1. Κατά καιρούς, όποτε του δίνεται η ευκαιρία για να εξαπατήσει τους κουτόφραγκους Δυτικούς γενικά, ο Τσίπρας φορά τη μάσκα του φιλοευρωπαϊστή, που βέβαια συνεπάγεται τις απόψεις του φιλελεύθερου και σοσιαλδημοκράτη.
(Ναι, ξέρω πως είναι λέξεις αυτές, μα έχουν έναν μικρό έστω πυρήνα έννοιας και υποδείχνουν κάποιο πολιτικοοικονομικό σύστημα.)
Έτσι τον Απρίλιο έδωσε πάλι συνέντευξη στη Financial Times που εκφράζει τον γνήσιο νεοφιλελευθερισμό της εποχής μας. Είπε λοιπόν πως «η Ελλάδα έμαθε από την σκληρή εμπειρία της ότι η παραμονή της στην Ευρωζώνη ήταν προς το εθνικό συμφέρον».
Εδώ υπάρχει, αν δεν το ανακαλύψατε, ένα διώροφο ψέμα – αφού κάθε τσιπριστής δεν μπορεί να μην ανοίξει το στόμα του και να μη βγει το ψέμα.
(α) Ποια Ελλάδα έμαθε μετά από τις σκληρές εμπειρίες της κρίσης, χρεοκοπίας, λιτότητας και τσιρπισμού, και τι ακριβώς; Η Ελλάδα ήξερε από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα πως ανήκει στην Ευρώπη, αν θέλει να έχει ευημερία. Οι δεκαετίες 1980-2010 της το έδειξαν περίτρανα. Μα ούτε τότε το χώνεψε ούτε τώρα, μετά την κρίση. Έτσι δεν έμαθε και δεν θέλει να μάθει.
(β) Μόνο ο απολιθωμένος λενινιστικός Σύριζα το αντιλήφθηκε το 2015 όταν κανείς άλλος εκτός από την Ευρώπη δεν έτεινε χείρα χρηματικής βοήθειας. Και τότε πάλι δεν έμαθε πως είναι προς το εθνικό συμφέρον μα προς το τσιπρικό μόνο!
2. Πρόκειται πράγματι για θρασύτατης ηλιθιότητας τσογλάνια και μαχαλόμαγκες. Μπορεί οι Ευρωπαίοι να χάιδευαν τα μαγουλάκια του μεγαλοαπατεώνα, αφού αυτός υπέγραφε όσα έγγραφα του παρουσίαζαν, μα ήξεραν πως ελάχιστα από τα συμφωνηθέντα (αναγκαία όμως) εφάρμοζε. Ποιος νομίζει να τον πιστεύει πια;
Ακόμα και οι δικοί του πλέον τον αμφισβητούν ανοικτά (Φίλης, Μπαλάφας, Τσακαλώτος, Ξανθός κλπ.). Επειδή ακριβώς κανένας τσιπριστής δεν πιστεύει τα ψελλίσματα περί κινδύνου της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη, αυτά εγκαταλείφθηκαν γρήγορα. Και σιγά τώρα που οι Κόκκαλης, Γεωργούλης, Κουντουρά και άλλοι εντελώς άσχετοι, εκλεγμένοι ευρωβουλευτές του τσιπρισμού, θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα φλέγοντα ζητήματα όχι μόνο της Ακροδεξιάς μα και το μεταναστευτικό και τον Τραμπ και τόσα άλλα που απαιτούν γνώση και αποφασιστικότητα.
Τι απέγιναν όλες οι μεγαλοστομίες για συμμαχία του φτωχού Νότου ενάντια στον πλούσιο βορρά. Οι παλιοί τους φίλοι τηρούν αποστάσεις και κοροϊδεύουν τώρα τους τσιπριστές. Ίσως γιατί έκαναν τη μεγάλη κωλοτούμπα και εφάρμοσαν ακραίο φιλελευθερισμό λιτότητας (περικόπτοντας δημόσιες δαπάνες για ανάπτυξη) και υπερφορολόγησης και συγχρόνως απέτυχαν στις κοινωνικές πολιτικές τους της παιδείας, της πρόνοιας και περίθαλψης, του μεταναστευτικού κλπ.
3. Εκτός από λόγια σε συνεντεύξεις, λόγια που απευθύνονται σε συγκεκριμένο ακροατήριο, ο τσιπρισμός δεν έχει να επιδείξει τίποτα το φιλοευρωπαϊκό.
α) Πώς ενδιαφέρεται δήθεν για την Ακροδεξιά στην Ευρώπη, όταν ο τσιπρισμός συγκυβέρνησε επί 4 έτη με τη λαϊκοδεξιά του Π. Καμμένου και συνεχίζει να έχει στους κόλπους του εκπροσώπους της;
β) Αναρριχήθηκε στην εξουσία με αντιευρωπαϊκή, χυδαία συνθηματολογία για «γερμανοτσολιάδες» και λοιδορίες ενάντια στην κα Μέρκελ, τον υπουργό της Σόιμπλε και τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ. Και συνεχίζει να κλωτσά κατά των ευρωπαϊκών θεσμών που τον εμποδίζουν να επιβάλει τον λενινιστικό αυταρχισμό.
γ) Εμποδίζει με κάθε τρόπο την αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ και αναπτυξιακές επενδύσεις δισεκατομμυρίων στον ιδιωτικό τομέα, μέσω υπουργών, συνδικαλιστών, αρχαιολόγων και ό,τι άλλο μπορεί να επιστρατεύσει. Θέλει αυτός, ο τσιπρισμός, να ελέγχει τα πάντα!
δ) Δεν έχει καμιά επιθυμία για σύγκλιση (ή μετάλλαξη) της Ελλάδας με τις προοδευτικές χώρες της Ευρώπης όσον αφορά πανεπιστήμια, νοσοκομεία, ηλεκτρονικά συστήματα, τεχνητή νοημοσύνη και παρόμοια. Ούτε λόγος, βέβαια, για εκσυγχρονισμό του αδηφάγου Δημοσίου. Διότι έτσι και προχωρήσει η σύγκλιση, ο τσιπρισμός θα εξαερωθεί στις σκοτεινιές από όπου πηγάζει.
ε) Παρότι μερικοί τσιπριστές εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για τον πολύ Πολάκη που τραυματίζει την εικόνα του Σύριζα, ως ηθικής ευπρέπειας κόμμα, ωστόσο ο τσιπρισμός δεν μπορεί να μην επικροτεί τον «αψύ Σφακιανό» που αγνοεί τους νόμους, ρυπαίνει την ατμόσφαιρα, βρίζει δημοσιογράφους και αντιπάλους κι επεμβαίνει στη Δικαιοσύνη. Η συμπεριφορά αυτή είναι κορυφαία έκφραση του τσιπρισμού.
Τι να τον κάνει τον Ευρωπαϊσμό ο τσιπρισμός; Τα λεφτά των Ευρωπαίων θέλει για τη δική του καλοπέραση στην οποία γλυκάθηκε.
