Η Ludmila Mikhailovna Pavlichenko (1916–1974) στα χρόνια 1941-42 σκότωσε 309 Γερμανούς στρατιώτες, αξιωματικούς (και 36 σκοπευτές snipers όπως ήταν η ίδια). Επονομάστηκε η «Κυρία Θάνατος».
Στις αρχές του 1941 μελετούσε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου, στην πατρίδα της την Ουκρανία. Με την εισβολή των Γερμανών προσφέρθηκε να πολεμήσει. Περίπου 1 εκατομμύριο γυναίκες πολέμησαν κατά των εισβολέων. Από αυτές 2.000 ήταν σκοπεύτριες. Από αυτές μόνο 500 επέζησαν, συμπεριλαμβανομένης και της Παβλιτσένκο.
Στην αρχή προωθήθηκε στις νοσηλεύτριες μα εκείνη επέμενε να εισαχθεί στο πεζικό και τα κατάφερε: τοποθετήθηκε στο 25ο Τμήμα Τυφεκιοφόρων και σύντομα πέρασε στους σκοπευτές. Στις 8/8/41 ένας χτυπημένος σύντροφος της έδωσε το ντουφέκι του κι εκείνη σκότωσε δύο την ίδια μέρα. Ήταν το βάπτισμα του πυρός. Στο τέλος του μήνα είχε σκοτώσει 100 εχθρούς και προάχθηκε σε λοχία. Παντρεύτηκε τον Αλέξη Κιτσένκο ο οποίος πολύ γρήγορα μετά τον γάμο τους πληγώθηκε θανάσιμα και πέθανε στο νοσοκομείο.
Μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου 1941 πολεμούσε στην Οδησσό. Εκεί κατέγραψε συνολικά 187 Γερμανούς νεκρούς. Στις 15 Οκτωβρίου μεταφέρθηκε στη Σεβαστούπολη αφού η Οδησσός πέρασε στα χέρια των Ρουμάνων. Εκεί εκπαίδευσε και άλλους σκοπευτές και σκότωσαν πάνω από 100 εχθρούς.
Αρχές Μαΐου 1942 είχε σκοτώσει 257 Γερμανούς και προάχθηκε σε υπολοχαγό. Τον μήνα εκείνο και πριν πληγωθεί τον Ιούνιο από έναν όλμο που έσκασε κοντά στο πρόσωπό της σκότωσε το σύνολο των 309 εχθρών, τον υψηλότερο αριθμό γυναίκας σκοπεύτριας.
Στο μεταξύ οι Γερμανοί με ειδικές ραδιοφωνικές εκπομπές την καλούσαν να προσχωρήσει στις γραμμές τους προσφέροντάς της σοκολάτες (ναι, σοκολάτες) και υψηλόβαθμες θέσεις!
Μετά τον σοβαρό τραυματισμό της μεταφέρθηκε με υποβρύχιο από τη Σεβαστούπολη κι έμεινε σχεδόν ένα μήνα σε νοσοκομείο για να αναρρώσει.
Όταν συνήλθε πλήρως, ως αξιωματικός πια, εκπαίδευε στρατιώτες.
Αλλά την έστειλαν στη Δύση να κάνει προπαγάνδα για τον Κόκκινο Στρατό και να παροτρύνει τους Αμερικανούς να ανοίξουν 2ο μέτωπο. Έγινε δεκτή (πρώτη Σοβιετική) από τον ίδιο τον Ρούσβελτ και την κυρία του στον Λευκό Οίκο και πήγε σε διάφορα Ινστιτούτα σε διάφορες πόλεις. Σε μία από τις συγκεντρώσεις στο Σικάγο είπε τα περίφημα λόγια της: «Κύριοι, είμαι 25 ετών κι έχω σκοτώσει 309 φασίστες εισβολείς. Δεν νομίζετε κύριοι, πως κρύβεστε πίσω από την πλάτη μου αρκετό καιρό;”» Οι άντρες την καταχειροκρότησαν.
Επισκέφθηκε και τον Καναδά και τη Μεγάλη Βρετανία.
Ως το τέλος του πολέμου εκπαίδευε σκοπευτές και το 1943 πήρε τον τίτλο Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης και για δεύτερη φορά το τιμητικό της τάξης του Λένιν.
Πέθανε από έμφραγμα στις 10/10/1974 σε ηλικία 58 ετών.
