1. Ας ξεκινήσω με μια ανακοίνωση ενός υποψηφίου Διδάκτορος στο πανεπιστήμιο Αθηνών (σεξολόγου, ουρολόγου, ανδρολόγου): «Δικαίωμα στη Σεξουαλική Υγεία»!
Ιδού ακόμα ένα από τα αναφαίρετα Δικαιώματα του ανθρώπου – που ο Τζέφερσον ξέχασε να απαριθμήσει στην ιστορική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ στον 18ο αιώνα.
Ο υποψήφιος Διδάκτωρ φωτογραφίζεται με μια χυμώδη ξανθιά σε μια έγχρωμη διαφήμιση – σε εφημερίδες.
Οι κομμωτές, κουρείς, κατασκευαστές περούκας, σαμπουάν και τριχοβαφών, και θεραπευτές της φαλάκρας, θα πρέπει επίσης να διαφημίζουν με το σύνθημα: «Δικαίωμα σε πλούσιο τρίχωμα»!
Και βέβαια ό,τι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί το κερδοσκοπικό μυαλό.
Έτσι δυστυχώς εξευτελίζονται τα ουσιαστικά (όχι αναφαίρετα) δικαιώματα.
2. Διαβάζω άρθρα που μιλάνε για την ομόνοια, την ομοψυχία, τη συλλογικότητα (και ό,τι άλλο) με την οποία οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την πανδημία του κορωνοϊού. Κι ελπίζουν, γράφουν, πως αυτή η αξιόλογη νέα ιδιότητα θα συνεχίσει και στη μετακορωνοϊκή περίοδο.
Είναι παράξενο που δεν βλέπουν πως η ιδιότητα ετούτη εμφανίζεται μόνο σε ορισμένους λίγους που πάντα προσφέρονται αφιλοκερδώς να βοηθήσουν υπηρετώντας τις πραγματικές ανάγκες άλλων ανθρώπων. Και συχνά θεωρούνται κορόιδα από τους ατσίδες της καλοπέρασης και κερδοσκοπίας.
Αλλιώς αυτή η ομοψυχία υπάρχει μόνο στις ευχές και φαντασιώσεις τους καθώς πολλοί εξακολουθούν να κυνηγούν τις απολαύσεις και τις δραστηριότητες των συνηθειών τους, παρά τον κίνδυνο της θανατηφόρας ίωσης που κυκλοφορεί σχεδόν ελεύθερα κι επιθετικά παντού.
3. Όλοι έχουμε τις προσκολλήσεις και αυταπάτες στις οποίες εμμένουμε. Δυστυχώς, συχνά δεν το αντιλαμβανόμαστε.
Άκουσα για κάποιον που ενώ ήταν σε καραντίνα στο σπίτι έχοντας έρθει από το εξωτερικό, ξαφνικά σηκώθηκε και πήγε στην Ικαρία όπου ξεκίνησε νέα διακλάδωση κρουσμάτων.
Με λίγη λιακάδα στα τέλη Μαρτίου, εκατοντάδες άνθρωποι ξεπετάχτηκαν από τα σπίτια τους στα αλσύλλια και στις παραλίες (ιδίως στη Θεσσαλονίκη) για να ξεσκάσουν (και να ξαμολήσουν ή να αρπάξουν τον κορωνοϊό). Η κλεισούρα και η καταπίεση πρέπει να ήταν αφόρητη. Αν αρπάξουν το ιό πως θα νιώθουν, άραγε;
Είναι δυστυχώς πολλά τα παραδείγματα της αδυναμίας να πειθαρχήσουμε για λίγο διάστημα, ώσπου να μειωθεί ο κίνδυνος, και της έντονης επιθυμίας για απόλαυση έστω και με τον κίνδυνο που καιροφυλακτεί.
4. Μα υπάρχουν και άλλες τάσεις, άλλες επιδιώξεις.
Πώς συμπεριφέρεται η αντιπολίτευση;
Είναι και αυτή θλιβερή και αναίσχυντη. Οι Συριζαίοι έλεγαν πως θα βάλουν πλάτη να βοηθήσουν. Την επομένη κιόλας άρχισαν να εκτοξεύουν τα δηλητηριώδη βέλη τους. Περιμένουν πώς και πώς να κάνει κάποιο λάθος η κυβέρνηση, κάποια απροσεξία, για να μπορέσουν να σκοράρουν κι αυτοί έναν πόντο. Και ξεχύνουν σε κάθε ευκαιρία (ακόμα κι όταν δεν είναι μια ευκαιρία) τα πικρόχολα, εμετικά σχόλιά τους, ασύστατα και ασυνάρτητα συνήθως.
Περίμεναν να ανακοινώσει ο πρωθυπουργός την προσφορά του μισού μισθού των ΝΔ βουλευτών για 2 μήνες για να πλειοδοτήσουν με τρεις μήνες και αναγκαστικά – και μερικοί έκαναν νάζια!
Νομίζει κανείς πως όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες (και ιδίως αυτοί που τρέφουν τόσο μίσος μέσα τους και τόση εξουσιολαγνεία) θα δείξουν ομοψυχία όταν περάσει και αυτή η κρίση;
