Ε936: Θέλει πόλεμο η Τουρκία; (3)

1. Έγραψα πρότινος πως παρά τους λεονταρισμούς, παρά τις προκλήσεις, παρά την κλιμάκωση έντασης, η Τουρκία μάλλον δεν θέλει πόλεμο και στο Αιγαίο. Διότι θα τον έχει αν δεν συγκρατηθεί και το κόστος θα είναι πολύ μεγάλο.

Εύκολα διείσδυσε στο Ιράκ και εδραίωσε τη θέση της εκδιώχνοντας ή καθυποτάσσοντας τους Κούρδους τους οποίους εγκατέλειψε προδοτικά η Αμερική του Τραμπ. Όχι και τόσο εύκολα διείσδυσε και παραμένει στη Συρία. Ομοίως και στη Λιβύη με λεφτά του Κατάρ και την ευνοϊκή ουδετερότητα της Γερμανίας και μερικών άλλων χωρών.

Αλλά στην Κυπριακή θάλασσα και στο Αιγαίο ιδιαίτερα τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Για δυο λόγους απλούς.

2. Πρώτα όμως ας συνειδητοποιήσουμε πως σε έναν πόλεμο και οι δυο αντιμαχόμενες πλευρές θα υποστούν κάποια καταστροφή και θύματα.

Η Τουρκία είναι αυτή την ώρα πολύ τεντωμένη σε τρία στρατιωτικά πεδία και την ίδια ώρα η οικονομία της κατρακυλά διότι η κυβέρνηση Ερντογάν ξοδεύει πολύ περισσότερα από όσα παράγει. Οι τράπεζες της είναι στεγνές από ρευστό διότι τα αποθεματικά τους στηρίζουν την παραπαίουσα τουρκική Λίρα, που πέφτει, πέφτει. Ούτε το Κατάρ δεν θα τη σώσει από καταστροφική κατάρρευση αν εμπλακεί σε νέο πόλεμο.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι αν έχει πόλεμο με την Ελλάδα, θα έχει πόλεμο και με την ΕΕ άσχετα με την κομψή διπλωματία της Γερμανίας που κοιτά το δικό της συμφέρον (ειδικές σχέσεις με την Τουρκία: πάνω από 3 εκμ Τούρκοι μετανάστες ψηφοφόροι και μεγάλη αγορά 80 εκμ που όμως είναι στο χείλος κατάρρευσης) και δεν θέλει να δει τη Γαλλία να σηκώνει (επιτέλους) ανάστημα στη Μεσόγειο.

3. Σίγουρα η Τουρκία (όχι μόνο ο Ερντογάν) θέλει την αναβίωση της δικής της Οθωμανικής επέκτασης. Μα θα το κάνει όπου το κόστος είναι μικρό και το κέρδος σίγουρο – όπως στη Μέση Ανατολή. Μπορεί ένας πόλεμος με την Ελλάδα να στρέψει την προσοχή των Τούρκων μακριά από τα οικονομικά προβλήματα, μα τα νέα προβλήματα θα είναι πολύ χειρότερα.

Το 1947 ο Τούρκος πρωθυπουργός Sadi Irmak διαλαλούσε “Το μισό Αιγαίο ανήκει σε μας. Αυτό πρέπει να το γνωρίζει ο κόσμος. Αν η τιμή και το συμφέρον του τουρκικού έθνους δεχθεί επίθεση, εμείς θα συντρίψουμε το κεφάλι του εχθρού”. Οι Τούρκοι είχαν μείνει εκτός πολέμου (και οι Γερμανοί τους ευγνωμονούσαν) και δεν τους άρεσε που οι Σύμμαχοι έδωσαν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα.

Το 1975 ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Melih Esenbel διακήρυσσε “Η Κύπρος είναι το πρώτο σκαλοπάτι για το Αιγαίο”. Μόλις είχαν κατακλέψει τα 2/5 της Κύπρου (μετά τις ανοησίες του Μακάριου και την ηλίθια επέμβαση των Ελλήνων στα εσωτερικά της Κύπρου).

Το 1976 ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Alparslan Turkes: “Όλα τα νησιά του Αιγαίου πλάι στην Τουρκική γη μαζί και τα Δωδεκάνησα, πρέπει να ανήκουν στην Τουρκία”.

4. Α, υπήρξαν κι άλλες παρόμοιες δηλώσεις έκτοτε με επιστέγασμα τις τωρινές πολεμικές κραυγές του Ερντογάν και των συνεργατών του.

Μα εκτός από το Κατάρ και τη μισή Λιβύη, καμιά χώρα δεν υποστηρίζει τη φρενήρη επιθετικότητα της Τουρκίας. Η Γερμανία σίγουρα σιωπηλά, ύπουλα, υποστηρίζει την Τουρκία διότι είναι ο καλύτερος εμπορικός συνεταίρος της αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ κι επενδύσεις στην Τουρκία. Μα κι αυτή δεσμεύεται από τη Συνθήκη της Λισαβώνας.

Άρθρο 42. Το λέει ρητά (σε μια παράγραφο άμυνας κι αλληλεγγύης): Αν μια χώρα μέλος της ΕΕ δεχθεί “ένοπλη επίθεση στα εδάφη της” οι άλλες χώρες έχουν “υποχρέωση να δώσουν αρωγή και βοήθεια με όλα τα μέσα στη διάθεσή τους”.

Αλλά δεν είναι μόνο ο Μακρόν και η Γαλλία που δεν θα ανεχθούν οποιαδήποτε τουρκική πολεμική αναίδεια. Είναι και η Ιταλία. Ο Κουρτς της Αυστρίας επίσης δηλώνει κατηγορηματικά με κάθε ευκαιρία πως η ΕΕ δεν πρέπει να υποχωρήσει ούτε στο ελάχιστο στις απαιτήσεις των Τούρκων.

Και κάτι τελευταίο. Δήλωσαν οι Τούρκοι σε μια Νάβτεξ τους (αρχές Σεπτεμβρίου) πως θα έκαναν ασκήσεις με τους Ρώσους! Την επόμενη μέρα διόρθωσαν την εξαγγελία: οι Ρώσοι δεν θα έκαναν ναυτική άσκηση μαζί τους!

Η Τουρκία είναι στρατιωτικά πολύ μόνη!