Μαρξισμός + Λενινισμός + Σταλινισμός = Τσιπρισμός

1. Σίγουρα η Ιστορία διδάσκει. Μα ποιος ακούει, ποιος κοιτά, ποιος μελετά και μαθαίνει;

Ο Μαρξ ήταν άριστος στις κλασικές μελέτες – Ελληνικά και Λατινικά, μας λένε οι μη-μαρξιστές βιογράφοι του, μα σκράπας στην Ιστορία. Και είναι φανερό αυτό μόλις διαβάσει κανείς Το Κεφάλαιο που παρά τους 3 χοντρούς τόμους του έμεινε ημιτελές ακριβώς καθώς εξετάζονταν οι περίπλοκες τάξεις στη Βικτωριανή κοινωνία της Αγγλίας! Η θεωρία του ιστορικού υλισμού και της πάλης των τάξεων δεν εκδηλωνόταν καθόλου στην εκβιομηχανισμένη Βρετανία. Καμία επανάσταση!

Ο Λένιν πήρε περισσότερο Ένγκελς παρά Μαρξ (μα κυρίως Λένιν) για τη δική του δικτατορία με τον τρόμο της CHEKA (=NKVD, KGB κλπ.)

Ο Στάλιν ήδη το 1938 μετά την αστραπιαία εκβιομηχάνιση της ΕΣΣΔ, που κόστισε εκατομμύρια ζωές Σοβιετικών πολιτών, έγραψε πως είχαν φθάσει την «τέλεια συμφωνία μεταξύ κρατικής κατοχής μέσων παραγωγής και διαδικασίας και δεν υπάρχουν πλέον οικονομικές κρίσεις»! (σ45 Λενινισμός στη Θεωρία και Πράξη εκδ. Αναγνωστίδη, δίχως χρονολογία.)

2. Ομοίως ο Τσίπρας μας έλεγε από το 2018 πως είχαμε σαν τον Οδυσσέα επιστρέψει στην Ιθάκη «κανονικότητας». Μόνο που δεν τον πίστεψε η μεγάλη πλειοψηφία και ψήφισαν υπέρ της οπισθοδρομικής Δεξιάς – η οποία τώρα (ασυλλόγιστα κατ’ εμέ) δίνει αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και κάνει περικοπές φόρων, πολύ πιο λαϊκίστικα από την ψευτο-αριστερά!

Και στα μέσα Φεβρουαρίου 2020 μίλησε ο ίδιος και απείλησε πως αυτό που δεν κατάφεραν οι τσιπριστές 2015-2019, δηλαδή να αλώσουν όλους τους κρατικούς μηχανισμούς («τους αρμούς»!), και πονούσε τόσο η καημένη η Περιστέρα του Αλέξη, θα το επιτύχει ο Τσίπρας με τους πασοκάριους που προσχώρησαν στις λεγεώνες του την επόμενη, τη δεύτερη φορά.

Δεν κατάλαβε ακόμα, παρότι ο ίδιος δεχόταν την πιεστική επίδραση των ανάπηρων έστω δικών μας δημοκρατικών πολιτισμένων θεσμών και την ακόμα μεγαλύτερη πίεση της ΕΕ, πως ο σταλινισμός θέλει πια δρακόντεια δύναμη και αδίστακτη διαβολικότητα για να επανέλθει – ιδιότητες που Τσίπρας, Πολάκης και όμοιοι δεν διαθέτουν.

3. Δίχως την ψήφο της Μεσαίας Τάξης, την οποία μισούν οι τσιπριστές όπως ο διάβολος το λιβάνι, δεν πρόκειται να ξαναπλησιάσουν την εξουσία.

Διότι ο χαρισματικός αυτός χασομέρης πάλι δεν κάνει αυτά τα πολύ λιγα που οι μισητοί νοικοκυραίοι θέλουν: να δώσει μια συγγνώμη για τις ατέλειωτες ταλαιπωρίες στις οποίες τους υπέβαλε και μια υπόσχεση πως θα εξασφαλίσει την κανονικότητα της αξιοκρατίας, ασφάλειας, δικαιοσύνης, ειρήνης, νομιμότητας και άλλων παραδοσιακών αξιών.

Συνεχίζοντας να δίνει συγχωροχάρτι στις εγκληματικές πράξεις της τσιπρικής 4ετίας, να παραληρεί με ασυναρτησίες και ψεύδη, να επιδίδεται στον πρωταθλητισμό της γκάφας και μαγκιάς, να ενθαρρύνει τους χούλιγκαν του συνδικαλισμού και τις «προοδευτικές» δυνάμεις του πεζοδρομίου, να απειλεί την ανάπηρη δημοκρατία μας και να υπονομεύει την έννομη τάξη – όχι μόνο δεν κερδίζει την Μεσαία Τάξη μα θα χάσει και το ποσοστό της που ακόμα έχει.

Καλύτερα με το ρέμα του Μητσοτάκη παρά τον γκρεμό του Τσίπρα. Διότι μπορούμε να μάθουμε να κολυμπούμε κι έτσι να γλιτώνουμε, μα όχι να πέφτουμε στον γκρεμό και να γλιτώνουμε.