Ε938: Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση – πάλι!

Ε938: Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση – πάλι!

- in Επικαιρότητα
0

1. Δεκαετίες τώρα παίζει το ίδιο βιολί – όχι ο Καβάκος, μα η εκλεγμένη κυβέρνηση για την Παιδεία. Τα ίδια ανούσια νερόβραστα λόγια από τον/την υπουργό, μα και τους αρθρογράφους. Χρειάζονται ή θα γίνουν προσλήψεις; Τι έγινε με τις βάσεις; Τι θα γίνει με τα σχολικά – θα πάνε στα σχολεία έγκαιρα; Τι γίνεται με τα ωράρια; Πόσα μόρια χρειάζονται για να θεωρείται κάποιος “φοιτητής”; Και άλλα παρόμοια…

Και πάνω ή γύρω από αυτά τα θέματα γίνονταν (και θα γίνονται) οι «ριζοσπαστικές» μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία. Καταργούνται παλαιές ρυθμίσεις και μπαίνουν νέες που είναι μόνο τροποποιήσεις των παλαιών – μα ο/η υπουργός αφήνει “έργο” με τη δική του/της σφραγίδα!

Και ο σπουδαιότερος τομέας της Πολιτείας, το μέλλον του Έθνους, «σέρνεται με ποταπό ρυθμό» από τη μια χρονιά στην άλλη «ενώ όλα μας τα χθες φώτισαν εμάς τους μουρλούς στον δρόμο του θανάτου»!

2. Φέτος (2020) λόγω κορονοϊού ίσως, υπήρξαν και άσπρες κόλλες στις εξετάσεις από επίδοξους “φοιτητές”! Υπήρξαν και απαιτήσεις για χαριστικούς βαθμούς λόγω “δυσκολιών” λόγω αναγκαστικού εγκλεισμού – που κανονικά θα έπρεπε να κάνει τη μελέτη πιο εύκολη!

Δεν είναι καινούρια τερτίπια, ούτε, φυσικά, φταίει ο κορονοϊός. Παλιά υπήρχε η απαίτηση για το “δημοκρατικό 5” κι όμοιες ανοησίες.

Τον Αύγουστο 2005 ένας υποψήφιος πέτυχε σε ΑΕΙ σε μια ξενόγλωσση φιλολογία με 1,53 από το 20 ως άριστα!

Και αναρωτιέσαι – “Μα δεν ντρέπονται οι Πρυτάνεις, δεν ντρέπονται οι ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας, δεν ντρέπεται ο πρωθυπουργός; Πώς επιτρέπουν χρόνο μετά από χρόνο αυτές τις αισχρές πρακτικές;»

Έγραφε στις 26 Αυγούστου 2005 η Καθημερινή: “Η εισαγωγή υποψηφίου σε τμήμα πανεπιστημίου με γενικό βαθμό 1,53 – πέρυσι ο χαμηλότερος βαθμός ήταν 2,97 – καταδεικνύει την ανάγκη των άμεσων στρατηγικών μέτρων που απαιτούνται για βελτίωση του επιπέδου στο λύκειο”.

3. Πόσες φορές διαβάζουμε στα ΜΜΕ για την “ανάγκη μέτρων για βελτίωση” χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει;…

Τι μυαλό έχουν οι ηγεσίες, από τον πρωθυπουργό ως τον τελευταίο καθηγητή, ώστε να επιτρέπουν αυτές τις παρανοϊκές πρακτικές;

Η κα Γιαννάτου τότε θέσπισε πολύ ορθά το όριο για εισαγωγή στο 10 που είναι το μισό ακριβώς του άριστα 20!

Μα αυτό δεν άρεσε στους συνδικαλιστές, στους φοιτητοπατέρες, στους λαϊκιστές, στους σοσιαλδημοκράτες, στους αναρχοαριστερούς – κι έτσι καταργήθηκε για να έχουν πανεπιστημιακή παιδεία ακόμα και… τούβλα.

Σήμερα πια υπάρχουν εισακτέοι με μέσο όρο 6, 5, 4 και 3, από το 20 – και τελευταία με λευκή και αμόλυντη κόλλα!

Και αυτή είναι μια κατάρα του δημοκρατικού πολιτεύματος που αφήνει κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση να καταστρέφει καλές πρακτικές για να κερδίζει ψήφους με νέες ανόητες πρακτικές.

4. Η κα Παπαδιαμαντοπούλου άφησε στην άκρη τους φανφαρονισμούς και μας έδωσε το Νέο Σχολείο και τη νέα Εκπαίδευση. Μα με την αλλαγή κυβέρνησης ακυρώθηκαν όλες εκείνες οι καλές διατάξεις. Κάποτε μάλιστα καλές διατάξεις ακυρώνονται με τον ανασχηματισμό καθώς ένας κομματικός αντικαθιστά στο υπουργείο άλλον κομματικό!

Μα η πραγματική δυσκολία είναι το κυνήγι ψήφων για να μένει το κόμμα στην εξουσία. Αντί να φτιάχνουν νέα δημοτικά με λιγότερους μαθητές (ναι, 15-16 είναι καλός αριθμός), φτιάχνονται Πανεπιστήμια στις επαρχίες για να στηρίζεται η τοπική οικονομία και μετατρέπονται ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια!

Και η βαθύτερη κακοδαιμονία είναι η πλήρης άγνοια του πραγματικού σκοπού της Παιδείας. Καμιά συζήτηση επί τούτου.

Μα αν δεν ενδιαφερθούμε να προσδιορίσουμε τον σκοπό, που είναι η δημιουργία υπεύθυνων, ικανών κι έντιμων πολιτών, όλα τα άλλα είναι σαπουνόφουσκες αυταρέσκειας και ματαιοδοξίας – τίποτα περισσότερο!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *