1. Η Ευρώπη δεν είναι μεγάλη έκταση ως ήπειρος. Αφήνω έξω τη Ρωσία που σπάνια ενδιαφέρθηκε για την κοινή Ευρωπαϊκή παράδοση με τις ρίζες της στην κλασσική (Ελληνική και Ρωμαϊκή) κουλτούρα, και αποτελεί με την αχανή Σιβηρία μια δική της ήπειρο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια μπαλωματή εθνών με διαφορετικές γλώσσες και ιστορικές παραδόσεις. Καμιά χώρα δεν είναι απολύτως καλύτερη από άλλη, καμιά κουλτούρα. Η κάθε χώρα βρίσκεται σε διαφορετική τοποθεσία με διαφορετική γεωγραφία και διαφορετικούς γείτονες και κινδύνους. Φινλανδία, Βαλτικές χώρες, Πολωνία, Λευκορωσία και Ουκρανία έχουν πλάι τους την αρκουδίσια Ρωσία. Κύπρος, Ελλάς και Βουλγαρία έχουν τη λύκαινα Τουρκία.
Αυτές οι διαφορές και οικονομική ανάπτυξη γίνονται αιτίες για διαφορετικά συμφέροντα.
2. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η Γαλλία με τη μεγάλη ακτή της στη Μεσόγειο, την πυρηνική της δύναμη και τις διασυνδέσεις της με τις πρώην αποικίες της, έχει άλλες επιδιώξεις από τη Γερμανία με τη δική της ανεπτυγμένη βιομηχανία και το εμπόριό της με άλλες χώρες, ως τη μακρινή Κίνα. Είναι και οι διαφορετικές μνήμες από τον 2ο ΠΠ.
Οι τρεις σκανδιναβικές χώρες Δανία, Σουηδία, Νορβηγία ενώνονται με πολύ όμοιες γλώσσες και σχεδόν κοινή κουλτούρα, μα έχουν και αυτές τις διαφορές τους ως πολιτικο–οικονομικές μονάδες.
Το ίδιο ισχύει για κάθε χώρα ξεχωριστά, όπως η Ουγγαρία και η Ρουμανία ή μικρές ομάδες όπως οι σλαβικές χώρες των Βαλκανίων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ατελέστατη Ένωση. Μα γίνονται αργόρρυθμα μικρά βήματα, που όμως εύκολα παραπατούν και λοξοδρομούν από την κατεύθυνση προς την ενότητα.
3. Από την άλλη πρέπει να δούμε πως, παρά τις εγγενείς αδυναμίες, σήμερα υπάρχει πολύ μεγαλύτερη αλληλεγγύη κι ενότητα από ότι στα τέλη του 20ου αιώνα.
Η διένεξη Τουρκίας – Ελλάδας είναι πια καθοριστικό σημείο.
Η Γερμανία και μερικές άλλες χώρες κρατούν κάποια ουδετερότητα λόγω οικονομικών συμφερόντων – αναπόφευκτα. Μα καμιά δεν έχει τη φιλική διάθεση και συνεργασία με την Τουρκία όπως η Ρωσία που εξέδωσε κοινή με την Τουρκία NAVTEX – για να την αποσύρει μετά. Επιπλέον υπάρχουν μερικές χώρες με σκληρό πυρήνα τη Γαλλία που μας υποστηρίζουν έμπρακτα (όχι εντελώς ανιδιοτελώς) όπως η Αυστρία.
Μα και η Γερμανία έχει στείλει προσωπικό για τη διαφύλαξη των συνόρων στον Έβρο.
4. Όπως και να έχουν τα πράγματα στην ΕΕ, εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε άλλη επιλογή για την ώρα και ίσως για πολύ καιρό στο ξεδίπλωμα του γραμμικού χρόνου. Πρέπει να μείνουμε στην Ευρωζώνη.
Η ελληνική οικονομία πήρε το μεγαλύτερο και φθηνότερο δάνειο στην ευτράπελη Ιστορία της, δηλ. 300 δις, ενώ η καημένη η Κύπρος, παρά τις υπηρεσίες που προσέφερε στη Ρωσία δεν μπορούσε να πάρει ούτε 5 από το «ξανθό γένος»!
Με τη θωράκιση των συνόρων στον Έβρο, πάντα με την αρωγή της ΕΕ, δεν νομίζω πως υπάρχει κίνδυνος εισροής μεταναστών. Και αρκετές χώρες στην Ευρώπη το αντιλαμβάνονται. Δεν δείχνουν αυτές να αντιλαμβάνονται πάντα τις δυσκολίες μας με τους Τούρκους ή τους μετανάστες. Μα και μεις δεν αντιλαμβανόμαστε τις δικές τους – όπως όταν οι ξετσίπωτοι τσιπριστές ως κυβέρνηση αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τις σοβιετικές κτηνωδίες στις Βαλτικές χώρες.
Είναι πλέον μόνο οικονομικά συμφέροντα που συνδέουν λιγοστές ευρωπαϊκές χώρες με την Τουρκία. Εμείς πρέπει να το κατανοήσουμε αυτό.
Επίσης, να κατανοήσουμε πως δεν έχουμε καμιά ελπίδα ανάπτυξης κι επιβίωσης οικονομικής και πολιτικής ως έθνος εκτός της ΕΕ – με τον Ερντογάν στην ανατολή και τον Τραμπ στη δύση!
Ας παίρνουμε (και να δίνουμε) ό,τι μπορούμε και ας είμαστε ευγνώμονες!
