1. Στην αρχή της Μεταπολίτευσης οι ναρκομανείς μετριούνταν στα δάχτυλα. Οι αριθμοί αυξήθηκαν στο τέλος της δεκαετίας 1970 και από τη δεκαετία 1980 οι χρήστες κι έμποροι αυξήθηκαν ραγδαία. Ο λόγος ήταν, και είναι, πως δεν υπάρχει πολιτική βούληση για την πάταξη του εμπορίου και την αποτοξίνωση των χρηστών.
Ο δήμαρχος Αθηνών κ. Καμίνης υποστήριζε (Απρ. 2019) την πρόταση δημιουργίας Χώρων Εποπτευόμενης Χρήσης (ΧΕΧ), όπου δηλαδή οι χρήστες θα μπορούσαν να παίρνουν τη δόση τους υπό εποπτεία. Σε αυτούς τους χώρους θα υπάρχει ιατρικό προσωπικό και κοινωνικοί λειτουργοί. Οι πρώτοι θα εποπτεύουν την «ασφαλή χρήση» ουσιών και οι δεύτεροι θα βοηθούν τους χρήστες να εντάσσονται σε προγράμματα απεξάρτησης.
Παρόμοιες ιδέες είχαν εκφρασθεί πριν από 20-30 έτη από «φιλελεύθερους» πολιτικάντηδες που ήθελαν να νομιμοποιηθεί η χρήση ουσιών όπως γινόταν σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Τώρα πάλι ο κ. Καμίνης ανέφερε ως παραδείγματα τις πόλεις Άμστερνταμ, Παρίσι, Βαρκελώνη όπου τέτοια προγράμματα εφαρμόστηκαν.
2. Υπάρχει, φυσικά, ισχυρότατος αντίλογος σε αυτή την ψευτο-ανθρωπιστική πολιτική – την οποία θα κληθούν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι.
Στη «βάρβαρη» Μαλαισία το εμπόριο ναρκωτικών μηδενίστηκε μόλις οι αρχές επέβαλαν τη θανατική ποινή σε ναρκέμπορους και φυλάκιση πολλών ετών σε διακινητές και ορισμένους χρήστες.
Εδώ στη χώρα των «ανθρωπιστών» αναρχοαριστερών και χαζοχαρούμενων χυδαίων όχλων οι αρχές (ειδικά οι Συριζαίοι) έμοιαζαν να ευνοούν τα Ναρκωτικά αφού δεν καθάρισαν τις γνωστές περιοχές στα Εξάρχεια και γύρω από τα ΑΕΙ.
Μα αφού δεν υπάρχει πραγματική βούληση για την ορθή διαχείριση των εγκληματιών που βοηθούν να καταστρέφουν τους νέους και δεν γίνεται ορθή πληροφόρηση για να αμύνονται οι νέοι, η πρώτη μου εκτίμηση είναι πως οι μαφίες των ναρκωτικών θα εισχωρήσουν και στους ΧΕΧ, όπως εισχώρησαν και αλλού ανάλογες μαφίες.
Μετά, ακόμα και αν δεχθούμε πως τα προγράμματα στις ευρωπαϊκές πόλεις προχωρούν επιτυχώς για τη σύνολη κοινωνία, μπορούμε σοβαρά να υποθέσουμε πως οι νέες αυτές δημόσιες υπηρεσίες θα αποδειχθούν ικανές, αποτελεσματικές και αδιάφθορες;
Δεν υπάρχει τίποτα προηγούμενο στο ελληνικό όσιο Δημόσιο, (είτε στην Αυτοδιοίκηση είτε στις κεντρικές υπηρεσίες) που να συνηγορεί χαμογελαστά και πειστικά για επιτυχία.
3. Υπάρχουν προγράμματα εποπτευόμενης χρήσης μεθαδόνης στα νοσοκομεία. Τα ίδια λέγονταν αρχικά και για αυτά: όλα εξαίσια στα χαρτιά.
Στην πράξη τώρα; Μόνο στο νοσοκομείο «Ελπίς» χορηγείται η μεθαδόνη προγραμματικά σε πάνω από 200 χρήστες με μόλις 3 εργαζόμενους νοσηλευτές (Μάης, 19)!
Η πραγματικότητα στους ΧΕΧ θα είναι μακρόχρονα η καταδίκη των χρηστών σε μόνιμη εξάρτηση και γύρω από τους επίσημους χώρους θα οργιάζει το εμπόριο και η διακίνηση!
Ο κ. Καμίνης, παρότι συμπαθέστατο πρόσωπο, στάθηκε ανίκανος να διορθώσει πολλά απλούστερα προβλήματα στην πρωτεύουσα όπως τα απορρίμματα, το κυκλοφοριακό και η στάθμευση. Δεν νομίζω καθόλου πως αυτός ή άλλος δήμαρχος (Μπακογιάννης) θα μπορέσει να διαχειριστεί τέτοιο πρόβλημα.
Ναι, καλό πράγμα ο ανθρωπισμός μα μόνο αν πρόκειται για υπαρκτή πραγματικότητα και όχι λόγια πτερόεντα ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα κονδύλια θα πηγαίνουν σε μεγάλο ποσοστό σε τσέπες επιτηδείων και σε σπατάλη ανίκανων και ανεύθυνων.
4. Πρώτα – πρώτα, είναι σχεδόν σίγουρο πως καμιά γειτονιά στην Αθήνα (ή αλλού) όπου οι κάτοικοι ξέρουν τι γίνεται, δεν θα δεχθεί την εγκατάσταση των ΧΕΧ δίχως εντονότατες ενστάσεις και κινητοποιήσεις. Εφόσον γνωρίζουν πώς έχουν τα πράγματα.
Πίσω από τα παχιά λόγια και το γενικό σύνθημα «εποπτευόμενη χρήση» καραδοκεί η μασκοφορεμένη νομιμοποίηση των ναρκωτικών.
Μα και οι μέχρι τώρα πρακτικές έχουν αποδειχθεί τραγελαφικές.
Επτά κέντρα πρόληψης του Δήμου έχουν σχεδόν παροπλιστεί πλήρως με μόλις 100.000 ευρώ ετήσια επιδότηση και μόλις 4 εργαζόμενους (2018). Κάθε κέντρο λειτουργεί σε μια ευρεία περιοχή (=διαμέρισμα) 100.000 κατοίκων περίπου.
Ο Δήμος επέδειξε μεγάλη αδιαφορία, χρόνια τώρα, προς διάφορες θεραπευτικές οργανώσεις και συλλόγους γονέων στις κοινότητες αυτές.
Επίσης, για να ξεκινήσει το συγκεκριμένο πρόγραμμα street work της Περιφέρειας και του Δήμου, χρειάστηκαν δύο γεμάτα χρονάκια.
Αυτό που η κοινωνία χρειάζεται επειγόντως είναι ορθή παιδεία σε κάθε βαθμό και ανελέητη δίωξη του εμπορίου ναρκωτικών.
