1. Η κα Παπακώστα θα πρέπει να νιώθει βαθύτατη απογοήτευση, ίσως και αγανάκτηση, που οι ψηφοφόροι την αγνόησαν τόσο περιφρονητικά στις ευρωεκλογές. Ναι, για όσους δεν το ήξεραν, ήταν από τις εκλεκτές του μεταμοντέρνου Μεταρρυθμιστή της κανονικότητας στη λίστα για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θα καταριέται την αντικανονική αντιδημοκρατική πρακτική του σταυρού προτίμησης αντί την λίστα επιλογής του κομματάρχη.
Ίσως να καταριέται – όχι άδικα – και την κα Λυμπεράκη που της έπαιρνε είδος συνέντευξης στην εκπομπή “Ρουά Ματ” του ΣΚΑΪ, μέσα Απριλίου. Διότι αυτή η παρουσιάστρια, μιμούμενη έξοχα την κα Σία Κοσιώνη, την διέκοπτε προτού ολοκληρώσει τις φωτεινές σκέψεις της με αδιάκριτες, κάποτε άσχετες, ερωτήσεις. (Και πράγματι απορείς και εξίστασαι για τις ακράτητες αυτές κυρίες που καλούν κόσμο στις εκπομπές ή παρουσιάσεις ειδήσεων για να μας διαφωτίσουν με τις ειδικές γνώμες τους, μα κάθε τόσο τους διακόπτουν εκφέροντας τη δική τους!)
2. Η κα Παπακώστα ήταν μεν υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, όπως η κα Γεροβασίλη ήταν υπουργός, μα είναι πρώτιστα άνθρωπος και γυναίκα και μάλιστα με ευρεία καλλιέργεια και ενδιαφέροντα για τις τέχνες, εικαστικές, θεατρικές και λογοτεχνικές – ιδίως όπως αυτές εκδηλώνονται με μεγάλη συχνότητα στα Εξάρχεια. Είναι δε ως βουλευτής (κάποτε με τους δεξιούς του Καμμένου) και υφυπουργός και πολιτικός με όραμα για την ταλαιπωρημένη χώρα μας.
Η κα Γεροβασίλη δεν έτυχε παρόμοιας συνέντευξης (μετ’ εμποδίων έστω) μα έδωσε το στίγμα της δημοκρατικής νοοτροπίας και τσιπρικής ευαισθησίας της. Δεν θέλει αστυνομοκρατούμενα ΑΕΙ που απολαμβάνουν την ευλογία του “ασύλου” και της ελεύθερης διακίνησης “ιδεών” από βανδαλισμούς κτιρίων και καθηγητών μέχρι ναρκωτικών και πορνείας. Επίσης, επεσήμανε στις προεκλογικές εξορμήσεις της (υπέρ του κόμματός της με το “ηθικό πλεονέκτημα”) την ταραχώδη παρουσία μη-τσιπριστών με ισχυρές αντιδημοκρατικές αντιλήψεις – έξω από την αίθουσα όπου είχαν συγκεντρωθεί ολίγοι εκλεκτοί πιστοί.
3. Και οι δύο κυρίες Προστάτιδες βρίσκονταν στην ορθή πλευρά της διαχωριστικής γραμμής που πέφτουν τα μολότοφ, όπως το έθεσε ο πρωθυπουργός.
Οι αστυνομικοί που καψαλίστηκαν από τα αγγελικά βεγγαλικά, οι άνθρωποι που έχασαν τα πυρπολημένα αυτοκίνητά τους, μια κυρία που έχασε το μάτι της και οι κάτοικοι των Εξαρχείων που έχασαν την ησυχία και την αίσθηση ασφάλειας, τυχαίνει να είναι ατυχώς στη λάθος πλευρά.
Μα δεν είναι μόνο οι μαχητές με τις μολότοφ. Παντού έχουν αυξηθεί τα κρούσματα διαρρήξεων, ληστειών, βιασμών και δολοφονιών. Και γιατί όχι;… Βλέποντας πως αμετανόητοι δολοφόνοι σαν τον κ. Κουφοντίνα έπαιρναν κάθε τόσο άδεια με τις ευλογίες της τσιπρικής κυβέρνησης, της εγκάθετης εισαγγελέως του Αρείου Πάγου και βαθυστόχαστων δικαστικών λειτουργών που μοιάζουν να έχουν χάσει κάθε έννοια Δικαίου (αν την είχαν ποτέ), οι ποικιλόμορφοι κακοποιοί νιώθουν μια ασφάλεια που οι πολίτες της χώρας έχουν απολέσει από καιρό.
Και οι δύο Προστάτιδες έπρεπε να νιώθουν πολύ άβολα, όχι γιατί αυξήθηκε η εγκληματικότητα και τα μολότοφ συνοδεύονται τώρα με καλάσνικοφ, μα επειδή οι πολίτες αυτής της χώρας διυλίζουν άσχετους κώνωπες και δεν έβλεπαν τις ευλογίες της τσιπρικής κανονικότητας.
