Αυτή είναι η απεργία – άρνηση εργασίας, άρνηση εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που εθελούσια είχαν αναλάβει και συμφώνησαν οι απεργοί. Μα, επιπλέον, συχνά εμποδίζουν και πολλούς άλλους να εργάζονται.
Άρνηση εμβολιασμού μετά την άρνηση τήρησης των απλών μέτρων (μάσκας, απόστασης, καθαρισμού με αντισηπτικό). Άρνηση αξιολόγησης από τους πωρωμένους και μάλλον καθυστερημένους νοητικά συνδικαλιστές.
Στις 16/11/2021, απεργούσαν οι απασχολούμενοι στην εστίαση (καφέ, μπαρ, εστιατόρια κ.λπ.). Μια βλακωδέστατη ενέργεια αδράνειας που μόνο τους εαυτούς τους βλάπτει. Διότι εμείς, αν δεν βρούμε κάποιο μαγαζί να εργάζεται (απεργοσπαστικά), θα φτιάξουμε καφέ/τσάι σπίτι μας και θα ετοιμάσουμε στα γρήγορα μια μακαρονάδα και σαλάτα Οι εστιάτορες θα απολέσουν τις εισπράξεις της ημέρας. Οι οποίες εισπράξεις θα πάνε στους απεργοσπάστες. Αυτά έχει το ευ ζην – και η ζωή γενικότερα – στην προοδευτική εποχή μας.
Καμιά φορά η απεργία επιβάλλεται κι ενίοτε μπορεί να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δηλαδή να αναγκάσει αυτούς εναντίον των οποίων γίνεται να εξετάσουν κάποιο σωστό αίτημα και να ενδώσουν.
Μα τις περισσότερες φορές βλάπτει τους ίδιους τους απεργούς και στρέφεται κατά του κοινού δημιουργώντας και άμεσες και μακροπρόθεσμες δυσχέρειες. Στην Ιαπωνία οι απεργοί φορούν περιβραχιόνιο και συνεχίζουν να εργάζονται. Δείχνουν τη διαμαρτυρία και διεκδίκησή τους μα χωρίς να βλάπτουν κανένα! Οι δικοί μας προοδευτικοί είναι κακεντρεχείς, θέλουν να βλάψουν.
Ήθελα να πιω έναν καφέ και να φάω ένα καλοψημένο φραντζολάκι με τυρί και ντομάτα. Και ναι, υπήρχαν αρκετά καφέ ανοιχτά που αγνόησαν την ηλίθια άσκηση απεργίας. Από τα 6 αυτής της γειτονιάς, τα 3 είναι ανοιχτά. Έχουν, φυσικά, κάποιο δίκιο οι εστιάτορες να αγανακτούν με τα καταπιεστικά μέτρα που συνεχίζει να επιβάλλει η ανερμάτιστη, μυωπική κυβέρνηση που δεν τολμά να επιβάλει όμοια μέτρα για τις εκκλησίες έστω κι αν η υγειονομική ζημιά εκεί είναι μεγαλύτερη. Από την άλλη όμως πάρα πολλοί επαγγελματίες του κλάδου συχνότατα στο άμεσο πανδημικό παρελθόν καταστρατηγούσαν τα μέτρα για να αισχροκερδήσουν σε βάρος της Πολιτείας (όπως η Εκκλησία) και των πελατών τους.
Οι επαναστατικές ανοησίες των συνδικαλιστών εκπαιδευτικών (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ) είναι πολύ πολύ χειρότερες. Εκδηλώνουν μια σάπια νοοτροπία γεμάτη μοχθηρία και υπονομευτική της ευημερίας του Έθνους. Αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να είναι φυλακή ή να μαστιγωθούν σε δημόσια θέα. Διότι αρνούνται το αυτονόητο. Ενώ οι ίδιοι (οι εκπαιδευτικοί όλοι ανεξαίρετα) αξιολογούν μαθητές και φοιτητές σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, αρνούνται να αξιολογηθούν οι ίδιοι – ως απαραβίαστη αρχή να εναντιώνονται σε κάθε μέτρο κι ενέργεια που προωθεί ή εξασφαλίζει κάποια βελτίωση της θεοπάλαβης παιδείας.
Απεργίες, αρνήσεις αξιολόγησης, διαδηλώσεις – όλες είναι εκδηλώσεις του καρκινώματος του κομμουνισμού που δεν θέλει καμιά βελτίωση, καμιά πρόοδο κι έχει γίνει ένα εργαλείο (δήθεν προοδευτισμού και ανθρωπισμού) για τη διαιώνιση της οκνηρίας και της φυγοπονίας. Είναι όμοιο φαινόμενο και ο συνδικαλισμός που θέλει μόνο τη διαφύλαξη των κεκτημένων και περισσότερα χρήματα χωρίς την αντίστοιχη αύξηση παραγωγής. Ο στόχος τους πάντα η ελάχιστη προσπάθεια. Απορρίπτουν και τον ΟΟΣΑ και τους διαγωνισμούς PISA τώρα για να συνεχίσουν την ανεμελιά τους στο υπόγειο μισοσκόταδο του αναρχοαριστερισμού τους.
