Ε939: Γιατί οι Παλαιστίνιοι προτιμούν φτώχεια;

1. Είναι ένα ερώτημα που συχνά τίθεται από καλοπροαίρετους και κακοπροαίρετους ενδιαφερόμενους: Γιατί τόσες δεκαετίες τώρα οι Παλαιστίνιοι προτιμούν τη φτώχεια και μιζέρια αντί την ειρηνική συνύπαρξη με τους Ισραηλινούς – μια συνύπαρξη που θα βοηθούσε τους πάντες…

Το θέμα το έχω εξετάσει αρκετές φορές μα πάντα υπάρχει κάποια λεπτή άποψη που χρειάζεται πρόσθετη εξήγηση.

Κρίνοντας από τα άρθρα που αναρτώνται στο Διαδίκτυο, θα έλεγα πως η πλειοψηφία των Αράβων στη Γάζα (ιδίως) και στη Δυτική όχθη (και στον Λίβανο) θέλουν μια ειρηνική διευθέτηση ώστε να ζουν ήσυχα και αρμονικά με το Ισραήλ.

2. Υπάρχουν και οι φανατικοί, όμως, και οι τρομοκράτες της Χετζμπολάχ και της Χαμάς που χαίρονται και καλοπερνούν με τις εχθροπραξίες.

Μα είναι κυρίως οι ηγέτες που δεν θέλουν την ειρήνευση. Διότι με την ειρήνευση θα χάσουν τη θέση και τα προσωπικά οφέλη τους – όπως οι Abbas, Mashal και άλλοι.

Εκπρόσωποι της Χαμάς ήρθαν σε επαφή με τους Ισραηλινούς τον Μάιο 2020 και, παρά την αντίθεσή τους στη Συμφωνία Ισραήλ – ΕΑΕ (Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα) και του Μαχμούντ Αμπάς, συνομιλούν για κάποια ειρηνική συνύπαρξη. Σταμάτησαν τις επιθέσεις τους από την Γάζα και το Ισραήλ άνοιξε πάλι τα σύνορα για διακίνηση φαρμάκων και καυσίμων.

Αλλά κανείς δεν ξέρει πόσο η εύθραυστη αυτή ειρήνη θα διαρκέσει.

3. Η αδιαλλαξία των Αράβων φάνηκε πολύ νωρίς.

1919 οι Άραβες δεν έστειλαν αντιπροσώπους στη Διάσκεψη Ειρήνης, Παρίσι.

1920 απέρριψαν τις αποφάσεις του San Remo, Ιταλία.

1922 απέρριψαν τις αποφάσεις της Κοινωνίας των Εθνών.

1937 απέρριψαν την πρόταση διχοτόμησης της επιτροπής Peel.

1938 απέρριψαν την πρόταση διχοτόμησης Woodhead.

1946 απέρριψαν τις προτάσεις Αγγλο-Αμερικανικής Επιτροπής.

1947 Αραβικός Σύνδεσμος και Ανώτατη Αραβική Επιτροπή Παλαιστίνης απέρριψαν την πρόταση διχοτόμησης των Ηνωμένων Εθνών (UNGAR 181).

1949 Οι ίδιοι απέρριψαν τις ειρηνευτικές προτάσεις του Ισραήλ (UNGAR 194).

1967 Ο Αραβικός Σύνδεσμος και ΟΑΠ (PLO) πάλι απέρριψαν τις ειρηνευτικές προτάσεις του Ισραήλ (UNSCR 242).

1978 Ο Αραβικός κόσμος γενικά και η ΟΑΠ (εκτός Αιγύπτου) απέρριψαν την πρόταση ειρήνης του Ισραηλινού Begin κι Αιγύπτιου Sada’at.

4. Η απόρριψη συμφωνίας πριν αυτή την ημερομηνία είναι κατανοητή από μια άποψη διότι δεν ήταν γνωστό το πολιτικο-οικονομικό καθεστώς στο Ισραήλ. Μα από τη δεκαετία 1960 και σίγουρα τη δεκαετία 1970 ήταν φανερή πλέον η κατάσταση στο Ισραήλ με την οικονομία του να αναπτύσσεται αλματωδώς και με την εδραίωση φιλελεύθερου καθεστώτος.

Ήταν πια ολοφάνερο πως αφού δεν υπήρχε περίπτωση οι Άραβες να νικήσουν και να εκδιώξουν τους Ισραηλινούς και αφού αυτοί προόδευαν ραγδαία, μια συμφωνία ειρήνης και συνύπαρξης θα ωφελούσε τους Άραβες Παλαιστίνιους. Και αυτό αποδείχτηκε από τους Άραβες που επέλεξαν να παραμείνουν στο Ισραήλ φθάνοντας τώρα τα 2 εκατομμύρια.

Μα οι ηγέτες των Αράβων (εκτός Αιγύπτου και Ιορδανίας και τώρα Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων) όχι μόνο δεν ήθελαν να ακούσουν για μια διευθέτηση συνύπαρξης ειρηνικής, μα υποδαύλιζαν την έχθρα και τον φανατισμό με υποσχέσεις πως θα έδιωχναν τους Ισραηλινούς και με τρομοκρατικές πράξεις και δολοφονίες αμάχων.

Σε αυτές τις πράξεις, βέβαια, υποκινούνταν και από τους Σοβιετικούς και τον αντι-αμερικανισμό τους.

5. Έτσι απορρίφθηκαν από Άραβες και Παλαιστίνιους ηγέτες νέες προτάσεις: 1994 (Ράμπιν του Ισραήλ και Χουσεΐν Ιορδανίας), 1995 (Ράμπιν), 2000 (Ομπάμα και Κλίντον), 2001 (Ομπάμα), 2005 (κινήσεις Sharon), 2008 (Όλμερτ και Bush), 2009 (Νετανιάχου), 2014 (Kerry), 2018 (Σχέδιο Τραμπ), 2019 (Διάσκεψη στις ΗΠΑ για την Οικονομική Ενίσχυση Παλαιστινίων).

Οι Ισραηλινοί δεν συμπεριφέρθηκαν ως άγγελοι ή άγιοι όλα αυτά τα έτη. Έκαναν και αυτοί καταδικαστέες πράξεις σκοτώνοντας αμάχους. Μα δεν ήταν αυτή η πολιτική τους και ήταν πάντα πρόθυμοι για ειρήνευση εφόσον οι Άραβες σταματούσαν τις τρομοκρατικές ενέργειες – ούτε έχουν απαρτχάιντ ούτε προωθούν γενοκτονία.

Αντίθετα, οι Διακηρύξεις της Παλαιστινιακής Αραβικής ηγεσίας (ΟΑΠ, Χαμάς κλπ) θέλουν τους Ισραηλινούς εξοντωμένους, πνιγμένους στη Μεσόγειο.

Είναι ηγέτες που ζουν πλουσιοπάροχα ως εκατομμυριούχοι σε πολυτελείς βίλες ενώ οι μάζες του λαού ζουν σε μιζέρια και φτώχεια.

Έκαναν δε τις περιουσίες τους οι Abbas, Erokat, Haniyeh, Mashal, Rajub και άλλοι, σφετεριζόμενοι τα κονδύλια που έρχονταν από το εξωτερικό για τη βελτίωση των συνθηκών των Αράβων στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και τον Λίβανο.