Στην επαρχία Ιγιό (Ιαπωνία), στο χωριό Ασαμιμούρα, στον ναό Σάιχοτζι υπάρχει ακόμα μια κερασιά που φυτεύτηκε, λένε, τον 17ο αιώνα και συνεχίζει να καρποφορεί. Έχει το όνομα Ομπαζακούρα.
Εκεί, τον 17ο αιώνα ζούσε ο προεστός του χωριού, ο Τοκουμπέι, που ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος της περιοχής. Στα σαράντα του δεν είχε παιδί. Έτσι μαζί με τη γυναίκα του πήγαιναν στον φημισμένο ναό Σάιχοτζι που ήταν αφιερωμένος στη θεότητα Φουντό-Μίο-Ω. Εκεί προσεύχονταν τακτικά κι έκαναν μεγάλα τάματα. Μετά από λίγο καιρό η κα Τοκουμπέι έμεινε έγκυος και στους εννιά μήνες γέννησε μια κόρη. Η μικρή ονομάστηκε Τσούγιου. Φαινόταν χαριτωμένη. Καθώς η μητέρα δεν είχε αρκετό γάλα, προσέλαβαν την παραμάνα Ο-Σοντέ.
Η Τσούγιου ήταν ένα πανέμορφο κορίτσι, χαρά και καμάρι των Τοκουμπέι, αλλά και της Ο-Σοντέ. Στα 15 της όμως αρρώστησε και οι γιατροί δεν έβρισκαν ούτε την αιτία ούτε γιατρειά. Η Ο-Σοντέ που είχε αρχίσει να γερνά πήγαινε στο ναό Σάιχοτζι καθημερινά και προσευχόταν στη θεά Φουντό να γίνει καλά η Τσούγιου. Και το θαύμα έγινε πάλι! Μετά από 21 μέρες η Τσούγιου ανάρρωσε πλήρως.
Την ίδια μέρα έγινε μεγάλη γιορτή στο σπίτι των Τοκουμπέι, γλέντι τρικούβερτο. Αλλά την ίδια μέρα, η παραμάνα Ο-Σοντέ αρρώστησε βαριά με όλα τα συμπτώματα της Τσούγιου. Οι γιατροί που την εξέτασαν την επόμενη μέρα είπαν ότι ήταν η ίδια αρρώστια και ότι η παραμάνα πέθαινε.
Τότε η Ο-Σοντέ, καθώς η οικογένεια μαζεύτηκε γύρω από το κρεβάτι της, τους είπε: «Προσευχήθηκα στη θεά Φουντό να κάνει καλά την αγαπημένη μας Τσούγιου και να πεθάνω εγώ στη θέση της. Εκείνη έχει όλη τη ζωή μπροστά της ενώ εγώ ούτε σαν παραμάνα δεν μπορώ να υπηρετήσω πια. Γι αυτό μη θλίβεστε. Φεύγω με χαρά κι ευγνωμοσύνη. Μόνο να μου κάνετε μια χάρη. Υποσχέθηκα μόλις γίνει καλά η Τσούγιου μας να φυτέψω μια κερασιά στον κήπο του ναού Σάιχοτζι. Μια και δεν μπορώ να το κάνω αυτό, κάντε το εσείς για μένα. Σας ευχαριστώ.»
Την ίδια μέρα κιόλας μια νέα κερασιά φυτεύτηκε καθώς πέθαινε η Ο-Σοντέ. Λένε πως μια πνοή απ’ το πνεύμα της μπήκε στην κερασιά που ζει ακόμα και σήμερα και ανθίζει πάντα στις 16 του δευτέρου μήνα, στην επέτειο ανάρρωσης της Τσούγιου και του θανάτου της Ο-Σοντέ. Την ονόμασαν Ομπαζακούρα που σημαίνει «κερασιά (ζακούρα) της Παραμάνας (όμπα)».
