Αυτό έχει πια καταντήσει γελοίο: η συνεχής αναφορά και αξίωση να διαφυλάσσεται η ελευθερία της έκφρασης.
Αναμφισβήτητα, αυτή η ελευθερία είναι απαραίτητη σε μια ευνομούμενη Πολιτεία διότι δίχως αυτήν ο άνθρωπος, είτε ο κοινός πολίτης είτε ο μεγαλεπήβολος κυβερνήτης, περιορίζεται στη δράση του. Πρέπει κάθε πολίτης να μπορεί ελεύθερα και άφοβα να επικρίνει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας και της κυβέρνησης.
Εξίσου αναμφισβήτητα η ελευθερία έκφρασης πρέπει να περιορίζεται στην αλήθεια μόνο και ο νόμος της Πολιτείας να τιμωρεί αυστηρά το ψέμα και την απάτη.
Αυτός ο δεύτερος περιορισμός που συμπληρώνει την εξασφάλιση της ελευθερίας δεν απαιτείται όσο χρειάζεται ούτε από τους πολίτες ούτε από τους κυβερνήτες. Έτσι όλο και περισσότεροι ψεύδονται κι εξαπατούν ατιμωρητί – αρχή γενομένης από πρωθυπουργούς και προέδρους και άλλους προύχοντες της Πολιτείας.
Είδαμε τον πρόεδρο των ΗΠΑ να ψεύδεται ασύστολα για πάρα πολλά ζητήματα σε όλη τη διάρκεια της θητείας του. Και να ψεύδεται μετά τις Εθνικές Εκλογές Νοεμβρίου που ανέδειξαν τον Τζο Μπάιντεν. Ακούσαμε τον απερχόμενο κ. Τραμπ να διαδίδει παντού πως οι Δημοκρατικοί έκαναν νοθείες – ξανά και ξανά παρότι ψήφοι ξαναμετρήθηκαν και δικαστήρια έκριναν πως δεν υπήρξε νοθεία. Αυτός συνεχίζει να ψεύδεται ατιμωρητί.
Εδώ έχουμε πολιτικούς και ΜΜΕ να ψεύδονται ασύστολα για τη μη-ύπαρξη του COVID-19 που στα τέλη του 2020 σκοτώνει πάνω από 100 συνανθρώπους μας τη μέρα. Εκτοξεύονται γενικές αστοιχείωτες κατηγορίες ενάντια στην κυβέρνηση για «εγκληματικές ευθύνες» με μεγάλη ελαφρότητα.
Οπωσδήποτε η κυβέρνηση έκανε και κάνει λάθη μα τίποτα περισσότερο από τα αναμενόμενα κάθε κυβέρνησης. Αυτοί οι κατήγοροι όλοι θα έπρεπε τουλάχιστον να τεκμηριώνουν τις καταγγελίες τους.
Δυστυχώς γίνεται και θα γίνεται πολύ μεγάλη κατάχρηση αυτής της αναγκαίας ελευθερίας. Και η κατάχρηση αυτή, δυστυχώς πάλι, δεν τιμωρείται, όχι διότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι νόμοι, αλλά διότι δεν εφαρμόζονται. Και αυτό είναι χειρότερο από τα «εγκλήματα» που καταγγέλλονται μάλλον με ανευθυνότητα.
