1. Αποφάσεις που παίρνονται και εκτελούνται υπό το κράτος πανικού επιφέρουν αντίθετα μάλλον αποτελέσματα, όχι τα επιδιωκόμενα.
Οι τσιπριστές βρίσκονται τώρα υπό το κράτος πανικού και σπεύδουν να αντιστρέψουν πολιτικές που εφάρμοσαν με θρησκευτικό ζήλο (“να τους τελειώσουμε”!) και να νομοθετήσουν μέτρα που θα τους προστατεύσουν, νομίζουν, από διοικητικές και δικαστικές διώξεις μελλοντικές.
Οι αλαζόνες και ηλίθιοι μάλλον ηγεμόνες (Τσίπρας, Φλαμπουράρης, Τσακαλώτος, Παππάς, Σταθάκης, Σκουρλέτης, Πολλάκης κλπ ) φοβούνται πλέον ρεαλιστικά πώς θα χάσουν την εξουσία που νόμιζαν πως ήταν κτήμα τους κομματικό. Επίσης φοβούνται πως θα εκδιωχθούν και από την εξουσία του κόμματος, αν εξακολουθήσει να υπάρχει ο Σύριζα.
Μα ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι πως θα διωχθούν νομικά από την επόμενη κυβέρνηση για τις ποικιλόμορφες αντισυνταγματικές πράξεις τους. Γιαυτό δείχνουν τόση σπουδή για τις αλλαγές στον Άρειο Πάγο.
2. Ας υποθέσουμε τώρα πως ο ατσίδας Τσίπρας αντί για τους ΑΝΕΛ έκανε τότε μια Προοδευτική Συμμαχία με τους Ποταμίσιους ή τους Πασόκους και μετά από συνεννόηση με τη ΝΔ (ή χωρίς αυτήν) υπέγραφαν στα γρήγορα δίχως το βλακώδες δημοψήφισμα και την ζητιανιά στις μη Δυτικές χώρες και προχωρούσαν σε στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις έτσι που να μοιάζουν δικές τους εμπνεύσεις, αριστερές!
Αντί να το παίζουν φιλολαϊκοί και φίλομπαχαλάκηδες, μπορούσαν να προωθήσουν τη διακίνηση πληροφόρησης στα πανεπιστήμια και να εξαλείψουν την αισχρότητα των ναρκωτικών και των μολότοφ. Πόσοι είναι οι κουκουλοφόροι και οι ναρκέμποροι; Πόσους ψήφους δηλαδή θα έχαναν;
Από την άλλη θα κέρδιζαν πολλαπλάσιους από καθηγητές, φοιτητές και γονείς και κοντινούς κατοίκους που θα έβρισκαν την ησυχία τους. Αν μάλιστα έδιναν λίγη ενθάρρυνση στο επιχειρείν και προωθούσαν 2-3 ιδιωτικοποιήσεις εκτός των αεροδρομίων, θα κέρδιζαν και σημαντικό αριθμό από τη Μεσαία Τάξη.
3. Δυστυχώς για τους ίδιους τους τσαρλατάνους τσιπριστές, δεν ξέρουν ούτε να χάνουν ούτε να κερδίζουν – και ούτε θα μάθουν.
Οι σπασμωδικές πανικόβλητες κινήσεις του Τσίπρα το αποδεικνύουν περίτρανα. Έχοντας μόνο 24% υποστήριξη από τις Ευρωεκλογές και ενώ ο ίδιος προκήρυξε τις εθνικές εκλογές, σαν τελείως χαμένος, χαζός και μαστουρωμένος, προσπαθεί τώρα να ανατρέψει τις πολιτικές του και να εξαγοράσει τους παλαιούς ψηφοφόρους του – αντί να παραιτηθεί με την ελάχιστη αξιοπρέπεια που έχουν αχρεία υποκείμενα σαν κι αυτόν.
Και μια τρισάθλια κυβέρνηση κρετίνων του 24% νομοθετεί τα πρόστυχα νομοθετήματα της που θα δεσμεύσουν την επόμενη κυβέρνηση. Και αυτά τα καθάρματα, τα κατακάθια της κοινωνίας, προβάλουν τους εαυτούς τους ως δημοκρατικούς και προοδευτικούς ενώ είναι φασιστοειδείς, οπισθοδρομικοί ρεμπεσκέδες.
Και δυστυχώς ο πρόεδρος της Δημοκρατίας επέτρεπε αυτή την παρανοϊκή κατάσταση να συνεχίζει με το να μην παραιτείται!
4. Ένας φίλος, κάπως νεότερος, ανήκει σε ευκατάστατη μεσοαστική οικογένεια. Ο μικρότερος αδελφός του, μου λέει, ψήφισε Σύριζα: έχει μια μέτρια θέση σε μια ΔΕΚΟ.
Γιατί; Διότι του πάει ως κόμμα (!) και διότι έπρεπε να τους δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρώσουν το έργο τους!
Αν είναι αλήθεια, καταλαβαίνετε πόση ανοησία κουρνιάζει σε κείνο το μεσοαστικό κρανίο.
Ποιο έργο θα ολοκληρώσουν;
Θα καταστρέψουν ολότελα ό,τι απόμεινε από την αριστεία στην εκπαίδευση, ό,τι απόμεινε από πρωτοβουλία στο επιχειρείν και ό,τι απόμεινε από αξιοπρέπεια και κουλτούρα στο πιο μισητό εχθρό των λενινιστών, τη Μεσαία Τάξη.
Μα τώρα, με προθανάτιους σπασμούς, αυτοί οι εγκληματίες της πολιτικής προσπαθούν να καλοπιάσουν τους μεσίστιους, αφαιμαγμένους μεσοαστούς, νομίζοντας πως θα τους ξεγελάσουν ξανά.
Είναι τόσο ηλίθιοι, τόσο συριζοφρονείς – τόσο πανικόβλητοι!
