1. Γνωστές είναι οι φρικαλεότητες που διέπραξαν οι Γάλλοι, οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους στο Βιετνάμ. Εδώ εξετάζω συνοπτικά τις φρικαλεότητες που διέπραξαν οι κομμουνιστές, οι Βιετμίνχ του Βόρειου Βιετνάμ και οι Βιετκόνγκ του Νότιου, όχι μόνο ενάντια στους ξένους μα στους αντιπάλους τους ντόπιους – όπως και σε άλλες χώρες.
Το ΚΚΙκ (=κομμουνιστικό Κόμμα Ινδοκίνας, διακριτό από ΚΚΙ=Κομ. Κομ. Ινδίας) άρχισε να δημιουργεί, όπως έγραψα στα προηγούμενα, τοπικά «σοβιέτ» στην περιοχή Nge Tinh το 1931. Παρόμοιο σύστημα τοπικής ανεξάρτητης αυτοδιοίκησης υπήρχε ήδη στη χώρα και δεν ξένισε τον κόσμο.
Μα ταυτόχρονα άρχισε την εξολόθρευση εκατοντάδων γαιοκτημόνων, ακολουθώντας το παράδειγμα στην περιοχή Jiangxi στην Κίνα. Καθώς πολλοί αγρότες έφευγαν φοβισμένοι, ήρθαν μονάδες του αποικιακού στρατού να επιβάλουν τάξη.
2. Το ΚΚΙκ μεγάλωνε πολύ αργόρρυθμα σε αριθμό μελών. Στο τέλος του πολέμου 1945 αριθμούσε περίπου 5.000. Μα είχε διεισδύσει σε άλλες οργανώσεις που προωθούσαν τον εθνικισμό και την ανεξαρτησία – κυρίως τη Λίγκα για την Ανεξαρτησία του Βιετνάμ.
Η Λίγκα ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα την άνοιξη 1945 κατά των Ιαπώνων κατακτητών. Μα ταυτόχρονα στράφηκαν πιο πολύ κατά των «προδοτών» και «αντιδραστικών» συμπατριωτών τους – που ήταν γαιοκτήμονες και μανδαρίνοι. Ιδρύθηκαν τοπικές επιτροπές που τους «καταδίκαζαν» και δήμευαν τις περιουσίες τους. Επίσης κυνηγούσαν κι εξόντωναν, πάλι κατά τη συνήθη πρακτική των κομμουνιστών παντού, όλους τους πολιτικούς αντιπάλους μα και όσους κομματικούς είχαν αντιρρήσεις.
Ένας από τους τοπικούς ηγέτες εξαπέλυσε κύμα δολοφονιών κι ένας άλλος ζήτησε από το Ανόι να του στείλουν μια γεννήτρια και «ειδικούς» για να μπορεί να αποσπά πληροφορίες από κρατούμενους. (σ234-37: DG Marr 1995, Vietnam 1945: The Quest for Power, Berkeley, Univ. of California.)
3. Τον Αύγουστο 1945 η επανάσταση ανέδειξε τον Χο Τσι Μινχ κυρίαρχο και το ΚΚΙκ έγινε, παρά τα ολιγάριθμα μέλη του, η βασική δύναμη.
Ο τρόμος κατά αντιπάλων εντάθηκε και οι πιο πολλοί ηγέτες αντιπολιτευόμενων θανατώθηκαν, οι δεξιοί Huynh Phu So και Pham Quynh και ο μετριοπαθής Boi Quang Chieu. Πιο πολύ και συστηματικά κυνηγήθηκαν κι εξοντώθηκαν οι τροτσκιστές στη Σαϊγκόν και τη γύρω περιοχή. Ο ηγέτης τους Ta Tu Than θανατώθηκε τον Σεπτέμβριο 1945 στην περιοχή Quang Ngai.
