Μόνο η ύπαρξη σχιζοφρένειας σε μικρό ή μεγάλο βαθμό σε υπεράριθμο ποσοστό των Ελλήνων μπορεί να εξηγήσει την εμμονή στον διχασμό από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα – και ας μην πάμε στο 1821.
Είναι γνωστό πως το ΚΚΕ και συγγενικά αναρχοαριστερά κόμματα θέλουν την κατάλυση του ισχύοντος σοσιαλδημοκρατικού πολιτεύματος στην Ελλάδα (ή οπουδήποτε αλλού) και την επιβολή χούντας του προλεταριάτου. Είναι γνωστό πως κάθε χρόνο τον Σεπτέμβριο στο Ευρωκοινοβούλιο περνά ψήφισμα (από Εσθονία, Λεττονία, Λιθουανία και Ουκρανία) εναντίον του Χιτλερικού φασισμού και του Λενινιστικού κομμουνισμού. Υπάρχουν Νεοδημοκράτες ευρωβουλευτές που ψήφισαν εναντίον: με άλλα λόγια, είναι σα να λένε, ναι, θέλουμε την κατάργηση του πολιτεύματος!
Θυμηθείτε και την αντιμνημονιακή εμμονή του Σαμαρά! Ή την εναντίωση της ΝΔ στη συμφωνία για το όνομα των Σκοπίων. Το 2008 ο Σημίτης (στην αντιπολίτευση) προειδοποιούσε για τον κίνδυνο χρεοκοπίας και προσφυγής στο ΔΝΤ και ο υπουργός Οικονομικών της ΝΔ κυβέρνησης, Αλογοσκούφης δήλωνε αμέριμνα πως ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης κινδυνολογεί για δήθεν προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ! Ενώ οι πολιτικές της ΝΔ αυτό επέφεραν!
Η αντιπολίτευση είναι βέβαια πολύ χειρότερη. Αρκεί το δείγμα από ένα άρθρο του Νότη Παπαδόπουλου στην Καθημερινή 10/10/21 (Στα κόμματα η Ελλάδα στενάζει):
Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική ωριμότητα που απαιτείται να δείχνουν τα ελληνικά κόμματα και μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού της χώρας παρουσιάζει σαφή καθυστέρηση σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Γι’ αυτό και ζητήματα που έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες στην υπόλοιπη Ευρώπη με συμβιβασμούς και ευρύτερες συναινέσεις, στην Ελλάδα εξακολουθούν να ταλανίζουν τη χώρα.(….)
Μιας και ο λόγος για τη συμφωνία, μία από τις καλύτερες ομιλίες για το θέμα έκανε στην Ολομέλεια ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Και λέω από τις καλύτερες, καθώς ο αν. υπουργός εστίασε στη μεγάλη εικόνα και τις διαχρονικές σχέσεις Ελλάδας – Γαλλίας. Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν, στον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Μιτεράν, τον Σαρκοζί και τον Καραμανλή μέχρι τον Φρανσουά Ολάντ και την κρίση του 2015, έως σήμερα στον Εμανουέλ Μακρόν. Ο Βαρβιτσιώτης, ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτήρισε –εμμέσως πλην σαφώς–«ανιστόρητη» τη στάση του Αλέξη Τσίπρα, διερωτώμενος στο τέλος πώς θα φανεί στη γαλλική κοινή γνώμη ότι η αξιωματική αντιπολίτευση της Ελλάδας «έσπασε» το Ελλάς – Γαλλία, συμμαχία.(….)
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έφτασε –υποτιμώντας τη νοημοσύνη όλων μας και τραυματίζοντας βάναυσα τη σοβαρότητά του– να καταψηφίσει μία από τις σημαντικότερες συμφωνίες που υπέγραψε μεταπολεμικά η Ελλάδα. Μία συμφωνία για την οποία το κόμμα του κ. Τσίπρα, ως κυβέρνηση, είχε εργαστεί για να πετύχει. Απέρριψε δηλαδή την προμήθεια των γαλλικών φρεγατών που έκλεισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε πολύ χαμηλή τιμή –εκμεταλλευόμενη τη συγκυρία της αυστραλοαμερικανικής «πισώπλατης μαχαιριάς»– ενώ γνώριζε από πρώτο χέρι τις πολύ υψηλότερες τιμές που είχε προτείνει για τα ίδια όπλα η γαλλική κυβέρνηση στο παρελθόν.
Τελειώνω με κάτι σεξιστικό, αν και δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό δείγμα σχιζοφρένειας. Εδώ, ακόμα και λογικοί δημοσιογράφοι αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα το θέμα. Η μητρότητα εκ φύσεως ανήκει στη γυναίκα εξολοκλήρου και ουδέποτε ο άντρας θα την έχει εκ φύσεως. Ωστόσο γονείς (=πατέρας και μητέρα) μπορούν να θεωρούνται πλέον, αφού υιοθετήσουν παιδί, τα δύο μέλη ενός ομόφυλου ζευγαριού, δηλαδή ένας άντρας στον ρόλο της μαμάς!
