1. Πώς να μη θαυμάσεις αυτόν τον πολυμαθέστατο πολιτικό με δοκτοράτο από την Τουρκία. Εννοώ τον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτός είναι πλέον μεσήλικας-θαύμα (από παιδί-θαύμα).
Οι δηλώσεις του θα γίνουν μαργαριτάρια σε συλλογές από ρήσεις σοφίας. Ίσως να μπει στα Guinness ρεκόρ. Ίσως να γίνει ο όγδοος σοφός (ή 18ος, αν ληφθούν υπόψη ότι όλοι όσοι στην αρχαιότητα συμπεριελήφθησαν σε μια ή άλλη λίστα 7 σοφών ήταν 17).
Προσέξαμε τον έρωτά του για τους “αρμούς της εξουσίας”. Τώρα προσέξτε το καινούριο (μαύρο) μαργαριτάρι:
“Nα βρούμε τον τρόπο, χωρίς ίχνος θεσμικής παρεκτροπής, να υλοποιήσουμε το πολιτικό μας σχέδιο στον βαθμό που αποτελεί λαϊκή επιταγή και άρα συνταγματική επιταγή.”
2. Νομίζετε ίσως πως τον ειρωνεύομαι. Από μια γωνιά θεώρησης, ναι, τον ειρωνεύομαι ή σαρκάζω. Από την άλλη, όμως, όχι. Διότι, χωρίς ίσως να το ξέρει, μάλλον έχει δίκιο.
Ξαναδιατυπώνει μια αρχή πανάρχαια: ότι ο λαός είναι που αποφασίζει τι είναι ο νόμος ή πώς θα ερμηνευθεί ένας νόμος. Κι επομένως αποφασίζει τι είναι το σύνταγμα. Διότι, αν ο λαός εκλέξει μια κυβέρνηση (με πλειοψηφία δεδηλωμένη, εννοείται) που προεκλογικά ευαγγελίζεται να νομιμοποιήσει, ας πούμε, την πλήρη υπαγωγή των πολιτών στο κράτος (όπως περίπου οι μπολσεβίκοι που δεν το κατάφεραν ή οι μιλιταριστές Ιάπωνες πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο που επίσης δεν το κατάφεραν πλήρως), τότε η κυβέρνηση θα το κάνει νόμο και θεσμό και σύνταγμα.
Κι ας φωνάζει η αντιπολίτευση – αν υπάρχει!
3. Η κοινοβουλευτική διαδικασία που εξασφαλίζει τη λαϊκή βούληση (ή το λαϊκό αίσθημα) μιας μεγάλης πλειοψηφίας είναι το τέλειο όργανο για την επιβολή της δικτατορίας.
Η γελοιότητα στα λόγια του αγαπητού μας κωμικού κλόουν είναι στην ασυνάρτητη διατύπωση. Διότι αν έχεις ικανή πλειοψηφία δεν υπάρχει καμιά “θεσμική εκτροπή”. Ούτε χρειάζεται να βρεις τρόπο άλλο.
Μα ο μικρός Αλέξης ακόμα ψάχνεται…. Μπορεί και να μην ξέρει τι συνιστά «θεσμό», «εκτροπή» και «θεσμική εκτροπή»….
