Είναι ιστορικές στιγμές μα θα μπορούσαν να συμβούν οποτεδήποτε….
1. Στην πρώτη φωτογραφία βλέπουμε συγκεντρωμένο ένα πελώριο πλήθος, στη μεγάλη πλειονότητά του Νεοϋορκέζους, να γιορτάζουν τη νύχτα της παραμονής του Νέου Έτους, 1937, στην πλατεία Times Square. Η παράδοση συνεχίζεται.
2. Νωρίτερα την ίδια χρονιά, 1936, στην ανατολική μεριά του Ατλαντικού, στη χιτλερική Γερμανία, γίνονταν οι συγκεντρώσεις της Στρατιωτικής Δύναμης των Ναζί, την οποία όλες οι χώρες επέλεξαν να αγνοούν για να πληρώσουν αυτήν την άνοιά τους με εκατομμύρια νεκρούς και απερίγραπτα βάσανα σε όλη την ηπειρωτική Ευρώπη. Και οι δυο είναι φωτογραφίες της εξαιρετικής Γερμανίδας φωτογράφου Leni Riefenstahl, η οποία επίσης κινηματογράφησε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936. Στα αριστερά μας το πλήθος ξέφρενα χαιρετά τον Φύρερ, αθέατο μα παρόντα. Στα δεξιά μας βλέπουμε μονάδες στρατού σε άψογη διάταξη με την ηγεσία τους και τον Φύρερ στο προσκήνιο.
3. Μετά τον αιματηρό πόλεμο που κόστισε τη ζωή σε 20 εκατομμύρια ανθρώπους, μαχόμενους κα αμάχους και τα 6 εκμ. θύματα Εβραίους του Ολοκαυτώματος, ένα πλήθος στρατιωτών επιστρέφουν, νικητές πια, με το υπερωκεάνειο Queen Elizabeth στη Νέα Υόρκη. Το στρίμωγμα ήταν τέτοιο που οι άντρες δεν έβρισκαν χώρο να ξαπλώσουν ή ακόμα και να καθίσουν. Μερικοί αναγκάστηκαν να στριμωχτούν στις λέμβους. Υπήρχαν όμως και πολλές νιόπαντρες Ευρωπαίες που ταξίδευαν στην Αμερική για πρώτη φορά για να είναι με τον άντρα τους. Πολλές είχαν και τα βρέφη τους μαζί τους!
Έτσι έληξε ο βίαιος αιματηρός εκείνος κύκλος τον Ιούνιο, 1945.
4. Κι ένα διαφορετικό πλήθος στη Βραζιλία στη δεκαετία του 1980. Όπως στην Καλιφόρνια στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, μα σε πολύ χειρότερες συνθήκες εδώ, χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στα Ορυχεία της Serra Pelada (=Γυμνό Βουνό), που επονομάστηκε «Κόλαση», για να πλουτίσουν με χρυσάφι. Κάθε μεταλλωρύχος (στην κορύφωση της πυρετικής επιχείρησης υπήρχαν 100.000) είχε ένα ελάχιστο κομμάτι εδάφους 2×3 μέτρα. Υπήρχαν και πολλοί εργάτες και ο στρατός αναγκάστηκε να επέμβει για να σταματήσει την εκμετάλλευση των εργατών από τους ιδιοκτήτες και τη συνακόλουθη βία.
Γίνονταν πάνω από 60 δολοφονίες τον μήνα. Σήμερα τα αποθέματα χρυσού έχουν πια εξαντληθεί (το 1986) και το τεράστιο νταμάρι είναι μια μικρή λίμνη με βρόμικο νερό. Όλη η γύρω περιοχή έχει μολυνθεί με υδράργυρο που χρησιμοποιούνταν για την εξόρυξη.
Σε τέτοιες συγκεντρώσεις κυριαρχούν η άγνοια και η απληστία.
