1. Ναι, όπου της φαίνεται εύκολη επικράτηση, όχι όπου φαίνεται δύσκολη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι τόσο εύκολη επιχείρηση κι ας είναι η αναλογία 5 προς 1 τουλάχιστον υπέρ της.
Ναι, ο Ερντογάν νιώθει περιφρονημένος από την ΕΕ και στρυμωγμένος οικονομικά καθώς τα δημοσιονομικά του κατρακυλούν ακάθεκτα.
Ναι, υπάρχει το όραμα αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που του ανοιγοκλείνει το μάτι προσκαλώντας τον σε δόξα (ή καταβαράθρωση).
Ναι, θέλει να γίνει σούπερ-πάουερ στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή, καταληστεύοντας όσους φυσικούς πόρους μπορεί από οπουδήποτε μπορεί.
Μα η Ελλάδα δεν είναι υπόθεση πολύ εύκολη. Όχι γιατί η χώρα καθαυτή, μεμονωμένη, είναι δύσκολος αντίπαλος, σαν το Ισραήλ π.χ.
2. Η Ελλάδα είναι στο ΝΑΤΟ. Το άρθρο 5 της Συμμαχίας λέει ρητά και ξεκάθαρα: “Τα μέλη συμφωνούν πως μια ένοπλη επίθεση εναντίον ενός ή περισσοτέρων μελών στην Ευρώπη ή στον Βόρειο Ατλαντικό θα θεωρηθεί επίθεση εναντίον όλων κι έτσι … σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών θα βοηθήσουν το μέλος ή τα μέλη που δέχονται την επίθεση παίρνοντας την αναγκαία δράση μαζί και τη χρήση στρατιωτικής δύναμης για να αποκαταστήσουν την ασφάλεια…”.
Ίσως οι πιο πολλές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ (Βρετανία, Καναδάς, ΗΠΑ κλπ.) να κάνουν τα στραβά μάτια. Μα αυτό αμέσως θα διέλυε το ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, θα παραχωρούσε μεγάλο δώρο στη Ρωσία που, φυσικά, με δεδομένη τη θρησκευτική Ορθοδοξία τους (Ελλάς, Βουλγαρία, Σερβία, Ρωσία) θα έσπευδε να στηρίξει την Ελλάδα. Άλλα κράτη μέλη θα καταλάβαιναν, επίσης, πως το ΝΑΤΟ είναι μια φάρσα που δεν θα τα προστατεύσει και θα αποσκιρτούσαν (μερικά τουλάχιστον).
3. Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ. Μερικές χώρες μέλη της ΕΕ δεν είναι στο ΝΑΤΟ και μάλιστα μισούν την Ατλαντική Συμμαχία (Σουηδία, Ιρλανδία, Αυστρία κλπ.). Μερικές από αυτές, μαζί και οι Νατοϊκές Γαλλία και Ιταλία, μάλλον θα έσπευδαν (βραδέως ίσως) να στηρίξουν την Ελλάδα ίσως ακόμα και στρατιωτικά.
Μα υπάρχουν κι άλλες παράμετροι. Υπάρχουν κι άλλες χώρες στη γειτονιά που μισούν την Τουρκία και, κυρίως, τον Ερντογάν. Η μισή Λιβύη, Αίγυπτος, Συρία και, κυρίως, το Ισραήλ. Μπορεί η Τουρκία να είναι βέβαιη, παρά τους λεονταρισμούς της, πως όλες αυτές οι χώρες δεν θα στραφούν εναντίον της με ευχαρίστηση;
Πόσα μέτωπα θα ανοίξει; Έχει ένα στη Συρία με τους Κούρδους και Σύριους. Έχει ακόμα ένα στη Λιβύη τώρα και η μεγάλη βάση της εκεί ήδη βομβαρδίστηκε από αγνώστους (6/7/20). Με πόσους άλλους, άραγε, θα μπορέσει να εμπλακεί; Και για ποιο λόγο;
Ναι, είναι στρυμωγμένος, μουρλός και φιλόδοξος ο Ερντογάν. Μα το ρίσκο είναι μεγάλο.
