Ε934: Δημόσια Διοίκηση

1. Δεν αναφέρομαι στη διαδικασία της διοίκησης, αλλά στην αδέσποτη δομή της και στα όργανα που τη διεκπεραιώνουν, δηλαδή τους Δημόσιους Υπαλλήλους.

Εξακολουθώ να πιστεύω πως από όλα τα χαϊβάνια που χαριεντίζονται με την εξουσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι με τεράστια διαφορά ο μη χείρων, μα δεν πιστεύω πως πρόκειται να κάνει τις μεταρρυθμίσεις, που η χώρα χρειάζεται απελπισμένα. Διότι δεν γνωρίζει πια, αν κάποτε γνώριζε, τι είναι φιλελευθερισμός κι επομένως ποιες μεταρρυθμίσεις πρέπει να επιτελεστούν από την επιτελική δήθεν κυβέρνησή του για να βελτιωθεί το Έθνος. Και αυτός βέβαια θα έπρεπε να είναι ο κύριος, μοναδικός, σκοπός της όποιας κυβέρνησης.

2. Το Έθνος είναι η Πολιτεία που πρέπει να κυβερνηθεί και αυτό απαρτίζεται από πολυάριθμους πολίτες. Βελτίωση του Έθνους σημαίνει πρώτιστα βελτίωση του χαρακτήρα των πολιτών. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο μέσω Παιδείας – ανατροφής κι εκπαίδευσης πρωτοβάθμιας.

Μετά, η βελτίωση της Πολιτείας, δηλαδή των θεσμών, δομών, κρατικών μηχανισμών κλπ, σημαίνει βελτίωση της Δημόσιας Διοίκησης.

Για να βελτιωθεί η ελληνική Δημόσια Διοίκηση χρειάζεται (α) ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ από ανεξάρτητο φορέα και (β) ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της μονιμότητας.

Οι πολιτικάντηδες (και ο Μητσοτάκης) δεν τόλμησαν ως τώρα να προβούν σε τέτοιες μεταρρυθμίσεις. Προτιμούν τα εύκολα και αρεστά που φέρνουν ψήφους.

Ο Μητσοτάκης έδειξε αξιέπαινη αποφασιστικότητα και δράση σε ορισμένους τομείς (ανίερα άσυλα, αναχαίτιση πανδημίας με λοκντάουν, τουρκικές παραβιάσεις στον Έβρο κλπ), μα όχι σε πραγματικές ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις.

3. Υπάρχει η γνωστή (άγνωστη στους πολλούς) Έκθεση Πισσαρίδη 2020. Είναι η τελευταία σε μια σειρά που πάνε πίσω στο 1952 με την έκθεση Βαρβαρέσου – για τη βελτίωση της δαπανηρής και λόγω πλατειασμού διεφθαρμένης Δημόσιας Διοίκησης. Τότε το 1952 υπήρχαν μόνο 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Σήμερα είναι περίπου 1.000.000.

Όταν ο Στέφανος Μάνος στις 15/8 στηλίτευε τις αθλιότητες της Δημόσιας Διοίκησης και την αβελτηρία της κυβέρνησης Μητσοτάκη (‘Το είπαμε το κάναμε’!;!;), εκόμιζε γλαύκα εις Αθήνας. Διότι όλες οι εκθέσεις από το 1952 και δώθε τα ίδια σημεία θίγουν – μα οι κυβερνώντες κωφεύουν με θαλερότατη θεόσταλτη θέληση. Ζητούν:

Αποπομπή υπαιτίων για κακοδιαχείριση. Απόλυση υπεράριθμων. Αποκατάσταση πειθαρχίας. Ορθή εποπτεία…

Πώς δηλαδή περιμένει τώρα ο Μητσοτάκης, που όντως έχει δεχτεί πολλά χτυπήματα της Μοίρας (όπως λέμε), να βελτιωθεί η αποδοτικότητα, η αποτελεσματικότητα, η εξοικονόμηση πόρων κλπ στη λειτουργία των πολλών (και πολλών αχρείαστων) κρατικών μηχανισμών;

4. Μερικοί υπουργοί που προσπάθησαν στο πρόσφατο παρελθόν να εφαρμόσουν ορισμένα μέτρα ή έκαναν προτάσεις για επιβολή θεραπευτικών μέτρων, αποπέμφθηκαν από τους πρωθυπουργούς τους και σε πολλές περιπτώσεις αποκλείστηκαν από τη Βουλή από τους πανηλίθιους ψηφοφόρους που επιμένουν να εθελοτυφλούν.

Στις πλείστες περιπτώσεις ενέργησε ο δάκτυλος μεγάλων συμφερόντων, ορισμένων επιχειρηματικών κύκλων που χρηματοδοτούσαν το κυβερνών κόμμα αφενός και των συντεχνιών αφετέρου. Και οι δύο δεν θέλουν να χάσουν τα ‘κεκτημένα’ τους που χάρη στον πελατειασμό τους δίνει τώρα πλεονεκτήματα σε βάρος του λαού.

Ο Σ. Μάνος είναι ένας από τους κακότυχους. Άλλοι ήταν ο Σάκης Πεπονής που επέβαλε αξιοκρατικές προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, ο Σ. Μπένος (ΚΕΠ), ο Π. Αυγερινός (Εθνικό Σύστημα Υγείας).

Ηλίθιοι κι εθελοτυφλούντες δεν είναι μόνο οι μάζες ψηφοφόρων μα και οι πολιτικάντηδες που διακρίνονται για τη δειλία τους.70 χρόνια τώρα δεν θέλουν να κάνουν το απαραίτητο, δεν θέλουν να μάθουν. Απίστευτη φάρα!