1. Οι άναρχοαριστεροί φοιτητές μας ήθελαν να έχουν επιτυχία στις εξετάσεις τους με το περιβόητο «δημοκρατικό πέντε». Αφού έδιναν αγώνες για τη «δημοκρατία» δικαιούνταν να περνούν εξετάσεις και να παίρνουν πτυχίο, άσχετα με το ότι δεν είχαν μάθει τίποτα. Έμπαιναν στην εκπαιδευτική διαδικασία στραβόξυλα κι έβγαιναν κούτσουρα. Βλέπουμε τη γενιά τους στην πολιτική. Νομίζουν πως η Μυτιλήνη και η Λέσβος είναι διαφορετικά νησιά, η θάλασσα δεν έχει σύνορα ή με μια στροφή 360 μοιρών κοιτάς στην αντίθετη κατεύθυνση.
Μετά μπαίνουν στην πολιτική, το χωνευτήρι των άχρηστων.
Το μυστήριο – που δεν είναι μυστήριο – είναι πως πολλοί φοιτητές μας διαπρέπουν σε πανεπιστήμια εξωτερικού, αφού μελετήσουν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, και σε επιχειρήσεις.
2. Τώρα πάλι μια δράκα ρέμπελων βρήκαν δικαιολογία την επιδημία του κορωνοϊού και ήθελαν πτυχίο δίχως εξετάσεις στο Αριστοτέλειο της συμπρωτεύουσας Θεσσαλονίκης και οπουδήποτε αλλού περνά η κλάψα τους.
Δεν έχουν καθόλου ντροπή. Ισχυρίζονταν κοτζάμ «αγωνιστές» πως ο εγκλεισμός (ποιος εγκλεισμός, που τους κυνηγούσε η αστυνομία;) τους προκαλούσε άγχος (! άλλη φτηνή δικαιολογία) και δεν μπόρεσαν να μελετήσουν. Μα ο αγώνας συνεχίζεται. (Ποιος αγώνας;)
Ήταν πάντα λίγοι, μα εκφράζουν τη γενικότερη νοοτροπία της σοσιαλδημοκρατίας και της αρρωστημένης παιδείας της – που βέβαια ξεκινά με την ανατροφή στο σπίτι: οι κανακάρηδες και οι καρδούλες μας να έχουν έγκαιρα κάθε καπρίτσιο τους ικανοποιημένο.
Το βλέπουμε στους καλλιτέχνες (χιλιάδες τραγουδιστές δίχως φωνή, θεατρίνους δίχως ταλέντο, πεζογράφους της πλάκας, ποιητές του παραλογισμού, ζωγράφους του ζόφου) που απαιτούν επίδομα όπως οι επαγγελματίες, όπως τα θέατρα που έχουν για κοινό πέντε θεατές. Όλοι θέλουν επιδόματα λόγω κορωνοϊού! Δηλαδή αντί για το λοκντάουν θα προτιμούσαν να πεθάνουν στις ΜΕΘ;
3. Είναι νόμος της ανθρώπινης φύσης να θέλει να επιτύχει το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα, τη μέγιστη επιτυχία, με τον λιγότερο δυνατόν κόπο. Και στο τέλος, καμιά προσπάθεια. Και αν σου έρθει επιθυμία να εργαστείς, να κάνεις κάτι χρήσιμο, ξάπλωσε και περίμενε να περάσει!
Αυτοί οι «αγωνιστές» ήθελαν κάπως — μα ενάντια στην εξεταστική – να «περαστούν» τα μαθήματα και να προαχθούν ή να παρθεί το πτυχίο!
Δεν φταίνε οι ίδιοι, βέβαια, που δεν υπάρχουν τα συγγράμματα έγκαιρα, που δημιουργείται στρες, που δεν έχουν σύνδεση με το Διαδίκτυο. Μα τελικά, είναι θέμα αξιολόγησης. Θέλουν να μάθουν ή όχι; Αυτοί δεν θέλουν να μάθουν και να εργάζονται. Θέλουν, όπως τους έμαθαν οι στοργικοί γονείς, να συνεχίσουν να ικανοποιούν τα καπρίτσια τους με τα λεφτόδεντρα των αναρχοαριστερών – που φυτρώνουν μόνο με τον κόπο των άλλων…
Είναι παράξενο που πάντα οι αναρχοαριστεροί έχουν την απαίτηση και διεκδικούν «αγωνιστικά» δίχως τον κόπο της μελέτης τους καρπούς που μόνο η μελέτη δίνει. Και βέβαια να μην υπάρξει καμιά σύνδεση με τις ανάγκες της αγοράς, τις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτό είναι τιποτένιο καπιταλιστικό τέχνασμα υποδούλωσης κι εκμετάλλευσης των νέων που θέλουν κάποιο εισόδημα – χωρίς να εργάζονται. Εκτός και αν θεωρούμε «εργασία» τις ταλαιπωρίες των διαδηλώσεων (τόση λύσσα για μια μίζερη μάσκα, για το δικαίωμα να διασκεδάζουν), τις καταλήψεις, και τις πορείες όπου εκφράζουν το πάθος για ζωή και ανάπτυξη στη βαρβαρότητα…
