Σεξουαλικότητα (4)

1. Συνεχίζω με το θέμα διότι σαφώς υπάρχουν και άλλες πτυχές που δεν εξέτασα. Ούτε και τώρα θα το ολοκληρώσω ή εξαντλήσω. Μα θα διευρύνω την άποψη της συμπαντικότητας που έθιξε με σχόλιό του ο Πύλαρος πριν από λίγο καιρό στο αμέσως προηγούμενο Σεξουαλικότητα (3) που ήταν το 3ο (1/12/19). Δεν επεκτάθηκα τότε διότι χρειαζόταν ουσιαστικά ένα νέο άρθρο. Να το λοιπόν, αγαπητέ μου Πύλαρε!

Ο άνδρας είναι η ανώτερη δύναμη στον Ουρανό (όπως λέγεται στην πανάρχαια Bṛhadāraṇyaka Ουπανισάδα της Βεδικής Παράδοσης, 6.4.19) και η γυναίκα η γονιμότητα στη Γη. Και οι δύο είναι απόψεις της Σοφίας ή Νοημοσύνης ή Γνώσης του Υπέρτατου, του Δημιουργού, του Απολύτου.

Ανέφερα το φούντωμα ζωτικής ενέργειας στον οργανισμό (μια επιθυμία γεμάτη έντονο ηλεκτρισμό ή πυρετό) που οδηγεί στην ερωτική πράξη. Δεν ξέρουμε από πού έρχεται και που πάει καθώς εξαντλείται. Το ίδιο ισχύει για κάθε (συν-)αίσθημά μας.

2. Μια ωραία εξήγηση με μυθικό τόνο απαντάται στην παράδοση των Αβορίγινων της Αυστραλίας, ή τουλάχιστον μερικών εθνών ή φυλών.

Οι Αβορίγινες θυμούνται την Αρχέγονη Εποχή, του Αει-νύν ή του Ονείρου (Alcheringa είναι μια από τις πολλές διαφορετικές ονομασίες της) – εποχή της εκδήλωσης των κόσμων και των πλασμάτων μέσω της ακτινοβόλας δύναμης του Πατέρα των Πάντων.

Πρόκειται για εκδηλώσεις του αθέατου, αυθύπαρκτου και αθάνατου Πνεύματος που λειτουργούν ως μυθικές ουράνιες υπάρξεις, οι προγονικοί Ήρωες που δημιούργησαν και διευθέτησαν τους κόσμους και τα φαινόμενά τους.

Ένα τέτοιο εκδηλωμένο, μα άγνωστο στις αισθήσεις, φαινόμενο είναι και η δεξαμενή των ψυχών που πρέπει να ενσαρκωθούν στα σώματα ζώων, θαλάσσιων πλασμάτων, πτηνών κλπ. και, φυσικά, ανθρώπων.

Τα παιδιά μας δεν γεννιούνται, σύμφωνα με την παράδοση των Αβορίγινων, επειδή γίνεται σύλληψη στη σεξουαλική πράξη που επιθυμούν ένας άντρας και μια γυναίκα λόγω αγάπης ή «βιολογικής ανάγκης» ή απόλαυσης.

Είναι η ψυχή που περιμένει να ενσωματωθεί που προκαλεί την επιθυμία στη γυναίκα πρώτα, κυρίως και συνήθως.

3. Οι αγέννητες ψυχές παιδιών λέγονται Taraulba στην περιοχή Winbaraku στο έθνος των Ngalia, στην Κεντρική Αυστραλία.

«Τα παιδιά πνεύματα διαμένουν στη δεξαμενή των ιερών τόπων στην οροσειρά Winbaraku. Έχουν μαύρα μαλλιά με φωτεινές ανταύγειες. Τρέφονται με το έγχυμα στον κορμό των ακακιών και τη δρόσο της αυγής. Αφήνουν νωρίς το πρωί τον καταυλισμό τους και κάθονται στον ίσκιο των δέντρων περιμένοντας να περάσουν γυναίκες κατάλληλες για να γίνουν μητέρες. Όταν ένα δει μια αρεστή γυναίκα συρρικνώνεται και εισέρχεται στο σώμα της… » (C P Mountford: Aboriginal Conception Beliefs, 1981, Hυland House; M.P. Ashley–Montague: Coming into Being among Australian Aborigines, 1937, Routledge & Kegan Paul.)

Έτσι δημιουργείται η προϋπόθεση για σεξουαλική συνεύρεση και σύλληψη, κύηση και γέννηση.

Όντας εγκλωβισμένοι στον υλικό κόσμο που θεωρούμε ως μόνη πραγματικότητα δεν συλλογιζόμαστε πως μπορεί να ενσαρκώνουμε αθέατες συμπαντικές δυνάμεις και πως εκτός από τον άντρα και τη γυναίκα στην ερωτική πράξη (και γενικότερη ερωτική περιπέτεια) υπάρχει και μια τρίτη αθέατη δύναμη.