1. Το κακό διασπείρεται και ριζώνει πολύ πιο εύκολα από το καλό, παρότι ζει και κινείται μόνο χάρη στο καλό που περιέχει (ουδέν κακόν αμιγές καλού).
Στη Σιδερένια Εποχή του Kaliyuga αυτό είναι πολύ φυσικό. Θα ήταν παράξενο να μην υπήρχε διαφθορά σε μεγάλη κλίμακα σε όλες τις χώρες του πλανήτη μας.
Καλά κάνουμε και γκρινιάζουμε για τη διαφθορά που βλέπουμε στη χώρα μας διότι δίχως γκρίνια δεν θα γινόταν κάτι, τέλος πάντων, για να την περιορίσει.
Αλλά να ξέρετε πως και σε άλλες χώρες με μακραίωνη παράδοση όπως η Ινδία και η Κίνα (ειδικά στο κομμουνιστικό καθεστώς της) η διαφθορά και έκλυση δεν πάνε πίσω.
Σήμερα όμως θα εξετάσω ένα μικρό παράδειγμα από τη μεγαλύτερη σε μέγεθος δημοκρατική δήθεν χώρα του κόσμου, με μεγάλη και ιστορική παράδοση φιλελευθερισμού μα και απαράμιλλης αισχροκέρδειας, τις ΗΠΑ.
2. Συχνά καταφέρονται ξένοι κατά της κάκιστης οδήγησης στην Ελλάδα. Το έχω κάνει κι εγώ σε πολλά άρθρα.
Κακή οδήγηση σημαίνει ή απουσία ΚΟΚ ή πολύ κακή εκπαίδευση οδηγών. Αυτό υπονοεί επίσης πως στις εξετάσεις του υπουργείου Μεταφορών και Συγκοινωνιών οι κρατικοί εξεταστές ή λαδώνονται ή είναι ανίκανοι.
Είναι μυστικό κοινότατο, όμως, πως κι εδώ, όπως στα νοσοκομεία κι άλλες δημόσιες υπηρεσίες, το φακελάκι κυκλοφορεί συχνότατα και γενναιόδωρα.
Όμως, αμφιβάλλω αν φθάνουμε τους Αμερικανούς σε αυτόν τον συγκεκριμένο τομέα τουλάχιστον, αν όχι άλλους. Κι επικεντρώνομαι στην περίπτωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Σικάγο (με μεγάλη παράδοση γκάνγκστερ) ή, πιο σωστά, τον Governor (= Περιφερειάρχη) της Πολιτείας Illinois.
Κι αυτοί οι Κυβερνήτες έχουν παράδοση λαδώματος.
3. Το 1994 σε ένα φρικτό ατύχημα 6 παιδάκια σκοτώθηκαν όταν το δικό τους πουλμανάκι χτυπήθηκε από ένα βαρύ ημιφορτηγό.
Στην επακόλουθη έρευνα, μιας και δεν ήταν αμελητέο τρακάρισμα, αποκαλύφθηκε πως ο φορτηγατζής είχε αποκτήσει το δίπλωμα οδήγησης παράνομα, λαδώνοντας έναν αξιωματούχο στο τοπικό κρατικό Γραφείο Μεταφορών.
Περαιτέρω έρευνες (ονόματι Operation Safe Road που κράτησε, όπως συνήθως κάνουν τέτοιες “Ένορκες Διοικητικές Έρευνες” αρκετό καιρό) αποκάλυψαν πως ένα μεγάλο κύκλωμα Ρεπουμπλικάνων κανόνιζε παράνομες άδειες όχι μόνο οδήγησης μα κι άλλων δραστηριοτήτων (οικοδομές, εστιατόρια κλπ.). Ένα ποσοστό από αυτά τα μαύρα λεφτά πήγανε στο γραφείο του καλού Κυβερνήτη του Ιλινόις.
