1. Προωθώ ανόθευτο αντικομμουνισμό. Δεν τρέφω καμιά συμπάθεια για τον Μαρξισμό – λενινισμό – σταλινισμό κι εφόσον οι ανανεωτικοί αναρχοαριστεροί δεν καταδικάζουν τα φανερά και κρυφά εγκλήματα των Σοβιετικών, δεν τρέφω καμιά συμπάθεια ούτε για αυτούς.
Τον Σεπτέμβριο οι 3 Βαλτικές χώρες, η Πολωνία, η Ουκρανία και η Λευκορωσία δεν μπορούν να μη θυμηθούν την εισβολή των χιτλερικών ορδών και των Σοβιετικών.
1η Σεπτεμβρίου 1939 οι Γερμανοί φασίστες μπήκαν στην Πολωνία και 17 Σεπτ. 1939 οι Ρώσοι μπήκαν από τα βορειοανατολικά. Οι μεν υποδούλωσαν το δυτικό μισό, οι δε το ανατολικό. Και οι μεν και οι δε αποδεκάτισαν εκατοντάδες χιλιάδες μαχητές και άμαχους Πολωνούς κι Εβραίους κυρίως.
Είχε προηγηθεί η Συμφωνία Γερμανίας – ΕΣΣΔ στις 23 Αυγούστου στη Μόσχα όπου με το κρυφό Πρωτόκολλο διάφορα εδάφη θα περνούσαν στην κατοχή (σφαίρα επιρροής) των Ναζί και άλλα στους Μπολσεβίκους.
Μα με την ήττα των Ναζί, αυτές οι χώρες όλες πέρασαν στην κατοχή των Σοβιετικών (όπως και η Ανατολική Γερμανία) διότι ο Στάλιν ήθελε χώρες προφυλακτήρες στα δυτικά του σύνορα μα και διότι ήθελε μια επέκταση της Σοβιετίας του και είχε τις πάνοπλες μεραρχίες του ήδη σε κείνα τα εδάφη.
2. Οι χώρες αυτές θυμούνται πολύ έντονα τα βασανιστήρια και τις σφαγές που υπέστησαν από τους Ναζιστές πρώτα και μετά από τους Σοβιετικούς (που δήθεν τους απελευθέρωσαν) για περίπου 45 συναπτά έτη.
Ειδικά τα Βαλτικά κράτη – Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία.
Έτσι αυτήν την εποχή θυμίζουν σε όλη την ΕΕ και σε όλο τον κόσμο που θέλει να ακούσει για την επέτειο της αισχρής Συμφωνίας 23/8/39. Και προωθούν ένα ψήφισμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εγκαλώντας ως εγκληματίες τόσο τους Σοβιετικούς του Στάλιν όσο και τους Ναζιστές του Χίτλερ. Φέτος επίσης έγιναν οι συνήθεις διαβουλεύσεις και διαδικασίες.
Την Πέμπτη 19/9/2019 το ψήφισμα στην Ευρωβουλή εγκρίθηκε με 535 ψήφους υπέρ, 66 κατά και 52 λευκά. (Σημειώνω πως μερικοί ξεδιάντροποι δήθεν φιλελεύθεροι Νεοδημοκράτες Ευρωβουλευτές ψήφισαν λευκό, απείχαν και μια ψήφισε κατά!)
Όπως στην Τσεχία, Σλοβακία και άλλα κράτη, και στις πολύπαθες αυτές χώρες που γνώρισαν τόσο επώδυνα τη σοβιετική σκλαβιά απαγορεύεται να δρουν κομμουνιστικά κόμματα και να διαδίδονται κομμουνιστικές αντιλήψεις και σύμβολα.
3. Δεν είναι διόλου παράξενο που οι αρτηριοσκληρωτικοί σταλινιστές στην Ελλάδα, τη μόνη χώρα στην ΕΕ όπου δρουν τόσο ελεύθερα και ξεδιάντροπα ένα ΚΚ, και ο αναρχοαριστερός Σύριζα και άλλα μικρότερα μορφώματα όπως Ανταρσία κλπ, ξεσηκώνονται και τα φερέφωνά τους φωνασκούν κατά «της ιμπεριαλιστικής ένωσης» (=ΕΕ!).
