Ήταν η χρυσή εποχή της Σοβιετίας του Χρουστσόφ. Ο σταλινισμός και τα γκουλάγκ με το τρόμο τους είχαν τελειώσει.
Ένας ηλικιωμένος Εβραίος μελετούσε σε δημόσια βιβλιοθήκη στη Μόσχα. Τον πλησίασε πράκτορας της Κα Γκε Μπε με την συνηθισμένη καχυποψία του.
“Τι μελετάς, γέροντα;” ρώτησε ήπια.
“Μελετώ την Εβραϊκή γλώσσα,” απάντησε ο ηλικιωμένος. “Θέλω να μάθω να τη μιλώ.”
“Μα δεν υπάρχει περίπτωση να πας στο Ισραήλ για να την μιλήσεις!” είπε ο πράκτορας και γέλασε. “Είσαι πολύ μεγάλος και ώσπου να βγάλεις τα χαρτιά για να ταξιδέψεις …”
“Α, μα δεν πρόκειται για το Ισραήλ” εξήγησε ο γέροντας. “Δεν σκοπεύω να πάω εκεί. Την μαθαίνω για να την μιλώ στον Ουρανό όταν πεθάνω με τον Αβραάμ, τον Ισαάκ, τον Ιακώβ και τον Μωυσή.”
Ο πράκτορας σκέφτηκε σιωπηλά για λίγες στιγμές. “Και πως ξέρεις πως θα πας στον ουρανό; Μπορεί να πας στον άλλο τόπο..”
“Α!” απάντησε γοργά ο Εβραίος. “Εκεί θα είμαι εντάξει. Μιλώ ήδη καλά Ρωσικά!”