Ένας άξιος Ρεπουμπλικάνος Κυβερνήτης ήταν ο George Ryan (1999-2003). Αυτός ήταν ο ανώτατος αξιωματούχος στο Γραφείο Μεταφορών ως υπουργός (Secretary of State της Πολιτείας Ιλινόις) – στην περίοδο 1991-99. Και σε κείνον πήγαιναν τα ποσοστά από το περιεχόμενο στα φακελάκια.
Μα οι έρευνες αποκάλυψαν, και το δικαστήριο τον καταδίκασε για, 22 ομοσπονδιακά κακουργήματα όπως κομπίνες, λαδώματα, φοροδιαφυγή, ξέπλυμα χρημάτων, κρατικά συμβόλαια σε φίλους και παρόμοια.
Στη θητεία του μετέτρεψε 160 θανατικές καταδίκες σε ισόβια. Μα αυτή του η αμφιλεγόμενη φιλανθρωπία δεν εμπόδισε την καταδίκη του σε εξάχρονη κάθειρξη και 7 μήνες σε κατ’ οίκον περιορισμό.
4. Δεν ήταν ο πρώτος κυβερνήτης του Ιλινόις που καταδικαζόταν μα ο 3ος! Ο πρώτος ήταν ο Otto Kerner Jnr (33ος Κυβερνήτης 1961-68). Αυτός είχε μια αξιόλογη καριέρα ως μορφωμένος δικηγόρος και βετεράνος του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου. Παντρεύτηκε την κόρη του δημάρχου του Σικάγο Anton Cermak που ήταν δημοφιλέστατος και εισήλθε στην ανώτερη κοινωνία. Από το 1954 ως το 1961 έδρασε ως δικαστής και αυτό το στάδιο ήταν το εφαλτήριό του για το αξίωμα του Κυβερνήτη.
Ειρωνικά, απέκτησε το παρατσούκλι “Ο κ. Καθαρός” – τόσο που στο τέλος της θητείας του προτάθηκε ως δικαστής στο Εφετείο των ΗΠΑ.
Όμως στο μεταξύ, ανακαλύφθηκε πως ο Κέρνερ είχε κάνει διάφορες παράνομες συμφωνίες (deals) από τις οποίες είσπραττε αρκετά. Μια εξ αυτών ήταν η αγορά κάτω από την τρέχουσα τιμή μετοχών αξίας 356.000 δολαρίων για να στήνει ευνοϊκές για ορισμένους κούρσες ιπποδρόμου. Επίσης δώριζε πολιτειακά προνόμια με το αζημίωτο κι είχε διαπράξει άλλα κακουργήματα (απάτες, ψευδορκία κλπ.).
Καταδικάστηκε σε πρόστιμο 50.000$ και 3 χρόνια σε φυλακή. Ήταν ο 1ος Κυβερνήτης.
5. Ο δεύτερος ήταν ο Daniel Walker (36ος, 1973-1977), Δημοκρατικός.
Αυτός εύκολα κέρδισε την εκλογή του στο αξίωμα, παρότι ήταν αουτσάιντερ. Η καριέρα του ως Κυβερνήτης ήταν καθαρή. Υπήρξαν μόνο συγκρούσεις με Ρεπουμπλικάνους (και Δημοκρατικούς) και κυρίως τον δήμαρχο Richard Daley για τον έλεγχο των πολιτειακών διοικητικών μηχανισμών.
Αλλά το 1976 έχασε στις εκλογές κι επιδόθηκε σε διάφορες επιχειρήσεις και το 1983 έγινε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος ενός μεγάλου χρηματοπιστωτικού οργανισμού. Από αυτή τη θέση διέπραξε διάφορες απάτες δανείζων και δανειζόμενος και πλαστογραφώντας λογιστικά βιβλία. Καταδικάστηκε σε 505.000$ και σε 7 χρόνια σε ομοσπονδιακή φυλακή. Έκτισε μόνο 17,5 μήνες και βγήκε με εγγύηση.
Τουλάχιστον στην Αμερική και διώκουν και καταδικάζουν κρατικούς απατεώνες!
