1. Όλες οι θρησκείες συμβουλεύουν να προσευχόμαστε. Οι Μουσουλμάνοι μάλιστα προσεύχονται 5 φορές τη μέρα γονατίζοντας στραμμένοι προς τη Μέκκα.
Γιατί προσεύχονται οι άνθρωποι;
Το ένα, το κοινότερο, συνηθέστερο είδος ζήτα κάποια χάρη από τις ουράνιες, υπερφυσικές Δυνάμεις: μια χάρη που να παραβαίνει τους φυσικούς νόμους που ισχύουν στον γνωστό μας κόσμο.
Οι χάρες συνοψίζονται δηλαδή στο 1 + 1 = 3.
Και πράγματι μπορούν ίσως οι υπερφυσικές Δυνάμεις να κάνουν τέτοια θαύματα. Μα γιατί να το κάνουν;
Α, εδώ μπαίνει κάποια δωροδοκία ή αμοιβή. Θα πρέπει αυτό να ισχύει σε όλες τις θρησκείες μας. Σίγουρα στον δικό μας Χριστιανισμό, οι πιστοί δίνουν δωράκια σε φακελάκια στους ιερείς ή σε μοναχές, να προσευχηθούν στις ανώτερες Δυνάμεις για να υλοποιηθεί το αφύσικο αίτημα.
Κατανοώ τις επιθυμίες του κοσμάκη – να κερδίσουν κάποιο μεγάλο λαχείο, ναπάθει κακό ένας εχθρός, να πετύχει ο γιος ή η κόρη στο πτυχίο, να μείνει έγκυος η άτυχη κόρη, να πεθάνει του γείτονα η παραγωγική κατσίκα κ.λπ. Μα πως δέχονται οι εκκλησιαστικοί αυτό το εξωφρενικό εμπόριο;..
2. Υπάρχει και το άλλο είδος προσευχής που είναι μία ευχή, όχι απαίτηση να είναι όλοι καλά ενώ εκφράζει και το αίσθημα ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας για τα αγαθά που απολαμβάνουμε, συχνά χωρίς να το αξίζουμε.
Το πρώτο (στο τμήμα §1) είναι παντελώς παράλογο και δείχνει την απύθμενη παρακμή στην οποία οι εκκλησιαστικοί και οι λαϊκοί πιστοί έχουν περιέλθει.
Παρακμή πνεύματος διότι τολμούν να επικρίνουν έμμεσα τον Δημιουργό ζητώντας να αλλάξουν τα πράγματα. Είναι σαν να του λένε «Δεν ξέρεις τι κάνεις»! Είναι δυνατόν ο παντογνώστης, πολυεύσπλαχνος Δημιουργός, πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, να μην ξέρει τι χρειάζονται τα πλάσματά Του και να μην τους το δίνει;
Πώς θα ήταν ο κόσμος αν οι δυνάμεις του Πανάγαθου Κυρίου ικανοποιούσαν τις επιθυμίες όλων των πλασμάτων στον κόσμο;
Όρνεα, ύαινες, σκουλήκια – αυτά όλα θέλουν πτώματα για να τρέφονται. Οι κομμουνιστές θέλουν να εξαφανιστούν οι καπιταλιστές και οι καπιταλιστές οι κομμουνιστές οι αραβο-παλαιστίνιοι να πνιγούν οι Εβραίοι όλοι στο Ισραήλ και οι Ισραηλινοί να αφανιστούν οι Χαμάς και Χεζμπολάχ!
3. Οι Ψαλμοί δεν ζητιανεύουν μα επαινούν τον Κύριο και τον ευχαριστούν. Αυτοί, όπως και τα αισθήματα ευγνωμοσύνης και αφοσίωσης, έχουν υποχωρήσει στην αρέσκεια των ανθρώπων, με την αυξανόμενη απληστία και την αλαζονεία τους να νομίζουν πως ο Θεός θα ασχοληθεί με τις εγωιστικές επιθυμίες τους.
Μία Ουπανισάδα (Βεδική παράδοση της Ινδίας) λέει: «Εκείνο που δεν διανοείται ο νους και από όπου, ως λένε, εκπηγάζει η νόηση, εκείνο μόνο είναι Πνεύμα αληθινό, να είστε σίγουροι, όχι ό,τι κυνηγά ο κόσμος εδώ κάτω» (Kena 1.6).
Από την άλλη, πιο κοντά μας, ο Ψαλμός Δαυίδ 45 (ή 46) εκφωνεί: «Ο Θεός είναι το καταφύγιο και η δύναμή μας: βοηθός στις κακουχίες που μας βρίσκουν έντονα. Γι’ αυτό δεν θα φοβηθούμε ακόμα και όταν η γη ταράζεται και τα βουνά μετακινούνται στα βάθη της θάλασσας: όλα κρατιούνται στη δύναμή Του. Η ροή του ποταμού ευφραίνει την πόλη του Θεού και ο Ύψιστος έχει καθαγιάσει το σκήνωμά Του».
Αυτό είναι το πνεύμα της αληθινής προσευχής, όχι η μικρόμυαλη μεμψιμοιρία που ζητιανεύει. Αναφέρομαι, βέβαια, στους δήθεν πιστούς – διότι θα ήταν παράλογο να περιμένω από χυδαίους υλιστές και άθεους να κάνουν τέτοιες σκέψεις.
Ο νους μας ας μένει ευγνώμων για τα ατελεύτητα αγαθά που απολαμβάνουμε, ή για το θαύμα με το οποίο μας περιβάλλουν οι συμπαντικές Δυνάμεις και ας επιμένουν να παραμένουν μυστηριώδεις και άγνωστες.