Κομμουνιστής ηγέτης στη Σαϊγκόν τότε ήταν ο Tram Van Giau που είχε περάσει αρκετό καιρό στη Μόσχα. Αυτός είχε δηλώσει αρχές Σεπτεμβρίου πως διάφοροι προδότες είχαν εισχωρήσει στις γραμμές του ΚΚ και βοηθούσαν τον εχθρό εμποδίζοντας την ανάπτυξη του Δημοκρατικού Βιετνάμ. Επιτροπές για την εξολόθρευση προδοτών ιδρύθηκαν όπου ήταν δυνατόν. Εκατοντάδες ίσως τροτσκιστών και άλλων αντιφρονούντων που είχαν υπερασπίσει τη Σαϊγκόν κατά των Γάλλων εισβολέων εξοντώθηκαν. Πολλά μέλη της Επιτροπής Επίθεσης και Φόνου ήταν στρατολογημένοι από τους κακοποιούς του υπόκοσμου. Αυτοί όντως επιτέθηκαν στους Γάλλους κατοίκους στον Νότο και στο πέρασμά τους άφηναν κατακρεουργημένα κορμιά. (Marr: σ338-61)
4. Όταν ο πόλεμος ξεκίνησε το 1946, στο Βόρειο Βιετνάμ υπήρχαν ήδη η Μυστική Αστυνομία και στρατόπεδα τύπου γκουλάγκ. Τον Ιούλιο 1945 το Εθνικιστικό Κόμμα του Βιετνάμ (Vietnam Quoc Dan Dang) είχε ολότελα εξολοθρευθεί και το κράτος ήταν πλέον μονοκομματικό. Ας σημειωθεί πως το κυνήγησαν και οι αποικιακές δυνάμεις εξίσου θανατηφόρα.
Οι κομμουνιστές έστρεψαν τότε το μένος τους εξολοκλήρου κατά των Γάλλων. Πάνω από 20.000 Γάλλοι στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν και κρατούνταν ως «εγκληματίες πολέμου» στα στρατόπεδα των βουνών του Βορρά. Περισσότεροι από τους μισούς πέθαναν από βασανιστήρια, ασιτία και απουσία ιατρικής περίθαλψης. Ο Χο Τσι Μινχ δεν ήταν ακριβώς άγγελος και μετά το 1950 είχε βοηθούς από την Κίνα.
Το 1954 με τη συμφωνία της Γενεύης, μόνο 9.000 είχαν απομείνει – δηλαδή λιγότεροι από μισοί.
Ας συγκριθούν αυτοί οι αριθμοί με τους νεκρούς Βιετμίνχ αιχμαλώτους των Γάλλων. Από τους 63.000 το 1954 είχαν πεθάνει στην αιχμαλωσία 9.000.
5. Οι Βιετμίνχ επέδειξαν συχνά την ίδια αγριότητα με τους Κινέζους του Μάο. Επιδόθηκαν και αυτοί στα λαϊκά δικαστήρια που καταδίκαζαν δημόσια πλουσίους και δήμευαν τις περιουσίες τους. Όπως στην Κίνα, κι εδώ τα θύματα επιλέγονταν αυθαίρετα για να συμπληρωθούν τα ποσοστά 5% (όπως του Μάο)!
Η κα Λονγκ ήταν πλούσια γαιοκτήμων, είχε συχνά βοηθήσει την επανάσταση και οι δυο γιοι της υπηρετούσαν με τους Βιετμίνχ, ο ένας σε εκπαίδευση στην Κίνα. Μια ομάδα Βιετμίνχ από άλλη επαρχία, εκπαιδευμένοι από Κινέζους, την συνέλαβαν: την κατηγόρησαν πως είχε σκοτώσει 3 καλλιεργητές πριν το 1945, πως είχε Γάλλο εραστή και πως βοηθούσε τους αποικιοκράτες. Εξαντλημένη από τα βασανιστήρια ομολόγησε όλες τις κατηγορίες και καταδικάστηκε. Ο γιος της ανακλήθηκε από την Κίνα, έχασε τα αξιώματα και τα μετάλλιά του ανδρείας και φυλακίστηκε για 20 χρόνια. Εφόσον το κόμμα σε κατηγορούσε ήσουν ένοχος, διότι το κόμμα δεν κάνει λάθη!
Αυτός ήταν ο κομμουνισμός στο Βιετνάμ και η κουλτούρα του συνοψίζεται στο ακόλουθο ποίημα του 1956, μια χλωμή άνοιξη 100 λουλουδιών:
Αιώνια ζωή στον Χο Τσι Μινχ | το φως που οδηγεί τους προλετάριους!|
Αιώνια ζωή στον Στάλιν | το μεγάλο ατελεύτητο δέντρο! |
Ειρήνη βασιλεύει στη σκιά του! | Σκοτώστε, σκοτώστε, μη σταματάτε… |
Είθε το κόμμα να ζήσει για πάντα | Ας λατρέψουμε τον Πρόεδρο Μάο…
(Ngo Van 1996: Vietnam 1920-45-Révolution et contre –révolution, Παρίσι.
G. Bouderel 1991: Cent fleurs écloses… 1954-56, Παρίσι.)
