1. Ναι έτσι χαρακτήρισα (ίσως απρεπώς) την κα Φώφη (επάγγελμα Γεννηματά, πρόεδρος του ακίνητου ΚΙΝΑΛ). Εξακολουθώ να πιστεύω τα ίδια για την ίδια όπως πίστευα κι έγραφα και το 2013.
Το πρόβλημα είναι πως η κα Φώφη δεν είναι η μόνη. Οπωσδήποτε και η ίδια και το κίνημά της εκδηλώνουν όμορφα την αχρηστία και την αλαζονική ανοησία των πολιτικών και των καιρών μας γενικότερα. Μα δεν είναι οι μόνες εκδηλώσεις, δυστυχώς. Ολόκληρη η Αναρχοαριστερά και η Δεξιά του κ. Βελόπουλου με την απύθμενη πατριδοκαπηλία και υποκρισία της είναι ομοίως άχρηστες. Μα για να υπάρχουν ασφαλώς εκφράζουν τη νοοτροπία και ψυχοσύνθεση μεγάλης μερίδας των Ελλήνων ψηφοφόρων. Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι, πρέπει να διευκρινίσω, είναι ακόμα πιο άχρηστοι, μα δικαιολογούνται διότι με τόσο μυαλουδάκι μόνο τους ελέησε ο Κύριος και το δικό τους πεπρωμένο. Δεν θέλουν τη φιλελεύθερη Δεξιά του Μητσοτάκη. (Ίσως επειδή κατά βάθος υποψιάζονται πως δεν είναι όντως “φιλελεύθερη” όπως θα έπρεπε.)
2. Στα μέσα Φεβρουαρίου 2021, έχουμε και την κα Μενδώνη, υπουργό Πολιτισμού. Άχρηστη κι αυτή. Όχι μόνο αυτή μα ολόκληρο το υπουργείο. Διότι δεν χρειάζεται κοτζάμ υπουργείο για να γίνονται παραστάσεις και παράτες και για να υπάρχει τόση χυδαία και κακόγουστη καλλιτεχνική δήθεν κυκλοφορία. Τα καταφέρνουν άριστα οι ίδιοι/ίδιες καλλιτέχνες.
Στους τρεις μήνες πάνω, μετά τις εθνικές εκλογές του Ιουλίου 2019, γράψαμε πως η κα Μενδώνη δεν έκανε για τη θέση. Ναι, ίσως να κάναμε λάθος τότε. Καινούρια στην ανθρωποφάγο πολιτική, καινούργια στο άχρηστο υπουργείο, ναι, χρειαζόταν περισσότερο χρόνο.
Πέρασε ο χρόνος – 18 μήνες+ για την ακρίβεια. Είχαμε το θέμα Λιγνάδη, καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Καταγγέλθηκε για βιασμούς ανηλίκων – κάτι απεχθέστατο αν αληθεύει. Και ο ίδιος, μετά από πιέσεις, παραιτήθηκε και συνελήφθη.
Αληθεύουν οι καταγγελίες ή όχι; Το γεγονός παραμένει πως ο ίδιος παραιτήθηκε κι έτσι αμαυρώθηκε η φήμη του. Δύσκολα φεύγει τέτοια μαύρη ρετσινιά, ακόμα κι αν ο άνθρωπος αθωωθεί.
3. Η κα Μενδώνη διόρισε τον κ. Λιγνάδη. Παρότι κυκλοφορούσαν ευρέως φήμες πως ήταν παιδεραστής (και μάλιστα αγοριών κάτω των 14 ετών!). Τώρα, ναι, δεν μπορείς να βασίζεσαι σε φήμες για να παίρνεις αποφάσεις. Και, ναι, δεν έχουμε δυστυχώς τόσο καθαρό νου και την ικανή οξυδέρκεια να διακρίνουμε. Μα όταν υπάρχει τόσος πολύς καπνός, θα πρέπει να υπάρχει και κάποια μικρή έστω φωτιά.
Μια υπουργός σε αυτή την ευαίσθητη θέση για πολιτισμικά πράγματα θα πρέπει να έχει πολλές άλλες ικανότητες. Δεν μπορεί να λέει τη μια μέρα πως το ηθικό και ποινικό θέμα δεν πρέπει να πολιτικοποιείται και την άλλη να βγάζει δικαστική απόφαση πως ο Λιγνάδης είναι “επικίνδυνος άνθρωπος” (επειδή την ξεγέλασε!), ενώ η ίδια έχει σαν τον Τσίπρα αυταπάτες και συμβουλεύεται από το Μαξίμου να δώσει συνέντευξη για να αντικρούσει την κριτική της Αναρχοαριστεράς!
Πώς να ήξερε η αναμφίβολα καλή κυρία πως ο κ. Λιγνάδης ήταν τέτοιος; Ούτε κι εγώ και οι φίλοι μου το ξέραμε ή ακούσαμε τις φήμες. Μα εμείς δεν έχουμε τέτοια κρατικά αξιώματα ούτε σχέσεις με τον κόσμο του θεάτρου. Είναι καθήκον του υπουργείου, μιας και υπάρχει και αναλώνει τα δικά μας λεφτά, να ερευνά και την ηθική του ψευτο-Πολιτισμού που δήθεν φροντίζει και προωθεί. Πολιτισμός δίχως ηθική είναι μαύρη βαρβαρότητα.
Τώρα το γιατί οι κυβερνητικοί και οπαδοί της ΝΔ σπεύδουν να υπερασπιστούν την κα Μενδώνη οφείλεται πολύ απλά πως και αυτοί έχουν αρκετό τσιπρισμό – όχι μόνο οι Συριζαίοι.
