Πολλοί άντρες πλέον το θεωρούν απαραίτητο να ξεπεράσουν τις φανατικές φεμινίστριες γυναίκες σε φεμινισμό. Και φυσικά δεν εννοώ καθόλου αυτούς που θα προτιμούσαν να είναι θηλυκού γένους.
Στις 50 και περισσότερες μεταφράσεις του Ομήρου στα Aγγλικά ήρθε να προστεθεί μια ακόμα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι πως η μεταφράστρια είναι γυναίκα.
Πρόκειται για την Emily Wilson (Έμιλι Γουίλσον), Βρετανίδα κλασικίστρια, που έχει την έδρα Κλασικών Σπουδών (Classics) στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβaνίας.
Είναι μια καλή, ζωηρή, σε σύγχρονη γλώσσα μετάφραση, δίχως αρχαϊσμούς και συναισθηματισμούς. Μπράβο στην κυρία Γουίλσον, λοιπόν.
Πολλοί κριτικοί (Colin Burrow στη London Review of Books, άλλοι στις Guardian, New York Times κλπ.) επιφύλαξαν θερμή υποδοχή στην Γουίλσον. Οι δε κυρίες κριτικοί έγραψαν ενθουσιωδώς.
Μόνο και μόνο διότι πρόκειται για γυναίκα που εισήλθε σε ανδροκρατούμενο κάστρο του κλασικισμού. Η ίδια ισχυρίζεται πως οι αγγλικές μεταφράσεις πάσχουν από «φυλετική τυφλότητα» μα η δική της μετάφραση υποβιβάζει τον Τηλέμαχο σχεδόν σε σύγχρονο μάγκα, όχι επίδοξο ήρωα όπως στο πρωτότυπο.
Αλλά αυτού του είδους η κριτική αναφέρεται στην ερμηνεία του κειμένου που οπωσδήποτε επηρεάζει την προσπάθεια του μεταφραστή, μα δεν είναι η μετάφραση.
Οι μεταφράσεις των R. Fagles (Viking), E. V. Rieu (Penguins), A. Verity (Oxford) και, κυρίως η πρόσφατη του Peter Green (Απρ 2019, Univ. of California Press), είναι κι αυτές αξιοθαύμαστες, ειδικά του P. Green.
Το Library Journal γράφει: «Σύγκριση με την πρόσφατη μετάφραση [της Έμιλι Γουίλσον] είναι αναπόφευκτη… Και η Γουίλσον και ο Γκριν συλλαμβάνουν το πνεύμα της Οδύσσειaς˙ μα λέξη με λέξη, ο Γκριν μεταδίνει επίσης την αίσθηση της Ομηρικής γλώσσας, μια εμπειρία πλησιέστερη στο πρωτότυπο».
Παρά ταύτα, ας ελπίσουμε πως κάποια γυναίκα σύντομα θα ξεπεράσει τους άντρες στα αθλήματα ταχύτητας, στην άρση βαρών και στο σκάκι. Είναι κρίμα να μονοπωλούν και αυτά τα πεδία οι χοντρόπετσοι άντρες!
