1. “Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς” (Ματθ 7.16). Από τους καρπούς που παράγουν θα γνωρίσετε το ποιόν των ανθρώπων αυτών. Και αυτό βλέπουμε πάλι στις μέρες μας της υγειονομικής κρίσης.
Πόσο μίζερη και μικρόψυχη είναι η αντιπολίτευση όλη. Δεν μπορώ να μη σκέφτομαι πόσο “λίγοι”, σχεδόν ανύπαρκτοι, είναι οι ηγέτες Τσίπρας, Φώφη, Βαρουφάκης, Κουτσούμπας, Βελόπουλος, εκτός από τις ανοησίες που εκστομίζουν και πράττουν για να δείξουν πως υπάρχουν και αυτοί σαν ιοί στο σώμα της Πολιτείας.
Πόσο προφανές το έργο της κυβέρνησης σε αυτή την κρίση όπου δεν έχει σημασία πόσα λεφτά έχεις στην τράπεζα ή κάτω από το στρώμα. Ο ένας φοβερός ιός δεν καταλαβαίνει από τέτοια – και ας φωνασκούν οι ντουντουκοφόροι της Αριστεράς και οπισθοδρόμησης.
2. Η διαφορά συνίσταται στον μορφωμένο ηγέτη και τον αμόρφωτο που νομίζει πως η επανάσταση συνίσταται σε αγραβατοσύνη και αγραμματοσύνη.
Πρώτα πρώτα εδραιώθηκε μια νέα αυτοτελής Προεδρία Διακυβέρνησης με 6 γενικές Γραμματείες έτσι που να συντονίζεται το σύνολο του κυβερνητικού έργου. (Γκρίνιαξε όχι μόνο η ανόητη αντιπολίτευση μα και οι ανόητοι της ΝΔ, τα κληρονομικά βαρίδια, “ο βαρόνοι”. Δεν ήθελαν συγκέντρωση.)
Συγκεντρωτικός ήταν και ο Τσίπρας διπλά και τριπλά, και υπήρχε μια διαφορετική κρίση. Μα η αγραβατοσύνη δεν είναι ηγετική αρετή.
Το σύστημα πέτυχε τώρα στην κρίση της πανδημίας διότι και ο πρωθυπουργός έχει πείρα διοίκησης – από την πιάτσα του ιδιωτικού τομέα. Και δεν κομπάζει και δεν ακκίζεται πως είναι ο εκλεκτός του λαού. Δεν δίστασε να πάρει τον Χρυσοχοΐδη και τον Ηλία Μόσιαλο στο επιτελείο του από τους λιγοστούς άξιους του ΠΑΣΟΚ που άφησαν πραγματικό έργο. Και πέρασαν 5 εκτενείς Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που κάλυψαν όπως έπρεπε τις αρμοδιότητες όλων των υπουργείων (και ας τσίριζαν οι τσιπριστές). Ο δε Κ. Πιερρακάκης ώθησε τη χώρα επιτέλους στην ψηφιακή εποχή.
3. Έχει κάνει μερικά φρικτά λάθη ο Κυριάκος. Είναι φυσικό για κάθε ηγέτη που κουβαλά τόσα σκουριασμένα βαρίδια. Μα κατόρθωσε θαυμαστά να εκφράζει τον σοσιαλδημοκρατισμό που θέλουν οι πολλοί και στις συνθήκες μας μοιάζει απαραίτητος, καθώς και τον φιλελευθερισμό, έτσι όπως κι αυτός γίνεται κατανοητός από τους πολλούς.
Ναι, ήταν ορθότατες οι επισημάνσεις, τύπου ομολογίας στο ενημερωτικό Διάγγελμα – σε όλα τα Διαγγέλματα. “Μπροστά στο να χάσω ανθρώπους που μπορώ να σώσω, δεν με ενδιαφέρουν τα δισεκατομμύρια…”. Και απλά τέθηκαν οι προτεραιότητες. “Ο στόχος είναι απλός. Τα τυχόν σοβαρά κρούσματα να απλωθούν σε βάθος χρόνου ώστε οι ασθενείς να λάβουν τη φροντίδα που αξίζουν και δικαιούνται…”.
Έτσι, με τα σωστά μέτρα που προωθήθηκαν έγκαιρα οι γιατροί μας δεν χρειάστηκε να επιλέγουν, όπως στην Ιταλία και την Ισπανία, ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Πέθαναν και πεθαίνουν αναπόφευκτα στη φοβερή κρίση όσοι είναι φυσικό να αποδημήσουν. Είναι λυπηρό μα δεν οφείλεται σε λάθη κρατικά.
4. Η άλλη μεγάλη κίνηση αφορά την Εκκλησία, η οποία δυστυχώς κινείται ακόμα στον σκοταδισμό της προ-χριστιανικής περιόδου – όπως φαίνεται και από την άρρωστη καθαρεύουσα των ανακοινώσεών της.
Υπήρξαν αντιστάσεις και αντιδράσεις ειδικά τις μέρες πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα. Και μπόλικη “δημιουργική ασάφεια” και δυσκινησία. Μα τελικά και η Ιερά Σύνοδος κατάλαβε πως έπρεπε να συμμορφωθεί με τις επιταγές των επιστημόνων και όχι με τις δικές της βυζαντινές δεισιδαιμονίες.
“Είναι οι πιστοί που κινδυνεύουν” δήλωσε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, “και όχι η πίστη”.
5. Και σωστή καθημερινή ενημέρωση. Επιτέλους!
Ο Σωτήρης Τσιόδρας, η ενσάρκωση του ελληνικού χριστιανισμού και ουμανισμού, σε αντίθεση πάλι με τον αρρωστημένο υποκριτικό ανθρωπισμό της Αριστεράς που βρωμά με κυνισμό και συμφεροντολογία. Γιαυτό και του επιτέθηκαν οι αριστεροί με τόσο μένος.
Από την άλλη ο Νίκος Χαρδαλιάς, ο “αυστηρός”. Ευτυχώς. Και ας ήταν ακόμα πιο αυστηρός. Δεν αρέσει σε αυτούς που δεν έχουν ακόμα καταλάβει τον κίνδυνο. Τη λεπτή κλωστή που χάρη στην αυστηρή καραντίνα διατηρεί σε υγεία τις υγειονομικές μας υπηρεσίες καθώς κρατά τη διασπορά του ιού σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Τόσο που να μας κοιτούν με φθόνο και θαυμασμό οι “μεγάλοι” της Ευρώπης.
Αλήθεια και αποφασιστικότητα στην εφαρμογή σωτήριων μέτρων.
Όχι αμφισημία, διστακτικότητα και ψηφοθηρικός πελατειασμός. Αυτό θέλει ο λαός – πλην κομμουνιστών και φανφαρόνων δεξιών.
Άραγε θα μάθουν οι πολιτικάντηδες;
