1. Είναι φυσική αυτή η εμμονή με πολιτικά καθεστώτα και σοσιαλιστικά συστήματα που θέλουν το κράτος πατερούλη–προστάτη. Είναι τώρα πάνω από ένας αιώνας μαρξιστικής προπαγάνδας όχι μόνο από διαφορετκής σέχτας μαρξιστές μα και από πανεπιστημιακούς που, δυστυχώς για τον κόσμο, πήραν στα σοβαρά τη μαρξική και μαρξιστική μάλλον ασυνάρτητη σκέψη και την έκαναν αξιοσέβαστη πολιτική, ανθρωπολογική, κοινωνιολογική, και οικονομολογική θεωρία– ανάλογα με την ειδικότητά τους.
Αυτή η προσέγγιση είναι πολύ παράξενη. Διότι όλοι σχεδόν οι σοβαροί οικονομολόγοι (μα και ο ίδιος ο Μάρξ στον 3ο τόμο του έργου του Κεφάλαιο τον οποίο σχεδόν κανείς από ό,τι βλέπω δεν διαβάζει) δείχνουν πως η αρχική θεωρία του περί αξίας (= εργοδύναμη στο προϊόν) είναι σκέτη αρλούμπα παρά τη μακροσκελέστατη μα ανυπόστατη ανάλυση στον 1ο τόμο.
Επίσης αρλούμπα αποδείχτηκε και η προφητεία (βασισμένη στη λαθεμένη ανάλυσή της ανθρώπινης ιστορίας) πως η επανάσταση των προλετάριων θα γινόταν στις εκβιομηχανισμένες χώρες του 1870, ας πούμε, όπως η Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ. Έγινε στη Ρωσία που είχε αγροτοκτηνοτροφική οικονομία.
2. Αυτή η εντελώς στρεβλή σκέψη, ότι το κράτος πρέπει να φροντίζει για όλα έχει περάσει στη νοοτροπία και των ψευτοφιλελεύθερων που αποδέχονται πως το κράτος πρέπει να προσφέρει ελεημοσύνες στις κατώτερες τάξεις, αντί να ψάξουν πραγματικά και να βρούν την πραγματική αιτία για το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Έτσι έχουμε τη σοσιαλδημοκρατία στη Δύση (την οποία σπεύδουν να μιμηθούν και οι χώρες του τρίτου κόσμου) αντί μιας αληθινής φιλελεύθερης κοινωνίας με σακατεμένη έστω δημοκρατία.
Και από δω και πέρα έχουμε τους ψευτοφιλελεύθερους που θέλουν λίγη ως ελάχιστη μα κάποια κρατική παρέμβαση και τους αναρχοαριστερούς που θέλουν όσο το δυνατό περισσότερο κράτος σε όλα!
Κανένας δεν ξέρει και δεν θέλει να μάθει πως το κράτος έχει εκ φύσεως σημαντική μα πολύ μικρή ευθύνη και λειτουργία, όμως εκ φύσεως οι πολίτες έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη, μα έχουν τόσο εκμαυλισθεί και υποστεί μαλάκυνση μυαλών που δεν την θέλουν σχεδόν καθόλου.
Ακόμα και τώρα με την επικίνδυνη πανδημία.
3. Έτσι έχουμε τον Τσίπρα, έναν πολιτικάντη αγυρτίας που είναι δήθεν χαρισματικός λαϊκιστής ενώ είναι ψευδολόγος λενινιστής πάσχων από έντονη εξουσιολαγνεία. Και τώρα προσποιείται πως στηρίζει την κυβέρνηση Μητσοτάκη, διότι ο ίδιος δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο από ασυναρτησία και ψεύδος σε λαϊκίστικες εξάρσεις και υποσχέσεις. Όπως έκανε πριν το 2015 και μετά όταν πια ως πρωθυπουργός αποδείχθηκε πόσο ανεύθυνος και ανίκανος είναι.
Τώρα, 25 Μαρτίου, έτους ιού, πάλι πλαγιοκοπεί την κυβέρνηση, που, κατά παγκόσμια ομολογία κι εξύμνηση, πήρε με αξιοζήλευτη ταχύτητα εξαιρετικά και ορθά μέτρα έτσι που να μην έχει τόσα θύματα η Ελλάδα όσα άλλες χώρες και λέει:
«Πέρα από την απαραίτητη ατομική ευθύνη των πολιτών, πάνω από όλα βρίσκεται η ευθύνη της κυβέρνησης που οφείλει χωρίς καμιά περεταίρω ολιγωρία και καθυστέρηση να στηρίξει αποφασιστικά τη δημόσια υγεία».
4. Προσέξτε την αρλουμπολογία.
Πως, δηλαδή, πόσο πιο αποφασιστικά θα στηρίξει τη δημόσια υγεία η κυβέρνηση;
Οι δήμοι, ή ΟΤΑ (!), έχουν δημιουργήσει διάφορες υπηρεσίες φροντίδας για στέγαση και σιτισμό των άστεγων στις πόλεις καθώς και διανομές τροφίμων, φαρμάκων και άλλων αναγκαίων αγαθών σε φτωχές οικογένειες και ευπαθείς ηλικιωμένους.
Το υπουργείο Υγείας κάνει εκατοντάδες προσλήψεις και γοργά δημιουργεί νέες θέσεις στις εντατικές και νέες Μονάδες Εντατικής θεραπείας.
Άλλα υπουργεία φροντίζουν να υπάρχει επάρκεια προμηθειών σε τρόφιμα, φάρμακα, απολυμαντικά και αποστειρωτικά και ό,τι άλλο χρειαζόμαστε, και να ακολουθούνται οι περιορισμοί στην κυκλοφορία επιβάλλοντας πρόστιμα και φυλακίσεις.
Τι περισσότερο θα μπορούσαν να προσφέρουν οι τσαρλατάνοι τσιπριστές;
Ας μην ξεχνάμε τους πνιγμένους στη Μάνδρα επί Αλέξη και κας Δούρου και τους 100 απανθρακωμένους στο Μάτι.
Μα τελικά η ευθύνη πέφτει στους ίδιους τους πολίτες να ακολουθήσουν τα αυστηρά μέτρα.
«Μένουμε σπίτι» και αν βγαίνουμε ας είμαστε προσεκτικοί!
