1. Ελπίζω να μην απορείτε για τον συνδυασμό αυτών των τριών φαινομένων στον τίτλο. Διότι και ο Μάλθους και ο Τζόνσον φαινόμενα είναι.
Ο Μπότζο, όπως έγινε χαϊδευτικά γνωστός ο Βρετανός πρωθυπουργός, πέρασε και αυτός τη δοκιμασία της επίθεσης του ιού και γλύτωσε. Τώρα ξέρει από πρώτο χέρι περί τίνος πρόκειτα.
Ο Μπότζο αποδείχτηκε νωρίς ως ο χειρότερος πολιτικάντης στο ύψιστο αυτό εκλεγμένο αξίωμα των δημοκρατικών χωρών.
Τα περί Μπρέξιτ (ίσως και τον πλουτισμό πολλών με έγκαιρες χρηματιστηριακές αγοραπωλησίες πριν το διαβόητο Δημοψήφισμα του καθυστερημένου πρωθυπουργού Κάμερον) είναι γνωστά.
Γνωστά πρέπει να είναι και τα μέτρα που δεν πήρε για την ανάσχεση της διασποράς του κορωνοϊού. Βασίστηκε, λέγεται, σε επιστήμονες του Imperial College (Πανεπιστήμιο Λονδίνου), ένα από τα πιο διάσημα και υψηλού κύρους εκπαιδευτικά ιδρύματα της Βρετανίας. Μα οι καθηγητές είναι, δυστυχώς, καθηγητάδες.
2. Η ιδέα ήταν (έχει αλλάξει έκτοτε) να αφεθούν όλα ελεύθερα και ο ιός να εξαπλωθεί όπου και όπως λάχει και όσοι είναι να πεθάνουν, να πεθάνουν (κάπου 250.000), ανακοίνωσε με απίστευτη για Βρετανό της παράδοσης του fair play κυνικότητα. Αυτοί θυσιάζονται για το καλό των άλλων διότι στο τέλος οι άλλοι θα έχουν ανοσία – σύμφωνα με την επιστημονική θεωρία της “ανοσία αγέλης” – ή καλύτερα ανοησία αγέλης.
Και η αγέλη των συντηρητικών μούγκρισε ζητωκραυγάζοντας.
Βέβαια ούτε ο Μπότζο και οι κομματικοί κουφιοκέφαλοί του, ούτε οι περιώνυμοι καθηγητάδες προσφέρθηκαν να θυσιαστούν για την ανοσία της αγέλης. Θα άφηναν τους περιττούς του βρετανικού πληθυσμού να πάνε στον χλοερό παράδεισο ενώ οι ίδιοι θα παρέμεναν – αν όντας τη γλίτωναν, παρά τα μέτρα θωράκισης για τους εαυτούληδές τους. (Ο Μπότζο απλώς την πάτησε.)
3. Κι εδώ εισέρχεται μεγαλόπρεπα ο αιδεσιμότατος Thomas Robert Malthus που το 1798 δημοσίευσε το Essay on the Principles of Population όπου, ανάμεσα σε πολλές άλλες μπαρούφες, προειδοποιούσε πως για να διατηρηθεί η ευημερία στη χώρα απαιτείται ο περιορισμός του πληθυσμού, κυρίως των κατώτερων τάξεων διότι η παραγωγικότητα της γης δεν αυξάνεται όσο ο πληθυσμός (των κατώτερων τάξεων).
Εδώ εισέρχεται ορμητικά και ο Δαρβίνος που πρέσβευε πως στον αγώνα για επιβίωση, τελικά επικρατεί/επιβιώνει ο ισχυρότερος (και ο Herbert Spencer λίγο μετά τον Δαρβίνο).
Ο Μπότζο, λοιπόν, ή η ελίτ αγέλη πανεπιστημιακών που τον συμβούλευε, συνένωσε τις αντιλήψεις του Μάλθους και του Δαρβίνου για να σωθεί ο πληθυσμός της Βρετανίας. Θα άφηναν τον κορωνοϊό να καθαρίσει τους πιο αδύναμους και ανίκανους μειώνοντας τον πληθυσμό σε νούμερα ικανά να επιβιώσουν της πανδημίας και να διατρέφονται από την παραγωγή!
4. Στυγνή ταξικότητα θα μου πείτε. Ναι, μαζί και τοξικότητα, όχι μόνο του ως τώρα ακατανίκητου κορωνοϊού μα και των μολυσμένων μυαλών του Μπότζο και των πολιτικών κι επιστημονικών παλιάτσων του.
Κι εδώ εισέρχεται ξαναζωντανεμένος ο Ναζισμός.
Διότι με όμοια λογική ο Φύρερ, ο λατρευτός ηγέτης, έδωσε διαταγή να εξοντωθούν οι νοητικά ανάπηροι και καθυστερημένοι Γερμανοί με διάφορες μεθόδους ευθανασίας σε θεραπευτικά και ψυχιατρικά ινστιτούτα αναδιοργανωμένα και προσαρμοσμένα σε αυτόν τον σκοπό.
Μετά ήταν η σειρά των Εβραίων που σαν αρουραίοι ροκάνιζαν τα θεμέλια της υγιούς Γερμανίας των Αρίων. Και μετά, οι Ρομά και οι Σλάβοι, οι Untermenschen – οι απεχθείς υπάνθρωποι. Μα στο τέλος ο Χίτλερ μοιρολογούσε πως αφού η Γερμανία δεν νίκησε στον πόλεμο άξιζε να καταστραφεί ολοσχερώς.
5. Ίδιας φασιστικής νοοτροπίας είναι και ο Τραμπ στις ΗΠΑ και ο Ζαΐχ Μπολσονάρου της Βραζιλίας – και οι δυο όπως ο Μπότζο και ο Χίτλερ εκλεκτοί του ηλίθιου λαού.
Μα και ο Μπότζο και ο Τραμπ ανέκρουσαν πρύμνα καθώς οι θάνατοι πολλαπλασιάστηκαν και δεν περιορίζονταν μόνο στους ηλικιωμένους αδύναμους μα και στους ισχυρούς νεότερους και ανήλικους – αλλά και καθώς οι κραυγές των ψηφοφόρων απαιτούσαν αναθεώρηση, ή μάλλον επιβολή περιοριστικών μέτρων.
Το καλύτερο μέτρο είναι να ξεφορτωθούν τέτοιους γελοίους ηγέτες!
