Στην καθαρά θεωρητική άποψη το λειτούργημα διακυβέρνησης είναι πολύ απλούστερο από τη διοίκηση κι ενός σουβλατζίδικου ή ενός κομμωτηρίου. Μα στην πράξη γίνεται πολύ δύσκολο διότι συνήθως στην πολιτική μπαίνουν βλάκες και αποτυχημένοι (συνήθως επαναλαμβάνω, όχι πάντα) και βαθμιαία δημιουργήθηκε ο πελατειασμός στην ένδοξη χώρα μας, έτσι που αντί να κυβερνούν, οι κυβερνήτες όλων των κομμάτων/παρατάξεων ασχολούνται με τη διαμονή τους στην εξουσία και την επανεκλογή τους και κατ’ επέκταση με τη διανομή του πλούτου σε ανάξιους.
Αφήνω τώρα τη συνηθισμένη μου φιλοσοφική εισαγωγή. Το θέμα είναι η ακρίβεια (=υψηλό κόστος) των (τηλ-)επικοινωνιών μας.
Η κυβέρνηση κόπτεται για την προστασία που προσφέρει στους πολίτες – και το έδειξε σε δυο αξιοθαύμαστα ξεσπάσματα ορθής δράσης στην αντιμετώπιση των μεταναστών στον Έβρο και του κορωναϊού. Ουδείς ψόγος. Απεναντίας, εγκώμια πανταχόθεν – εκτός των αναρχοαριστερών.
Αλλά πώς η Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων κομπάζει για εθνικούς σχεδιασμούς (να φοβάστε το χείριστο μόλις ακούσετε τέτοια) και τη συμβολή της «στην προστασία του καταναλωτή/χρήστη» της οικονομίας μας;
Δηλαδή τι ακριβώς έχει κάνει τα τελευταία 20 έτη, εκτός από το να υπάρχει και να βγάζει τέτοιες βαρύγδουπες ασυναρτησίες;
Από την άλλη, η Επιτροπή Ανταγωνισμού (ανεξάρτητο σώμα, υποτίθεται!) δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το απίστευτο καταπιεστικό καθεστώς των ολιγοπωλίων στην τηλεπικοινωνία. Πολύ ορθά οι αναρχοαριστεροί, Συριζαίοι και άλλοι, αναφέρονται σε «καναλάρχες» μα και αυτοί στα 4,5 έτη διακυβέρνησής τους κοίταζαν πώς να επωφεληθούν από αυτό το ολιγοπώλιο και προσπάθησαν ανεπιτυχώς να το χειραγωγήσουν (με τον αείμνηστο Παππά που έχει εξαϋλωθεί από το πολιτικό σκηνικό).
Έχουμε τις ακριβότερες τηλεπικοινωνίες στον ΟΟΣΑ. Ο Μητσοτάκης με τη συνηθισμένη καλή του θέληση και αποφασιστικότητα πήγε να κάνει κάτι, μα οι επιτήδειοι βαρόνοι τον παραμύθιασαν και αφού έκαναν δήθεν «μεταρρύθμιση», συνέχισαν το βιολί της ακρίβειας. Έτσι συνεχίζουμε να έχουμε τις πιο ακριβές χρεώσεις στην ΕΕ μετά από εκείνες του Βελγίου (Καθημερινή 13/11/19).
Η Ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού (ανεξάρτητη, επαναλαμβάνω) πλήρωσε αδρά τη φινλανδική εταιρεία Rewheel να κάνει μια μελέτη για την κατάσταση. Η μελέτη της έδειξε αυτό που έδειξαν όλες οι προηγούμενες μελέτες (του ΟΟΣΑ, της ΕΕ και της Ελλάδας). Είμαστε «η χώρα της Ευρώπης με τα ακριβότερα δεδομένα πράγμα το οποίο μπορεί να επηρεάσει [αρνητικά] τη ψηφιακή μετατροπή της χώρας… Αυτές οι τιμές δεν οφείλονται στην υψηλή φορολογία ούτε είναι απαραίτητες.»
Οφείλονται στην ηλιθιότητα των κυβερνώντων και την αισχροκέρδεια των εκλεκτών ολιγοπωλίων. Μόνο!
Ποιος τους εκλέγει;…
Πάντα τελειώνω αυτά τα βαρύγδουμε με το ίδιο ερώτημα. Και η απάντηση είναι πάντα ίδια – καθώς και ο υπαινιγμός πως χρειάζεται δραστική μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση. Δυστυχώς, όμως, τα μυαλά των υπουργών, εκπαιδευτικών και δημοσιογράφων δεν μπορούν να ξοκολλήσουν από το πλαίσιο των τετριμμένων. Νομίζουν πως επειδή τα παιδιά τελειώνουν το Λύκειο ή έχουν Δοκτοράτο μπορούν και να επιλέγουν καλές κυβερνήσεις!
