Ξεκινώ με τον Γενικό Γραμματέα Τζανακόπουλο που δεν μπορεί να ανοίξει τα χείλια του χωρίς να του ξεφύγει παλαβομάρα. Τι είναι παλαβομάρα; Ο τσιπρισμός από όπου κι αν τον ακούσεις.
“Δεν ευθύνεται η πανδημία για τα κρούσματα”, έλεγε πάλι. “Κάποιος τη διαχειρίζεται την πανδημία”. Σαφώς. Και υπονοούσε, φυσικά, πως τα κρούσματα αυξάνονταν λόγω “Κούλη”, Μητσοτάκη. Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό. Ο Μητσοτάκης βιάζεται να επιβάλει μια κανονικότητα την οποία απωθεί μακριά η πανδημία. Μα τι γίνεται όταν τα κρούσματα μειώνονται; Τα μειώνει ο ίδιος ο κορονοϊός; Για την άποψη αυτή δεν λέει τίποτα ο λαλίστατος άλογος.
Και, προσθέτει ο Γεν Γραμ., ο Πολάκης μπορεί να είναι αψύς μα είναι ευπρόσδεκτη αντίσταση στο “κράτος Μητσοτάκη που είναι κράτος αυθαιρεσίας”.
Τα θυμήθηκα διότι όσο και να θέλεις να ξεχάσεις τον βόρβορο της βλακείας όπου είναι κολλημένοι οι αγωνιστές υπέρ του παραλόγου, έρχονται ξαφνικά πασαλειμμένοι με τη βρόμικη λάσπη τους και προβάλλουν το θέαμα της αθλιότητας τους, όπως στη Συναυλία Ειρήνης δήθεν για την Ουκρανία.
Σε αυτήν τη μεγαλειώδη συναυλία βρόντηξε αρθρωμένη η φωνή της Αναρχοαριστεράς – “Αυτοί σκότωσαν Λαμπράκη, Μπελογιάννη – φονιάδες των λαών Αμερικάνοι”. Ακούστηκαν κι άλλες βροντές καθώς οι τυφλοπόντικες και κουφοκατσαρίδες που ξαμολήθηκαν ξαφνικά στον αέρα και στο φως γιόρταζαν κιόλας την αποπομπή του Μητσοτάκη – “άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του Κούλη”, για “το κράτος αυθαιρεσίας”. Ούτε για την εισβολή και τους εισβολείς μίλησαν, ούτε για την Ειρήνη, ούτε για τη δυστυχία των ρωσοσκοτωμένων Ουκρανών και των ουκρανοσκοτωμένων Ρώσων.
Τη Συναυλία με τα αντικυβερνητικά γκαρίσματα τη διοργάνωσαν δυο βουλευτίνες του ξετσίπωτου τσιπρισμού, οι κες Θεανώ Φωτίου και Σία Αναγνωστοπούλου. Κι εκεί παρευρέθηκαν 6-7 χιλιάδες άνθρωποι πιστοί στην αρετή της υποκρισίας. Καμιά σημαία της Ουκρανίας ή οτιδήποτε που να τη θυμίζει.
Ούτε ο Πούτιν, ούτε η Ρωσία, ούτε καμιά εισβολή. Μα διάφοροι πρώην “καλλιτέχνες” βρήκαν την καινούρια ευκαιρία να εισέλθουν σε λίγες στιγμές αναθύμησης με πολυβρασμένες βρισιές κατά του πρωθυπουργού.
Η δε φιλοσοφία πίσω από τον πολιτικό αγώνα: “Ειρήνη είναι η απάντηση για όλα!”. Καλά, και ποιος έκανε την εισβολή; Η Ειρήνη; Και ποιος βομβαρδίζει αμάχους σε νοσοκομεία, μαιευτήρια, κλινικές; Η Ειρήνη; Και τι πίνουν και τι τρώνε οι έρημοι αποκλεισμένοι από ρωσικά τανκς; Την Ειρήνη; Και ποιους καταριούνται οι γέροντες και οι γερόντισσες που βλέπουν να ισοπεδώνονται τα σπίτια τους και να σκοτώνονται τα παιδιά και τα εγγόνια τους; Την Ειρήνη;
Κρύβουν την κενότητα του κρανίου τους με κλισέ όπως “Ειρήνη, ανθρωπισμός, αλληλεγγύη” και όποια άλλη κενολογία μπορούν να ξαμολήσουν. Νομίζουν πως κάνουν αγώνα. Νομίζουν πως έριξαν τον Μητσοτάκη. Και βρίσκουν καταφύγιο κάτω από το σκέπαστρο της πικρόχολης υποκρισίας τους.
