1. Μιλάμε φυσικά για την άρση των περιοριστικών μέτρων που έσωσαν χιλιάδες ζωές (και όχι μόνο ηλικιωμένων στην «ευπαθή κατηγορία») κι έκαναν όλον τον κόσμο να εγκωμιάζει τη χώρα μας – εκτός από τα ντόπια ντουβάρια των αναρχοαριστερών και αναρχοδεξιών (σαν τον Βελόπουλο που δεν βλέπει κανένα πρόγραμμα, κανένα σχέδιο κυβερνητικό).
Ανίκανοι λαϊκιστές σαν τον Βελόπουλο και τον Τσίπρα και αμετανόητοι σκληροπυρηνικοί σαν τον Κουτσούμπα επαναλαμβάνουν την παραδοσιακή κριτική τους χωρίς να μπορούν να προσφέρουν μια έστω ρεαλιστική ιδέα για την επανεκκίνηση και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας.
Η «επόμενη μέρα» είναι πάντα εδώ, σήμερα. Δεν υπάρχει άλλη. Διότι και η «επόμενη» θα κατευθύνεται στην «επόμενη». Μα ο κοσμάκης, με την υποβολή των λαϊκιστών, υπνοβατεί και ονειρεύεται τις «ελευθερίες» του, που αν τις είχε όπως τις θέλει, πολλοί θα ήταν πτώματα κάτω από το χώμα.
2. Το σύνθημα άλλαξε από το «Μένουμε σπίτι» σε «Μένουμε ασφαλείς». Μα το νέο σύνθημα είναι πιο σύνθετο και αβέβαιο και πιο δύσκολο.
Τώρα θα φανεί αν ο νεοέλληνας διαθέτει αυτή την αξιοζήλευτη αρετή – την ατομική ευθύνη. Αυτή η αρετή είναι που όχι μόνο θα διασφαλίσει την υγεία μα θα επανεκκινήσει την οικονομία και την κοινωνία.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει μείνει στον πάτο της ιδεοληπτικής του κομματικής πραγματικότητας. Ούτε ως πρωθυπουργός κατόρθωσε να ανέβει λίγο ψηλότερα. Ακόμα και η κα Φώφη τον έχει ξεπεράσει σε δημοτικότητα. Και δεν μπορεί να πει ή να κάνει κάτι θετικό, όπως πάντα. Περιμένει πώς και πώς να πάει κάτι στραβά, ακόμα και να επανέλθει ο ιός!
Μα η κύρια ευθύνη ανήκει στον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του. Και φαίνεται πως η απόφαση για την άρση των μέτρων σταδιακά ξεκινώντας από τις αρχές Μαΐου είναι καθαρά πολιτική καθώς οι επιστήμονες είναι μάλλον διχασμένοι.
Το βρήκα πολύ σημαντικό (αρνητικά σημαντικό) πως στην παρουσίαση του προγράμματος έλειπε ο Σωτήρης Τσιόδρας και ας μην είναι κυβερνητικός. Από την άλλη, θετικά σημαντικό ήταν το γεγονός πως υφυπουργοί και τεχνοκράτες έκαναν την παρουσίαση – όχι τρανοί υπουργοί.
3. Υποθέτω πως η ανάκαμψη της οικονομίας είναι το πρώτο κίνητρο για τη νέα φάση. Το δεύτερο είναι η κλεισούρα των εκατομμυρίων στα σπίτια τους για δυο μήνες και ο αναβρασμός. Τρίτο πρέπει να είναι η αυξανόμενη πίεση και γκρίνια από την Εκκλησία (που έδειξε φανερά πόσο οπισθοδρομική και παράλογη είναι), από τα συνδικάτα και από άλλες ομάδες.
Η παρουσίαση έγινε με τη δέουσα σοβαρότητα. Φάνηκε καθαρά πως υπήρξε δουλειά στον σχεδιασμό της μετάβασης στην «επόμενη μέρα».
Το ΕΣΥ άντεξε θαυμαστά, χάρη προφανώς στα μέτρα που περιόρισαν τα κρούσματα. Μα γιατροί και νοσηλευτές εργάστηκαν με αυτοθυσία και ζήλο – και στα δημόσια και στα ιδιωτικά. Τους αξίζει κάθε έπαινος.
Δεν υπήρξαν καταχρήσεις και η εγκληματικότητα έπεσε καθώς οι αστυνομικοί είχαν ξεχυθεί στους δρόμους (αντί για διαδηλωτές). Θα μπορούσαν να ήταν περισσότεροι και πιο προσεκτικοί. Εγώ έβγαινα κάθε πρωί, κάποτε απόγευμα, για 2 μήνες. Μόνο μια φορά είδα μπλόκο και δεν με σταμάτησαν!
4. Η φάση των βοηθημάτων 800 ευρώ έχει περάσει μα, όπως καταλαβαίνω, υπάρχουν καθυστερήσεις.
Θα μπούμε στον 2ο γύρο. Οι επιχειρήσεις χρειάζονται στήριξη. Όχι όλες. Ας χαθούν οι αδύναμες που ούτως ή άλλως σέρνονταν. Να μείνουν οι βιώσιμες, υγιείς, ευρηματικές επιχειρήσεις που διατηρούν θέσεις εργασίας και πάνε μπρός. Είναι η φάση τώρα των εγγυήσεων, επιδοτήσεων, χαμηλών επιτοκίων, χαριστικών μέτρων στήριξης.
Άκουσα και τη μαγική λέξη – μεταρρυθμίσεις!
Δίχως μεταρρυθμίσεις όλα τα άλλα είναι μάταια. Αλλά εξαρτάται από το είδος των μεταρρυθμίσεων.
Και κάτι τελευταίο. Η μερική άρση μέτρων στην Ιαπωνία προκάλεσε νέο κύμα αυξημένων κρουσμάτων από 10 σε 100 περίπου. Το ξανασκέφτηκαν!
Ίδωμεν.
