Στα τέλη της προηγούμενης εποχής, ένας από τους μεγάλους θεούς θέλησε να δει από κοντά τα πλάσματα που διαφέντευε από το αόρατο βασίλειό του. Πήρε τη μορφή ενός γέροντα και άρχισε να εξερευνά τον κόσμο των θνητών. Μετά από αρκετή περιπλάνηση πείνασε ως θνητός κι αυτός. Κάπου κοντά συνάντησε τρία πλάσματα, έναν πίθηκο, ένα λαγό και μια αλεπού, που παρά τις διαφορές τους ζούσαν αρμονικά.
Τα τρία ζώα ενδιαφέρθηκαν για τον γέροντα που φαινόταν κουρασμένος και πεινασμένος και του πρόσφεραν ξεκούραση και φαγητό στο λημέρι τους. Ο πίθηκος έτρεξε γύρω και μάζεψε όσους καρπούς μπορούσε από τα δέντρα. Η αλεπού κατέβηκε στο ποτάμι και άρπαξε το πρώτο ψάρι που ήρθε κοντά στην όχθη. Ο δε λαγός έτρεχε δεξιά κι αριστερά μα το μόνο που μπορούσε να βρει ήταν ψηλό χορτάρι.
Στο μεταξύ ο πίθηκος και η αλεπού ετοίμαζαν το τραπέζι. Όταν ο λαγός επέστρεψε περίλυπος που δεν είχε βρει κάτι πιο θρεπτικό για τον γέροντα, ζήτησε από τους συντρόφους του να ανάψουν μια φωτιά. Και πράγματι ο πίθηκος έφερε μερικά ξύλα και, παρότι δεν ήξερε τι την ήθελε τη φωτιά ο λαγός, την άναψε με τη βοήθεια της αλεπούς.
Ο γέροντας κοίταζε απορημένος.
Όταν η φωτιά έκαιγε για καλά, ο λαγός είπε: “Δεν βρήκα κάτι να σου προσφέρω, γέροντα, και λυπάμαι. Γι’ αυτό θα σου προσφέρω τον εαυτό μου. Θα πέσω στη φωτιά και όταν η σάρκα μου ξεροψηθεί θα μπορέσεις να τη φας!”
Οι άλλοι τον άκουαν πολύ παραξενευμένοι. Μόλις ο λαγός ετοιμάστηκε να πηδήξει κάμπτοντας τα πόδια του, ο γέροντας σηκώθηκε και πρόλαβε και τον άρπαξε από τ’ αυτιά στον αέρα προτού αυτός πέσει στη φωτιά. Είχε αλλάξει τώρα, έχοντας πάρει ξανά το μεγαλείο της θεϊκής του μορφής και, πάντα κρατώντας τον λαγό, πέταξε ψηλά.
Ο θεός έκανε έναν γύρο του φεγγαριού προτάσσοντας τον λαγό. Μετά γύρισε στο λημέρι των ζώων και άφησε τον λαγό στους φίλους του. Ευχαρίστησε τα ζώα και είπε:
“Μπορεί να είσαι ένας μικρός λαγός μα έχεις μεγάλη καρδιά. Γι’ αυτό η εικόνα σου έχει τώρα εντυπωθεί στη Σελήνη κι έτσι όποιος κοιτά το φεγγάρι τη νύχτα θα βλέπει στην κρύα λευκή της λάμψη και σένα. Έτσι θα σε θυμούνται πάντα!”
Σημείωση. Σε πολλές χώρες υπάρχει κάποια ιστορία με τον λαγό στο φεγγάρι. Στην Ινδία, στη Σανσκριτική γλώσσα το φεγγάρι (chandra, soma κ.λπ.) λέγεται και śaśaka, śaśāṅka, śaśin, śaśadhara: όλες οι ονομασίες αυτές σημαίνουν “αυτό που φέρει τον λαγό”!
Η ιστορία έχει βουδιστικό στοιχείο καθώς λέγεται σε κάποια εκδοχή της (στις ιστορίες Jātaka, δηλ. προηγούμενες ‘γεννήσεις’ του Βούδα) πως ο λαγός ήταν μια από τις ενσωματώσεις του ίδιου του Βούδα που πάντα δείχνει μεγάλη συμπόνια, συχνά σε βαθμό αφέλειας.
