μια και δεν υπάρχει χρόνος αρκετός για έρευνα σε κάθε κλάδο.
Το αποτέλεσμα είναι βέβαια χαμηλής ποιότητας έρευνα.
Ο γνωστός φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ ως αντιπυρηνικός ακτιβιστής ήθελε μονομερή αφοπλισμό στη Δύση κι ας έμεναν οι Σοβιετικοί με υπεροχή στο πυρηνικό οπλοστάσιο! Ο ίδιος πίστευε πως τα ανθρώπινα ζητήματα εκτελούνται παράλογα, μα συγχρόνως έλεγε πως τα ίδια πράγματα θα έπρεπε να εκτελούνται λογικά!
Έχω επίσης επισημάνει τις αντιφάσεις ποιητών όπως ο Σεφέρης και ο Ελύτης μεταξύ θεωρίας που θέλει την ποίηση να απευθύνεται στον απλό κόσμο και πράξης όπου τα ποιήματα είναι ακαταλαβίστικα ακόμα και από μορφωμένους.
4. Είναι πολύ εύκολο να βρούμε πολλά παραδείγματα πολιτικών, επιστημόνων ή καλλιτεχνών με αντιφατικά πιστεύω. Εύκολο επίσης είναι να δούμε παρόμοιες αντιφάσεις σε συγγενείς και φίλους.
Αλλά τέτοιες ανακαλύψεις δεν ωφελούν πολύ.
Σημασία θα είχε να μπορούσαμε να δούμε τις δικές μας αντιφάσεις, τους δικούς μας παραλογισμούς. Τότε θα μαθαίναμε κάτι χρήσιμο και η συμπεριφορά μας θα άλλαζε. Θα ψάχναμε για τα αίτια.
Για την ώρα ας μην παραξενευόμαστε τόσο πολύ με τις αντιφάσεις των συριζαίων και άλλων ανθρώπων. Ας θυμόμαστε πως κι εμείς πάσχουμε.