Είναι, γράφουν, «κατάπτυστο ψήφισμα» αυτό που «παρουσιάζει την κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση ως σύμμαχο και συνεργάτη της Ναζιστικής Γερμανίας», παρέχοντας της στους πρώτους 27 μήνες του πολέμου «ασφαλή νώτα αλλά και πετρέλαια και σιτηρά» και διατάσσοντας τους Γάλλους κομμουνιστές να μην αντισταθούν στους χιτλερικούς εισβολείς.
Με άλλα λόγια, μια δράκα κομμουνιστών προπαγανδιστών στο στυλ των σταλινιστών της περιόδου 1930 – 1950 που αλλοίωναν φωτογραφίες κι επίσημα έγγραφα και ξανάγραφαν ιστορικά κείμενα, αρνούνται τώρα συμφωνίες και πράξεις που ακόμα και οι ίδιοι οι Ρώσοι ομολογούν και μερικοί, όπως οι Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν και Πούτιν παραδέχθηκαν!
Στη Βρετανία δε, που μόνη (με τη Σερβία και την Ελλάδα επίσης) αντιστεκόταν στους φασίστες στη Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική, οι κομμουνιστές οργάνωναν απεργίες στα εργοστάσια παραγωγής αεροσκαφών και άλλων πολεμικών όπλων.
4. Είναι βέβαια ορθό πως οι Σοβιετικοί μετά την εισβολή πολέμησαν γενναία ενάντια στους χιτλερικούς και ορισμένοι στρατηγοί όπως οι Ζούκοφ, Τιμοσένκο και άλλοι, όχι όμως ο Στάλιν (που μη πιστεύοντας τις προειδοποιήσεις άφησε τη χώρα του ανυπεράσπιστη έχοντας εξολοθρεύσει χιλιάδες αξιωματικούς), οργάνωσαν σθεναρή άμυνα και τελικά έδιωξαν τους φασίστες (όχι δίχως βοήθεια από τους Αγγλο-Αμερικάνους σε πολεμοφόδια).
Μα μετά οι Σοβιετικοί σκλάβωσαν τους λαούς που δήθεν «ελευθέρωσαν» στις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και μάλιστα όποτε αυτοί ζήτησαν λίγη ελευθερία, έστελναν τα τανκς να καταπνίξουν αυτές τις προσπάθειες (1956 στην Ουγγαρία, 1968 στην Πράγα).
Ναι, δυστυχώς δεν υπήρξαν δίκες για τα κομμουνιστικά εγκλήματα κατά των ευρωπαϊκών λαών όταν οι Σοβιετικοί με καταπίεση και βία επιχειρούσαν δήθεν «την οικοδόμηση του σοσιαλισμού», όπως υπήρξαν οι δίκες της Νυρεμβέργης για τους χιτλερικούς.
5. Πολλοί αναρχοαριστεροί που τρολάρουν στο Διαδίκτυο γράφουν σχόλια υβριστικά για τα άρθρα μου: «γκεμπελικά, ανιστόρητα, μαλακίες, παπάρες, βλακείες» και παρόμοια. Επανειλημμένα ζήτησα να μου δείξουν πώς ο χιτλερικός φασισμός διαφέρει από τον λενινιστικό. Δεν απαντούν, φυσικά, διότι δεν υπάρχει διαφορά.
Το μόνο επιχείρημα που επικαλούνται είναι το δήθεν όραμα της νέας τάξης του σοσιαλισμού της αταξικής κοινωνίας όπου όλοι ευημερούν και ζουν ευτυχισμένοι.
Θεληματικά αγνοούν πως ο Λένιν και οι άλλοι εξουσιομανείς κομμουνιστές ίδρυσαν τη Μυστική Αστυνομία καταπίεσης βασανισμού κι εξόντωσης κάθε αντιπάλου και αντιφρονούντος – εκατομμύρια κι εκατομμύρια!
Αγνοούν επίσης πως και ο Χίτλερ ήθελε μια νέα τάξη στην Ευρωπαϊκή κοινωνία με τους Γερμανούς απλώς να ηγούνται!
Τυφλοί, κουφοί, πιασμένοι στις παγίδες μιας παρανοϊκής οικτρά αποτυχημένης σε κάθε τομέα της ανθρώπινης θεωρίας και δράσης.
