Κανένας στη σημερινή εποχή μας τη «Νεωτερική» ή «Μεταμοντέρνα» δεν είναι αμιγώς ενάρετος ή αμιγώς κακός/δαιμονικός. Το ίδιο ισχύει και για κυβερνήσεις όπως αυτή του Μητσοτάκη (2019 κι έπειτα). Ο τίτλος αναφέρεται και στον πρωθυπουργό και στην κυβέρνηση και την ποιότητα διακυβέρνησης.
Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ούτε οι Συρζαίοι, την αποφασιστικότητα με την οποία η κυβέρνηση αντιμετώπισε το πρώτο κύμα της πανδημίας ως το καλοκαίρι του 2020 ή τις επιδρομές των μεταναστών με την καθοδήγηση των Τούρκων στον Έβρο. Επίσης κρατά τα ελληνοτουρκικά σε κάποια ισορροπία (με τη βοήθεια Γαλλίας και ΗΠΑ), μειώνει τα φορολογικά βάρη, δημιουργεί ένα τείχος (μεταφορικά) ανοσίας στην διευρυνόμενη με 4ο κύμα πανδημίας χάρη στο εξαίρετο πρόγραμμα εμβολιασμών και οργανώνει το κράτος σε νέα βάση ψηφιοποίησης καταργώντας τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία. Έγιναν και άλλες μεταρρυθμίσεις και σίγουρα θα γίνουν και άλλες.
Από την άλλη, όμως, υπάρχουν κι ενδείξεις ατολμίας που οφείλεται περισσότερο στην κατάρα του φόβου του πολιτικού κόστους παρά οτιδήποτε άλλο προσφέρεται με υποκριτική επιχειρηματολογία. Δεν θέλει να υποχρεώσει τους πολίτες που διαφωνούν να εμβολιαστούν λέει ο Μητσοτάκης. Μα δεν εξηγεί πλήρως τους λόγους, διότι ένας είναι ο φόβος του πολιτικού κόστους. Δεύτερο τρανταχτό παράδειγμα. Πέρασε το Εργατικό Νομοσχέδιο κι έγινε Νόμος του κράτους. Μια διάταξη δεν επιτρέπει πλέον σε απεργούς ή άλλους να δώσουν συνέχεια σε μια απεργία που κηρύχθηκε παράνομη από τα δικαστήρια. Εν τούτοις όταν ναυτεργάτες (συνδικαλιστές) εμπόδιζαν βίαια τους επιβάτες να επιβιβασθούν στα πλοία στον Πειραιά, παρά την απαγόρευση της απεργίας, ο αρμόδιος υπουργός δεν έστειλε τους λιμενικούς να εφαρμόσουν τον Νόμο!
Τι νόημα έχει να θριαμβολογείς για μεταρρυθμιστικούς νόμους του οποίους δεν εφαρμόζεις; (Και σε άλλα άρθρα έχω αναφέρει και άλλες τέτοιες ρηχότητες).
Αυτή η πλευρά δεν μου αρέσει καθόλου και θα συνεχίσω να τη στηλιτεύω σε αυτά τα άρθρα, στην ιστοσελίδα μας. Είμαι βέβαιος, κρίνοντας από πολλά άρθρα που διαβάζω στην Καθημερινή και TO ΒΗΜΑ πως πολλοί κεντροδεξιοί αισθάνονται το ίδιο.
Ο δε Τσίπρας (και αφήνω ασχολίαστη την κα Φώφη που επέμενε να καταδείχνει την ασχετοσύνη της με ανόητες επικρίσεις) νομίζει πως ζει στην περίοδο 2014 με τους αγανακτισμένους και τους «δεν-πληρώνω» παράλογους. Φωνασκεί πως «θα συσπειρώσει το λαό» ή «τις προοδευτικές δυνάμεις» εναντίον ενός «ακροδεξιού Μητσοτάκη»! Ποιους θα προσελκύσει; Τους διαλυμένους Ανέλ-ληνες, τα πελαγωμένα υπολείμματα του Πασοκινάλ και τους ανικανοποίητους Νεοδημοκράτες;
Φαίνεται πως είναι τόσο αποξενωμένος από την πραγματικότητα που δεν κατάλαβε ακόμα πως τη ΝΔ την ψήφισαν όχι μόνο κεντροδεξιοί μα και κεντροαριστεροί, πρώην Ποταμι-ανοί, πρώην ΚΚ εσωτερικού και άλλοι. Και θα συνεχίσουν να την υποστηρίζουν διότι ακριβώς ο Τσίπρας με το τσούρμο του δεν εμπνέουν καμιά εμπιστοσύνη πλέον.
