Ε1552: Δικά μας πάλι (1)

1. Ας πάμε λίγο πίσω για 2-3 θεματάκια.

Πριν μερικά χρόνια το Βέλγιο για δεύτερη φορά ήταν δίχως κυβέρνηση για 1,5 έτος. Μα ως κράτος λειτουργούσε θαυμάσια. Διότι οι Δημόσιες Υπηρεσίες δεν είναι φέουδο του κάθε αγροίκου κομματάρχη να διορίζει και να διατάζει όταν είναι πρωθυπουργός. Εκεί λειτουργούν μόνιμοι Γενικοί, διευθυντές και τμηματάρχες. Εδώ, μόνιμοι είναι οι υπάλληλοι μα αλλάζουν οι Γενικοί με κάθε κυβέρνηση. Όλοι το ξέρουμε πως δεν υπάρχει οργανωμένο κράτος εδώ. Οι ψηφιακές μεταρρυθμίσεις του Πιερρακάκη θα βοηθήσουν στην καλύτερη λειτουργία, οπωσδήποτε, μα δεν θα εξαλείψουν το χάος όπου μια σύνταξη δεν μπορεί να βγει στην ώρα της. Γράφει ο Α. Παπαχελάς για “Το ξέφρενο πάρτι ξανάρχισε”, Καθημερινή, 3/8/22.

Από τη μία, έχουμε μια εκτόξευση επισκεπτών και αγοραστών. Από την άλλη, έχουμε μια προφανή ανεπάρκεια υποδομών και σχεδιασμού. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Το πρόβλημα της κίνησης, που γίνεται αφόρητο τους μήνες αιχμής, όταν μια απόσταση που κάποτε χρειαζόταν 15 λεπτά για να τη διανύσεις τώρα παίρνει μία και ώρα; Από τη συλλογή και επεξεργασία των σκουπιδιών, που βρίσκεται ακόμη στα μέσα του 20ού αιώνα; Την έλλειψη δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης; Τα λιμάνια που είναι φτιαγμένα για τη δεκαετία του 1970; Το ζήτημα του νερού;… Οι δημοτικές αρχές νιώθουν ότι τους ξεπερνούν οι προκλήσεις και οι πιέσεις από μικρά και μεγάλα συμφέροντα. Συμβιβάζονται, αδρανούν και μαζεύουν ψήφους για την επόμενη αναμέτρηση. Το κράτος δεν κάνει τίποτα, γιατί το πολιτικό κόστος θα είναι μεγάλο. Οι άνθρωποι που έδωσαν μάχες πριν από πολλά χρόνια έχουν αρχίσει και εγκαταλείπουν τον αγώνα, καθώς μεγαλώνουν και βλέπουν το παιχνίδι να χάνεται.

2. Η γυναικοκτονία μετατρέπεται σε μείζον θέμα. Υπήρξαν φόνοι γυναικών και στο απώτερο παρελθόν μα οι νεότερες στατιστικές δείχνουν μια απότομη αύξηση.

Το 2019 έγιναν 17 γυναικοκτονίες. Το 2021 έγιναν 30! Φέτος, στους 6 πρώτους μήνες είχαμε 13.

Σε άλλες πολιτισμένες χώρες της Δύσης υπάρχει κάποιος επίσημος φορέας που καταγράφει και αναλύει αυτό το φαινόμενο και παρόμοια – όπως η Αστυνομία ή κάποια Διεύθυνση στο Υπουργείο Εσωτερικών ή, αν υπάρχει, στο Υπουργείο Ισότητας των Φύλων. Εδώ στην Ελλάδα της ένδοξης αρχαιότητας και σύγχρονης τελμάτωσης, τέτοια καταγραφή και ανάλυση δεν γίνεται, για λόγους που αναφέρονται στο §1. Επίσης η γυναικοκτονία εδώ θεωρείται ανθρωποκτονία όπως κάθε άλλος φόνος και η ποινή είναι ισόβια. Μα οι πολιτικοί μας και πολλοί άλλοι σχετικοί και άσχετοι λένε και ξελένε πως το ζήτημα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, να γίνει ή να μη γίνει ξεχωριστή κατηγορία κ.λπ.

Μα η κατηγορία γυναικοκτονία που γνωρίζει τώρα αύξηση στη χώρα έχει άλλες υποκατηγορίες – φόνο μητέρας, αδελφής ή θυγατέρας, (στην ενδοοικογενειακή βία) και ό,τι άλλο, για ληστεία ηλικιωμένων κυριών ή για σεξουαλική βία.

Τελικά, όμως, αυτό το φαινόμενο είναι μια συγκεκριμένη εκδήλωση της γενικότερης έξαρσης βίας που παρατηρείται παντού.    

Η αυξανόμενη βία είναι αποκύημα της αυξανόμενης κακής ανατροφής του νηπίου και της κακής παιδείας του παιδιού.

3. Η κακή οργάνωση των κρατικών υπηρεσιών με κακούς πολιτικούς της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, με κακούς δημόσιους υπαλλήλους, με συνδικαλιστές που ενδιαφέρονται μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, η κακή ανατροφή, η αύξηση εγκληματικότητας και εξαπάτησης η κακή οδήγηση – αυτά και πολλά άλλα έχουν έναν κοινό παρονομαστή.

Ο κοινός παρονομαστής είναι κακή ανατροφή στο σπίτι και η κάκιστη παιδεία στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά.

Αν δεν διορθωθούν αυτά τα δύο, καμιά παραγωγή νόμων δεν θα έχει επίδραση!