Βλέπω πως πολλοί επικρίνουν το νέο σχήμα κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, μαλακά ή σκληρά, επειδή δεν έχει πολλές γυναίκες. Έχει μόνο πέντε στα 50 μέλη, δηλ. 10% μόνο.
Γιατί τόση επίκριση; Γιατί σώνει και καλά πρέπει να υπάρχουν ισάριθμες γυναίκες;
Αντιγράφω από άρθρο της Ξένιας Κουναλάκη “Ισότητα… ανδροκρατίας” στην Καθημερινή, 11/7/19: “Η πολιτική ισότητας των δύο φύλων (gender equality) σε όλο τον κόσμο, όπως και των θετικών διακρίσεων (affirmative action) στις ΗΠΑ, έχει αυτόν τον στόχο. Να δώσει στις γυναίκες, στους ομοφυλόφιλους, στους διεμφυλικούς…. τη δυνατότητα να λάβουν υψηλού επιπέδου παιδεία και στη συνέχεια να καταλάβουν θέσεις ευθύνης και εξουσίας.”
Εδώ έχουμε το σαράκι του σοσιαλισμού.
Ναι, σύμφωνοι: να έχουν όλοι αυτοί τη δυνατότητα καλής παιδείας!
Μα οι θέσεις ευθύνης κι εξουσίας δεν είναι ζήτημα ποσόστωσης ή καλής παιδείας. Διότι, όπως έχει φανεί περίτρανα στην πράξη, μπορείς να έχεις άριστη παιδεία και περίλαμπρες πανεπιστημιακές περγαμηνές και να είσαι ανίκανος ή παλιάνθρωπος σε θέση ευθύνης ή εξουσίας, ανάλογα με αυτές τις θέσεις.
Της γυναίκας η πρώτιστη και φυσική λειτουργία είναι η μητρότητα. Το να έχεις μια γυναίκα να επιδίδεται στην πολιτική, ή ό,τι άλλο, και ο άντρας της να μένει σπίτι και να φροντίζει τα παιδιά, όπως έχει αρχίσει να γίνεται (και η Κουναλάκη το υποδείχνει), είναι σκέτη ανοησία κι έγκλημα κατά της φύσης.
Και η γυναίκα και ο άντρας θα υποφέρουν, διότι λειτουργούν ενάντια στη φύση τους.
Η Φύση δεν έχει δώσει στη ζωή πουθενά την ιδεοληψία “ισότητα”.
