1. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να κλείσουν όλα τα Κρατικά κανάλια μαζί και της Βουλής, να ξανασχεδιαστούν οι λειτουργίες τους και να γίνουν νέες προσλήψεις με αξιοκρατικά επαγγελματικά κριτήρια από μια ανεξάρτητη ακομμάτιστη οργάνωση/εταιρεία. Και να μπουν μερικές ώρες την εβδομάδα καλής κλασικής μουσικής.
Αυτό δεν το βλέπω να γίνεται. Συνεπώς η ΕΡΤ θα συνεχίσει να πορεύεται ως είναι και ως έχει, με σακατεμένο νου και σώμα, έτσι που χάριν ευφωνίας π.χ. να παρουσιάζει κακόφωνους τραγουδιστές και οργανοπαίχτες αντί νέους συνθέτες κλασσικής μουσικής (κάτι ανύπαρκτο εκτός από τις βαριές και βαρετές όπερες και λιγοστά κονσέρτα).
Το γενικό σύνθημα «κουλτούρα / πολιτισμός για το λαό» είναι βέβαια αριστερής προέλευσης από την εποχή της ένδοξης Πασοκαρίας και δυστυχώς, ρύπανε και τα μυαλά των κεντροδεξιών όπως αυτο-ονομάζονται με γιορτές στα Βράχια (λαϊκά και Μπρεχτ, φυσικά).
2. Η μπόχα της Αριστεροσύνης βγαίνει ξανά, αμόλυντη από το άρωμα λογικής, στον πρόσφατο (Σεπτ ’19) βρυχηθμό του κ. Πολάκη, πρώην αξιωματούχου στην τσιπρική πρώην κυβέρνηση που τώρα κάνει την αξιωματική αντιπολίτευση.
«Κόφτε το για την ΕΡΤ!!! Δε θέλω σχόλια, που αναπαράγουν την επιθυμητή από κάποιους κλαψουροσυζήτηση εσωστρέφειας. Ο εχθρός είναι απέναντι και καραδοκεί και ο λαός περιμένει και απαιτεί να αναμετρηθούμε με αυτόν!!!».
Παίρνω αυτά τα πολύτιμα λιθάρια από άρθρο της Λίνας Γιάνναρου στην Καθημερινή 24/09/2019, όπου η αρθρογράφος δηλώνει πως εκείνη έβαλε τόνους διότι έλειπαν.
Αυτός ο κ. Πολάκης ήταν υφυπουργός Υγείας και τραπέζωνε τον κ. Τσίπρα και τον ξεναγούσε με το φουσκωτό του στα Κρητικά βουνά και πελάγη. Υποτίθεται πως σπούδασε και λειτούργησε ως γιατρός προτού βολευτεί στη Βουλή και τα κυβερνητικά έδρανα του τσιπρισμού.
3. Η τύφλα του ανθρώπου και η αναλγησία του ξεπερνιούνται μόνο από τον αρχηγό του.
Ποιος λαός τον περιμένει και απαιτεί;… Η πλειοψηφία του λαού έστειλε όλο το τσούρμο των ανίκανων τσαρλατάνων μακριά από την Κυβέρνηση.
Άθελά του σίγουρα λέει την αλήθεια με λογοπαίγνιο πως ο λαός «απαιτεί» από τους Πολάκηδες να μετρηθούν μαζί του (του λαού)!
Ο κ. Πολάκης εκπροσωπεί τη βαρβαρότερη, «αψύτερη» πλευρά της Ελληνικής Αριστεράς που ορισμένοι κεντροδεξιοί, ανεπίδεκτοι μάθησης, επιμένουν να νομίζουν πως κάποτε η μια πτέρυγά της, ήταν σοβαρή κι ενδέχεται να ξανάρθει στο προσκήνιο και να παρουσιάσει το «ανθρώπινο πρόσωπο» του κομμουνισμού ως σοσιαλδημοκρατική παράταξη, καλύτερη από το Πασοκινάλ.
Υπήρξαν σοβαροί, έντιμοι «αριστεροί» όπως ο Ηλιού ή ο Κύρκος, μα αυτοί δεν κάνουν την Αριστερά όπως δύο – τρία χελιδόνια δεν φέρνουν την Άνοιξη.
4. Το ότι πολλοί σύγχρονοι αναρχοαριστεροί αυτοβαφτίστηκαν «ανανεωτικοί» δεν σημαίνει πως άλλαξαν ριζοσπαστικά.
Μόνο η πλήρης απόρριψη του μαρξισμού – λενινισμού – σταλινισμού (και τσιπρισμού) μαζί με τη συνθηματολογία «δημοκρατικού, προοδευτικού, φιλεργατικού» κλπ. «κινήματος» και ο ενστερνισμός μιας νοοτροπίας αριστείας, δικαιοσύνης, εντιμότητας και πλήρους πρακτικής ηθικής θα πείσει για «ανανέωση».
Όσο η Αριστεροσύνη και το «κόμμα» δεν κάνουν λάθη, δεν υπάρχει καμμιά ανανέωση.
Μια δειλή ομολογία ήρθε από τον κ. Τσακαλώτο και ξεσήκωσε θύελλα: «θέλαμε μια δημόσια ραδιοτηλεόραση αντικειμενική και εκεί δεν τα πήγαμε καλά». Φυσικό είναι τέτοια λόγια να ξεσηκώνουν θύελλα στο αλάθητο κομματικό μυαλό.
Και ο κ. Κούλογλου, τσιπρικός Ευρωβουλευτής δήλωσε γενικότερα: «Εμείς το κάναμε σταλινικά – όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας. Δεν παίξαμε με τους ενδιάμεσους». Μόνο που η σταλινική φράση ανήκει στον μέγα λαοπλάνο Λένιν.
Ας παρατήσουν τις σοφιστίες και τις νερόβραστες μετάνοιες. Το πραγματικό ποιόν τους το καταμαρτυρεί ο σύντροφός τους «αψύς» Σφακιανός!
5. Και με την ΕΡΤ τι γίνεται;
Τίποτα ουσιαστικό. Μόνο μερικές ανώδυνες – ίσως και μερικές επώδυνες – αλλαγές.
Δεν μπορεί να αλλάξει ριζικά μόνο ένα τμήμα της νοοτροπίας και ζωής. Αυτό, αν μπορούσε να γίνει, θα έφερνε μεγάλη ανισορροπία στα πράγματα.
Έτσι κόβουμε και ράβουμε κάπου, ξηλώνουμε και μπαλώνουμε κάπου αλλού και συνεχίζουμε στις αυταπάτες μας.
Κάποια ώρα εξαντλείται η ενέργεια και το πάθος για αλλαγή και μεταρρυθμίσεις, τότε αναλαμβάνει η θεότητα της αδράνειας και σύντομα επιστρέφουμε στην περιοχή όπου ξεκινήσαμε. Μα τώρα ένα σκαλί πιο κάτω.
